In This Video I Talk About The 42 Laws Of Ma’at, Egyptian Goddess Of Order, Truth, Justice, Morality,

Follow me on Twitter ! 👉 @tamezgha_ 👈

Votive tablet depicting Shamash, the sun-god of Sippar, seated in his shrine with the Babylonian king Nebopaliddin being led into the God's presence by two figures. Babylonian art, 9th century BC.

Learn more https://www.archaeologs.com/w/sippar/

Χούνζα, Μπαλτί, Ισλάμ, Βουδισμός, οι Στρατιώτες του Μεγάλου Αλεξάνδρου κι οι Δρόμοι του Μεταξιού, των Μπαχαρικών και των Λιβανωτών

Hunza Valley, Baltistan, Islam, Buddhism, Alexander the Great's soldiers, and the Silk-, Spice-, and Incense Roads

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ ΑΝΕΝΕΡΓΟ ΜΠΛΟΓΚ “ΟΙ ΡΩΜΙΟΙ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ”

Το κείμενο του κ. Νίκου Μπαϋρακτάρη είχε αρχικά δημοσιευθεί την 8η Μαΐου 2019.

Ο κ. Μπαϋρακτάρης ανασυνθέτει υλικό από πρότερες δημοσιεύσεις μου για τους Δρόμους του Μεταξιού και στοιχεία από ομιλία μου σχετικά με τους Δρόμους των Λιβανωτών και των Μπαχαρικών ανάμεσα στο Κέρας της Αφρικής και την Κεντρική Ασία, την οποία έδωσα στο Καζακστάν τον Ιανουάριο του 2018.

----------------------------------

https://greeksoftheorient.wordpress.com/2019/05/08/χούνζα-μπαλτί-ισλάμ-βουδισμός-οι-στρ/ ==================

Οι Ρωμιοί της Ανατολής – Greeks of the Orient

Ρωμιοσύνη, Ρωμανία, Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία

Κοντά στα σύνορα με την Κίνα, στο βόρειο άκρο του Πακιστάν και τριγύρω από το Γκιλγκίτ, πολλές μικρές κοιλάδες κατοικούνται από διαφορετικά μικρά έθνη με μεγάλη Ιστορία και μεγαλύτερο ηρωϊσμό.

Οι Δρόμοι του Μεταξιού, των Μπαχαρικών και των Λιβανωτών δεν περνούσαν πάντοτε από εδώ. Στην εντελώς αρχική τους μορφή, οι εμπορικοί δρόμοι ξεκινούσαν από την Μεσοποταμία και κατέληγαν στην Κίνα και στην Ινδία: επρόκειτο για διαφορετικούς δρόμους.

Και η Μεσοποταμία, αν και μακρύτερα, ήταν πολύ πιο νωρίς συνδεδεμένη με την Κίνα, επειδή πολιτισμός στην Ινδία (ακόμη κι ο πρώιμος, μη ινδοευρωπαϊκός ‘πολιτισμός της Κοιλάδας του Ινδού’) είναι μία πολύ καθυστερημένη περίπτωση, αν πάρουμε ως μέτρα και σταθμά την Σουμέρ, το Ελάμ, την Ακκάδ, την Ασσυρία και την Βαβυλώνα.

Επίσης, στην αρχική μορφή των εμπορικών δρόμων, το Μετάξι δεν ήταν ένα από τα προϊόντα. Αλλά πολύτιμοι λίθοι, σπάνια ορυκτά, μπαχαρικά και λιβανωτά ήταν πάντοτε στο επίκεντρο του εμπορικού ενδιαφέροντος.

Η πραγματική ‘επανάσταση’ στους εμπορικούς δρόμους ανάμεσα στην Μεσοποταμία, την Κίνα και την Ινδία έγινε στα αχαιμενιδικά χρόνια (550-330 π.Χ.) και κυρίως χάρη στην τεράστια σημασία που έδωσαν οι πρώτοι σάχηδες του Ιράν να εγκαθιδρύσουν ένα πολύ σύνθετο σύστημα αυτοκρατορικών οδών, πολύ καλά οργανωμένων, επιμελημένων και προστατευμένων, διά ξηράς, ερήμου και θαλάσσης.

Το μεγάλο αυτό συγκοινωνιακό και εμπορικό δίκτυο προσέφερε πολλές εναλλακτικές δυνατότητες: αντί να στείλουν προϊόντα, αποστολές, στρατό, κοκ από την Αίγυπτο (ιρανική αχαιμενιδική σατραπεία) διά ξηράς στο Φαρς (κεντρική επαρχία του Ιράν), δηλαδή μέσω Παλαιστίνης, Συρίας, Μεσοποταμίας και Ελυμαΐδας (: Νότιας Υπερτιγριανής), μπορούσαν να τα στείλουν από τα αιγυπτιακά λιμάνια της Ερυθράς Θαλάσσης στον Περσικό Κόλπο.

Ο Δαρείος Α’, προνοητικός, άνοιξε εκ νέου την από αιώνες κλεισμένη, αρχαία διώρυγα του Σουέζ, η οποία ήταν ολότελα διαφορετικής κατεύθυνσης από την σύγχρονη (δηλαδή από τα δυτικά προς τα ανατολικά) και συνέδεε τον Νείλο (από την περιοχή περίπου του σημερινού Καΐρου) με την Ερυθρά Θάλασσα.

Κάτι ακόμη πιο σημαντικό που επιτεύχθηκε από την αχαιμενιδική ιρανική εμπορική και συγκοινωνιακή κοσμογονία ήταν το γεγονός ότι διαφορετικοί εμπορικοί δρόμοι αλληλεξαρτήθηκαν για πρώτη φορά, έτσι καθιστώντας γνωστά σε πολύ μακρινά σημεία πολλά προϊόντα μέχρι τότε άγνωστα.

Το εμπόριο μεταξύ Μεσοποταμίας και Κίνας, ή Μεσοποταμίας και Ινδίας (: Κοιλάδας του Ινδού) ανάγεται εύκολα στην 3η προχριστιανική χιλιετία στα τέλη της οποίας βλέπουμε ένα πλήθος διαδοχικών αρχαιολογικών χώρων να χαράσσουν μια γραμμή που μέσω Κεντρικής Ασίας συνέδεε την κοιλάδα των Διδύμων Ποταμών (Τίγρη κι Ευφράτη) με την κοιλάδα του Κίτρινου Ποταμού. Αλλά η Αίγυπτος ελάχιστα επωφελήθηκε των ασσυροβαβυλωνιακών εμπορικών δρόμων κι ανταλλαγών.

Από την άλλη, η Αίγυπτος είχε ήδη από τα τέλη της 3ης προχριστιανικής χιλιετίας διαμορφώσει ένα μεγάλο εμπορικό δίκτυο διά του Αρχαίου Βασιλείου του Κους (: Αιθιοπίας, δηλαδή του σημερινού Σουδάν) με την Σαχάρα, διά της Λιβύης με τον Άτλαντα, και διά της Ερυθράς Θαλάσσης με το ανεξάρτητο σομαλικό βασίλειο του Πουντ στην ανατολική ακτή της Αφρικής πέρα από το Κέρας της Αφρικής. Αλλά η Ασσυρία κι η Βαβυλώνα ελάχιστα επωφελήθηκαν των αιγυπτιακών εμπορικών δρόμων κι ανταλλαγών.

Όμως στα αχαιμενιδικά χρόνια, όλα αυτά τα εμπορικά δίκτυα αναμείχθηκαν και αλληλοσυνδέθηκαν σε ένα μείζον εμπορικό και συγκοινωνιακό δίκτυο από τον Αφρικανικό Άτλαντα μέχρι τα ανατολικά παράλια της Ασίας.

Η πρώτη παγκοσμιοποίηση ήταν γεγονός.

Ήταν απλώς θέμα χρόνου πάνω στους εμπορικούς δρόμους αυτούς να μην μετακινούνται μόνον προϊόντα αλλά επίσης γραφές, γλώσσες, θρησκείες, λατρείες, πίστεις, κοσμογονίες, θεουργίες, μυστήρια και μυστικά κυκλώματα.

Μια πρώιμη μετακίνηση ήταν αυτή του εκδιωκόμενου από την Βόρεια Ινδία Βουδισμού προς τις ανατολικές επαρχίες του αχαιμενιδικού Ιράν ήδη τον 6ο – 5ο προχριστιανικό αιώνα.

Σ’ αυτό βοήθησε πολύ η θρησκευτική ανοχή που επικρατούσε στην αχανή αυτοκρατορία που ξεκινούσε από τα σύνορα της Ινδίας με το Πακιστάν κι έφθανε στο Αιγαίο, ενώ είχε συνενώσει όλες τις εκτάσεις από το Ουζμπεκιστάν και την νότια Ουκρανία μέχρι το Σουδάν και το Ομάν.

Από το ανατολικό αχαιμενιδικό Ιράν (δηλαδή τις εκτάσεις των σημερινών Πακιστάν, Αφγανιστάν κι Ουζμπεκιστάν), ο Βουδισμός διαδόθηκε αργότερα προς την Κεντρική Ασία κι έγινε μια από τις πολλές θρησκείες που πολλά τουρανικά έθνη αποδέχθηκαν. Από εκτάσεις της Κεντρικής Ασίας (του σημερινού Καζακστάν και Ανατολικού Τουρκεστάν, δηλαδή της βορειοδυτικής επαρχίας Σινκιάν της Κίνας) διαδόθηκε αργότερα ο βουδισμός στην καθαυτό Κίνα.

Το ίδιο εμπορικό δίκτυο συνέχισε να λειτουργεί μετά την εκ μέρους του Μεγάλου Αλεξάνδρου κατάληψη της αχαιμενιδικής αυτοκρατορίας και ανάληψη καθηκόντων σάχη και συνεπώς εγγυητή και συνεχιστή της αυτοκρατορικής παράδοσης.

Το ίδιο συνέβηκε και στα χρόνια των Επιγόνων παρά τους διάφορους πολέμους που οι ίδιοι δεν έπαυσαν να κάνουν.

Με τους Αραμαίους να ελέγχουν το διά ξηράς και δι’ ερήμου εμπόριο και με τους Υεμενίτες (οργανωμένους στα ανεξάρτητα και πολύ εύπορα βασίλεια Καταμπάν, Χιμυάρ, Σαβά και Χαντραμάουντ) να ασκούν μια σχεδόν αποκλειστική θαλασσοκρατορία στην Ερυθρά Θάλασσα και στον Ινδικό Ωκεανό (μέχρι την Ινδοκίνα και την Ινδονησία), η αλληλεξάρτηση των συμβαλλομένων μερών εντάθηκε.

Η σύσταση από Χαλδαίους Αραμαίους εμπόρους της Γέρρας, της πόλης με τα αλάτινα τείχη, στα δυτικά παράλια των συγχρόνων Εμιράτων, δυτικά του Αμπού Δάμπι, ήταν ένα κοσμοϊστορικό γεγονός.

Οι Χαλδαίοι έμποροι που ίδρυσαν την μεγαλύτερη εμπορική πόλη του κόσμου ανατολικά της Αλεξάνδρειας ήξεραν πάρα πολύ καλά τι έκαναν: εκμεταλλευόμενοι την σχετική αδυναμία του παρθικού αρσακιδικού κράτους του Ιράν βρήκαν ένα κομβικό σημείο από όπου περνούσε ένα μεγάλο τμήμα του εμπορίου μεταξύ Δύσης κι Ανατολής και θεμελίωσαν εκεί μια πόλη-εμπορείο που μπορούσε να θησαυρίσει και από το εμπόριο μεταξύ Νότου και Βορρά.

Η Γέρρα – στην οποία αναφέρονται ο Πτολεμαίος Γεωγράφος, ο Στράβων κι ο Πλίνιος – προσέφερε στην Κίνα ανατολικό αφρικανικό εμπόρευμα το οποίο, αντί να περιπλέει την Ινδία και την Νότια Ασία, διοχετευόταν από την Υεμένη στα νότια παράλια του Περσικού Κόλπου κι από κει προς την Κεντρική Ασία, εκτός των συνόρων του Ιράν έτσι αποφεύγοντας δασμούς.

Με τον τρόπο αυτό όμως ενισχύθηκαν φυγόκεντρες τάσεις στο Ιράν και συστάθηκαν ανατολικά ιρανικά και τουρανικά κράτη, όπως το ινδοπαρθικό κράτος με πρωτεύουσα την Μινναγάρ και επίνειο το Βαρβαρικόν (κοντά στο σημερινό Καράτσι) και το Κουσάν με πρωτεύουσα την Καπίτσα (κοντά στην Καμπούλ) που ήταν τρόπον τινά μια συνέχεια του βασιλείου της Βακτριανής.

Τότε ανοίχθηκε για πρώτη φορά (κατά τον πρώτο προχριστιανικό αιώνα) ο εμπορικός δρόμος που συνέδεε την Κοιλάδα του Ινδού με την Γιαρκάντ και το Χοτάν στα νότια άκρα του Ανατολικού Τουρκεστάν.

Φυσικό ήταν να ακολουθήσει ένα νέο στάδιο διάδοσης του Βουδισμού από τις ανατολικές ιρανικές επαρχίες (ή αυτονομημένα βασίλεια) προς την Κεντρική Ασία και αυτό να ακολουθήσει τον νέο αυτό δρόμο. Λίγο αργότερα, από κει (όπως και από αλλού) θα περνούσαν ο Μανιχεϊσμός και το Ισλάμ.

Ανάμεσα στους Χούνζα σήμερα έχει επικρατήσει το Ισλάμ αλλά ανάμεσα στους Μπουρούσο του Μπαλτιστάν υπάρχουν ακόμη βουδιστές.

Ο εξισλαμισμός των Μπαλτί ήταν υπόθεση 15ου – 16ου αιώνα. Όμως οι Χούνζα αποδέχθηκαν το Ισλάμ νωρίτερα. Αλλά το αίμα των απογόνων των στρατιωτών του Μεγάλου Αλεξάνδρου έβραζε στις φλέβες τους μέχρι πρόσφατα.

Αν και ελάχιστοι τον αριθμό, πριν από 400 χρόνια οι Μιρ (ισλαμικός περσικός τίτλος κατ’ αποκοπήν από το αραβικό εμίρ/εμίρης) των Χούνζα αναγνώριζαν το μικροσκοπικό κράτος τους και την Κίνα ως τα ισχυρώτερα κράτη στον κόσμο!

Η διασπορά των απογόνων των Επιγόνων ήταν μεγάλη αλλά μετά από αρκετές γενεές, είτε είχαν αποδεχθεί τον Βουδισμό, είτε πίστευαν σε διάφορες μορφές ανατολικών Μιθραϊσμών, είτε είχαν ασπασθεί τον αρσακιδικό ζενδισμό (που ήταν μια ηθική ερμηνεία της ζωροαστρικής μεταφυσικής), όλοι τους αποτελούσαν τμήμα των ανατολικών πολιτισμών, παιδείας και παραδόσεων.

Η φυλετική αναγωγή τους στους στρατιώτες του Μεγάλου Αλεξάνδρου δεν είχε κανένα ρατσιστικό ή εθνικιστικό χαρακτήρα επειδή δεν υπήρχε κάτι τέτοιο στην Αρχαιότητα.

Ήταν θέμα ηθικής, πολιτισμικής κι εσχατολογικής διάστασης γι’ αυτούς και οι στρατιωτικές επιτυχίες του Μεγάλου Αλεξάνδρου ήταν ένα ολότελα ασήμαντο σημείο αναφοράς μπροστά στο ψυχικό έργο του και στον μυθικό, μεσσιανικό κι αποκαλυπτικό συμβολισμό του έργου του.

Ήταν συνεπώς φυσιολογικό για τους τελευταίους ελληνόφωνους απογόνους των Επιγόνων να αναμειχθούν με διαφορετικά κατά τόπους έθνη, επειδή η φυλετική – εθνική υπόστασή τους ήταν για τους ίδιους ολότελα ασήμαντη μπροστά στην ένταξή τους σε ένα Θείο Έργο ψυχικών διαστάσεων και κοσμοϊστορικής σημασίας που είχαν ήδη επιτελέσει οι πρόγονοί τους μαζί με τον Μεγάλο Αλέξανδρο – ένα έργο-προτύπωση του Έργου του Μεγάλου Βασιλέα (Αποκάλυψη ΙΔ’ 14) στο Πλήρωμα του Χρόνου.

Αυτό το Έργο πρώτος κατέγραψε σε ελληνικά στον Βίο Αλεξάνδρου ο ανώνυμος συγγραφέας που αποκαλείται Ψευδο-Καλλισθένης επειδή δεν σχετίζεται με τον γνωστό ιστορικό.

Για τους τελευταίους ελληνόφωνους απογόνους των Επιγόνων η Μόνη Αλήθεια κι Αξία στα ανθρώπινα πράγματα ήταν ο Μύθος – κι όχι ο σατανικός κι απάνθρωπος ‘Λόγος’.

Κι έτσι στον Μύθο αποτυπώθηκε όλη η ουσία του κορυφαίου έργου του Μεγάλου Αλεξάνδρου που μόνον σημερινοί κρετίνοι ψάχνουν να βρουν σε ‘στρατιωτικές κατακτήσεις’ και σε ψέμματα περί ‘εκπολιτισμού άλλων εθνών’.

Μυούμενος ο Αλέξανδρος σε ανατολικά μυστήρια, στην Αίγυπτο, στην Περσία, και στην Βαβυλώνα, εκπολιτίσθηκε ο ίδιος κι έγινε Μεγάλος.

Και γι αυτό σήμερα βρίσκουμε την αναφορά στους στρατιώτες του Μεγάλου Αλεξάνδρου σε πολλά και διαφορετικά έθνη που μιλάνε ολότελα διαφορετικές γλώσσες και πιστεύουν ολοσχερώς αντίθετες θρησκείες, και όμως θεωρούν εαυτούς απογόνους των στρατιωτών του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Οι Καλάς και οι Χούνζα του βόρειου Πακιστάν είναι μόνον ένα μικρό παράδειγμα. Θα χρειαζόταν μια ολόκληρη εγκυκλοπαίδεια για να καταγραφούν μικρές και μεταξύ τους διαφορετικές πληθυσμιακές ενότητες που ανάγουν την καταγωγή τους στους στρατιώτες του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Σημεία της ορεινής γης των Χούνζα και των Μπαλτί

Δείτε το βίντεο:

Форт Балтит в долине Хунзы: маленький Тибет на севере Пакистана

https://ok.ru/video/1362004609645

Baltit Fort in Hunza Valley: a Small Tibet in Northern Pakistan

https://vk.com/video434648441_456240158

Κάστρο Μπαλτίτ στην Κοιλάδα Χούνζα: ένα Μικρό Θιβέτ στο Βόρειο Πακιστάν

Περισσότερα:

Baltit Fort is situated in Karimabad, once was capital of the state of Hunza, now Tehsil Headquarter of District Gilgit. It is approached by Karakuram Highway from Gilgit, the capital of Northern Areas, Pakistan. The Baltit Fort stands on a artificially flattened spur below the Ulter Glacier. Strategically located with a commanding view of the Hunza Valley and its tributaries, its inhabitants controlled the seasonal trans-Karakuram trade between south and Central Asia. The Baltit Fort is rectangular in plan with three floors and stands on a high stone plinth Fig-I. Whilts the ground floor consist mainly of storage chambers, the first floor is oriented around as open hall.

A staircase leads to the second floor which was mainly used during the winter months and contains an audience hall, guest room, dining hall, kitchen and servants quarters. A further staircases leads up to the third floor, which is partly open to the elements and contains the summer dining room, audience chamber, bedroom and reception hall. Inhabited by the Mir, or ruler of Hunza until 1945.

The conservation work carried out in the 1990 indicated that the core of the structures, a single defensive timber and stone tower, had been built in the eight century A.D. This tower was augmented by additional towers and linked by a single story construction consisting of small rooms and sub-surface storage chambers. The complex was then later expanded by the addition of a second, and then a third floor. The structure’s stone walls, built in an area of frequent seismic movements, were provided with a traditional internal framework of timber for greater stabilisation. https://whc.unesco.org/en/tentativelists/1882/

Also: Baltit Fort (Urdu: قلعہ بلتت) is a fort in the Hunza valley, near the town of Karimabad, in the Gilgit-Baltistan region of northern Pakistan. Founded in the 8th CE, it has been on the UNESCO World Heritage Tentative list since 2004. https://en.wikipedia.org/wiki/Baltit_Fort and https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_cultural_heritage_sites_in_Gilgit-Baltistan

————————————————————–

Σχετικά με τους Χούνζα και τους Μπαλτί:

https://en.wikipedia.org/wiki/Hunza_Valley

https://en.wikipedia.org/wiki/Mir_of_Hunza

https://en.wikipedia.org/wiki/Hunza_(princely_state)

https://en.wikipedia.org/wiki/Burushaski

https://en.wikipedia.org/wiki/Burusho_people

https://en.wikipedia.org/wiki/Baltistan

https://en.wikipedia.org/wiki/Balti_people

Σχετικά με την διάδοση του Βουδισμού στο Πακιστάν, Ιράν, Κεντρική Ασία και Κίνα:

https://en.wikipedia.org/wiki/Buddhism_in_Pakistan

https://en.wikipedia.org/wiki/Kargah_Buddha

https://en.wikipedia.org/wiki/Gondrani

https://en.wikipedia.org/wiki/Buddhism_in_Central_Asia

https://en.wikipedia.org/wiki/Dharmaguptaka

https://en.wikipedia.org/wiki/Gandh%C4%81ran_Buddhist_texts

https://en.wikipedia.org/wiki/Sarvastivada

https://en.wikipedia.org/wiki/Mulasarvastivada

https://en.wikipedia.org/wiki/Silk_Road_transmission_of_Buddhism

https://en.wikipedia.org/wiki/Silk_Road_transmission_of_Buddhism#Central_Asian_missionaries

https://studybuddhism.com/en/tibetan-buddhism/about-buddhism/the-world-of-buddhism/spread-of-buddhism-in-asia

http://www.silkroadfoundation.org/artl/buddhism.shtml

http://www.silk-road.com/artl/buddhism.shtml

https://en.wikipedia.org/wiki/Buddhism_in_Iran

http://www.iranicaonline.org/articles/buddhism-i

https://link.springer.com/chapter/10.1057/9781137022943_2

——————————————-

According to a Buddhist legend preserved in Pali (an ancient Prakrit language, derived from Sanskrit, which is the scriptural and liturgical language of Theravada Buddhism), the first instance of Buddhism entering Iran seems to have been during the life of the historical Buddha, Sakyamuni (roughly 5/6th century BCE.

The legend speaks of two Merchant brothers from Bactria (modern day Afghanistan) who visited the Buddha in his eighth week of enlightenment, became his disciples and then returned to Balkh (major city of Bactria) to build temples dedicated to him.

Whatever the historical validity of this story, there is strong evidence to show that Balkh did become a major Buddhist region and remained so up until the Arab Muslim invasion of the 7th century.

http://www.cais-soas.com/CAIS/Religions/non-iranian/buddhism_iran.htm

-------------------------

Κατεβάστε την αναδημοσίευση σε Word doc.:

https://www.slideshare.net/MuhammadShamsaddinMe/ss-250645898

https://issuu.com/megalommatis/docs/hunza_balti_islam_buddhism_alexander_the_great

https://vk.com/doc429864789_620740190

https://www.docdroid.net/9CAJCUX/xounza-mpalti-islam-boydismos-oi-stratiwtes-toy-meghaloy-aleksandroy-ki-oi-dromoi-toy-metaksiou-docx

Planet Earth is very beautiful, but the enemies of life and world peace continue to destroy it and spread chaos, wars and tragedies.

... mosaic ...

New Year wishes from an ancient Greek mosaic floor. Halicarnassus, 4th century AD: "Health. Life (Longevity). Joy. Peace. Contentment (Good Cheer). Hope."

The verso of the Narmer Palette. Narmer, considered by many Egyptologists to be the first ruler of a unified Egypt, stands over a defeated foe and is about to bring his mace down on the foe's head. Narmer is shown here wearing the white crown (hedyet) of Lower Egypt, while on the recto he is depicted with the red crown (desheret) of Upper Egypt, perhaps symbolizing his unification of the two realms. Artist unknown; sculpted ca. 3200-3000 BCE. Found at Hierakonpolis (Nekhen), pre-unification capital of Upper Egypt; now in the Egyptian Museum, Cairo. Photo credit: Heagy1/Wikimedia Commons.

The Colossi of Memnon at the necropolis of Thebes, Egypt, 1965, during the seasonal flooding of the Nile. Photo by Eliot Elisofon. (Smithsonian)

Ταυροθυσίες και Μιθραϊκά Μυστήρια στην Κορυφή του Ολύμπου – Η Απόλυτη Επιβολή του Περσικού Πνεύματος ανάμεσα στους Έλληνες & το Τέλος της Αρχαίας Ελλάδας

Taurobolia and Mithraic Mysteries atop Mount Olympus - The Absolute Imposition of the Iranian Genius among the Greeks & the End of Ancient Greece

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ ΑΝΕΝΕΡΓΟ ΜΠΛΟΓΚ “ΟΙ ΡΩΜΙΟΙ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ”

Το κείμενο του κ. Νίκου Μπαϋρακτάρη είχε αρχικά δημοσιευθεί την 6η Μαΐου 2019. Ο κ. Μπαϋρακτάρης παρουσιάζει στοιχεία από μία ενότητα σεμιναρίου, το οποίο οργάνωσα τον Δεκέμβριο του 2018 στην Μόσχα με θέμα την επερχόμενη παγκόσμια επιβολή της Κίνας ως δυνατή μόνον αν η Κίνα και η σημερινή πολιτισμική ακτινοβολία της βασισθούν στην (αποσιωπημένη στην Δύση) ιστορική συνέχεια της διάδοσης αρχαίων ανατολικών πολιτισμών και επιβολής του αρχαίου ανατολικού αυτοκρατορικού πνεύματος στην Ελλάδα, την Ρώμη και την Δυτική Ευρώπη κατά την Ύστερη Αρχαιότητα, και αν το Πεκίνο δεόντως, συστηματικώς και ποικιλοτρόπως προπαγανδίσει διάπλατα την αποκρυμμένη ιστορική αυτή διαδικασία, σε συνέργεια με το αναζωπυρωμένο κίνημα του Αφροκεντρισμού και με στόχο την ολοσχερή εξαφάνιση του αισχρού και ρατσιστικού αφηγήματος του δήθεν 'κλασικού ελληνορωμαϊκού πολιτισμού'.

-------------------------------

http://greeksoftheorient.wordpress.com/2019/05/06/ταυροθυσίες-και-μιθραϊκά-μυστήρια-στ/ ===================

Οι Ρωμιοί της Ανατολής – Greeks of the Orient

Ρωμιοσύνη, Ρωμανία, Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία

Ένας καλός φίλος από την Κοζάνη πρόσεξε πρόσφατο κείμενό μου σχετικά με την κατακλυσμική διάδοση του Μιθραϊσμού, του Ισιδισμού και πολλών άλλων ανατολικών, αραμαϊκών, καππαδοκικών, φοινικικών, αιγυπτιακών και περσικών θρησκειών, κοσμογονιών, μυστικισμών, λατρειών, κοσμολογιών και θεουργιών στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και γενικώτερα σε όλη την Ευρώπη και με ρώτησε σχετικά με την διάδοση κι επιβολή του Μιθραϊσμού στην Αρχαία Ελλάδα.

Αυτό είναι ένα απαγορευμένο θέμα που το ρατσιστικό, φασιστικό, σιωνιστικό και ψευτο-μασωνικό καθεστώς Αθηνών έχει επιμελώς εξοβελίσει από τα πανεπιστήμια, τα σχολεία, τους ανερμάτιστους και ψευδοπροπαγανδιστικούς εκδοτικούς οίκους, τα κατευθυνόμενα ΜΜΕ της τύφλωσης και της παραπληροφόρησης και γενικώτερα ολόκληρη την θεόστραβη και συρόμενη προς όλεθρο ελληνική κοινωνία.

Όμως υπάρχουν άπειρες μαρτυρίες σχετικά σε αρχαία ελληνικά και λατινικά κείμενα – αναφορικά με την επιβολή του Περσικού Πνεύματος στην Αρχαία Ελλάδα. Μάλιστα επειδή οι αρχαίοι Έλληνες ήταν γεωγραφικά εγγύτερα στην Ανατολή, την Συρο-Παλαιστίνη, την Φοινίκη, την Μεσοποταμία, την Αίγυπτο και το Ιράν, επηρεάσθηκαν πρώτοι κι επηρεάσθηκαν περισσότερο.

Το περιστατικό που θα παρουσιάσω εδώ είναι ένα ανάμεσα σε πάρα πολλά. Και υπάρχουν και ακόμη περισσότερα που αποδεικνύουν την επιβολή του Αιγυπτιακού Πνεύματος στην Ελλάδα. Αλλά σε αυτά θα αναφερθώ σε προσεχή κείμενά μου. Το αφετηριακό κείμενο είναι αυτό:

Οι Ατελείωτες Επελάσεις του Μίθρα προς την Δύση κι ο Πολιτισμικός Εξιρανισμός Ελλήνων, Ρωμαίων κι Ευρωπαίων

https://greeksoftheorient.wordpress.com/2019/04/29/οι-ατελείωτες-επελάσεις-του-μίθρα-προ/

(πλέον: https://www.academia.edu/58627059/Οι_Ατελείωτες_Επελάσεις_του_Μίθρα_προς_την_Δύση_κι_ο_Πολιτισμικός_Εξιρανισμός_Ελλήνων_Ρωμαίων_κι_Ευρωπαίων)

Ο ίδιος ο Πλούταρχος, ιερέας του Μαντείου των Δελφών, αναφέρει το περιστατικό – κι αυτό συμβαίνει επειδή οι αρχαίοι Έλληνες – που είναι φυλετικά και πολιτισμικά άσχετοι από το ψευτο-μασωνικό παρασκεύασμα των Νεοελλήνων – δεν ήταν ούτε ρατσιστές, ούτε φασίστες, ούτε κομμουνιστές, ούτε εθνικομπολσεβίκοι.

Αντίθετα, και μάλιστα ιδιαίτερα, ο Πλούταρχος είχε ηθική υπόσταση και θεωρούσε αρετή το να ομολογεί την αλήθεια – χωρίς την παραμικρή συμφεροντολογία. Τα σατανικά ψέμματα των σημερινών αμόρφωτων ψευτο-καθηγητών και λοιπών προπαγανδιστών, σαν τους Ρένο Αποστολίδη, Πλεύρη, Κιτσίκη και Μπεξή, μόνον σκοτάδι και θάνατο φέρνουν.

Στον Βίο του Πομπήιου (106-48 π.Χ.), ο Πλούταρχος αναφέρεται σε πολλά γεγονότα της ζωής του Ρωμαίου στρατιωτικού και πολιτικού ηγέτη που βρήκε άδοξο θάνατο στην Αίγυπτο. Ένα από αυτά τα γεγονότα ήταν η καταστολή της πειρατείας στην Μεσόγειο. Οι πειρατές ήταν Έλληνες, Ρωμαίοι κι άλλοι λεγεωνάριοι που είχαν εγκαταλείψει τις τάξεις του ρωμαϊκού στρατού και στόλου και είχαν συμπήξει συμμαχία με το ελληνικώτατο Βασίλειο του Πόντου με το οποίο η Ρώμη (ακόμη Δημοκρατία κι όχι Αυτοκρατορία) είχε συνάψει πολλούς πολέμους.

Οι πειρατές είχαν ενισχυθεί από τον πιστό στον Μίθρα (κι όχι στον Δία) βασιλιά του Πόντου Μιθριδάτη ΣΤ’ διότι του χρησίμευαν για να προξενήσουν στους Ρωμαίους ένα πόλεμο φθοράς. Το πόσο σημαντικό γεγονός ήταν ο πόλεμος κατά των πειρατών στην περίοδο στην περίοδο 78-63 π.Χ. και γενικώτερα στην διάρκεια των μιθριδατικών πολέμων μπορείτε εύκολα να αντιληφθείτε αν προσέξετε πόση έκταση δίνει το λήμμα της αγγλικής Wikipedia σχετικά με τον Πομπήιο στο θέμα του πολέμου κατά της πειρατείας (ο σύνδεσμος στο τέλος).

Τι λέει λοιπόν ο Πλούταρχος ότι έκαναν αυτοί οι Έλληνες, Ρωμαίοι και Μικρασιάτες πειρατές;

Σημειώνει ότι ανάμεσα σε πολλά άλλα που έκαναν σαν καταστροφές ή σαν εκφράσεις περίεργης συμπεριφοράς, οι πειρατές έκαναν θυσίες κι επιτελούσαν μιθραϊκά μυστήρια στην κορυφή του Ολύμπου.

Φυσικά, ο Πλούταρχος ως Ρωμαίος αξιωματούχος δεν θα μπορούσε παρά να δει αρνητικά το φαινόμενο της πειρατείας και της συμμαχίας των πειρατών με τους εχθρούς της Ρώμης Πόντιους Έλληνες του Μιθριδάτη ΣΤ’. Αλλά η περιγραφή είναι συναρπαστική:

ξένας δὲ θυσίας ἔθυον αὐτοὶ τὰς ἐν Ὀλύμπῳ, καὶ τελετάς τινας ἀπορρήτους ἐτέλουν, ὧν ἡτοῦ Μίθρου καὶ μέχρι δεῦρο διασώζεται καταδειχθεῖσα πρῶτον ὑπ’ ἐκείνων.

Σε αγγλική μετάφραση για όσους έχουν δυσκολία με τα αρχαία ελληνικά:

They themselves offered strange sacrifices upon Mount Olympus, and performed certain secret rites or religious mysteries, among which those of Mithras have been preserved to our own time having received their previous institution from them.

Προσέξτε πόσες πληροφορίες παρέχονται σε ένα τόσο σύντομο κείμενο:

Α) Οι θυσίες ήταν παράξενες κι αλλότριες επειδή τα μιθραϊκά μυστήρια δεν είχαν ακόμη κατακλύσει την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία κι όλη την Ευρώπη στο πρώτο μισό του πρώτου προχριστιανικού αιώνα στο οποίο ο Πλούταρχος (45-120), γράφοντας 150 χρόνια αργότερα, αναφέρεται.

Β) Εννοείται ότι οι θυσίες μιθραϊστών στον Όλυμπο ήταν ταυροθυσίες, επειδή αυτό ήταν βασικό στοιχείο του Μιθραϊσμού, της Μιθραϊκής Κοσμογονίας και των Μιθραϊκών Μυστηρίων.

Γ) Αυτές οι ταυροθυσίες και οι μυστικές τελετουργίες που οι πειρατές επιτελούσαν στην κορυφή του Ολύμπου σημαίνει ότι ο τόπος ήταν για τους πειρατές αυτούς ιερός και αυτοί έδιναν απολύτως μιθραϊκή περσική κι όχι πλέον αρχαία ελληνική δωδεκαθεϊστική διάσταση στην ιερότητα του τόπου. Με άλλα λόγια, η αρχαία ελληνική θρησκεία είχε εκμηδενιστεί ανάμεσα στους ίδιους τους αρχαίους Έλληνες που είχαν προσηλυτιστεί στον Μιθραϊσμό 60-70 χρόνια μετά την ρωμαϊκή κατάληψη της Κορίνθου.

Δ) Οι μιθραϊκές θυσίες, λατρείες και μυστικές τελετουργίες, τονίζει ο Πλούταρχος, διασώζονταν μέχρι τις μέρες του, 150 χρόνια μετά την πρώτη λατρεία Ελλήνων Μιθραϊστών στον Όλυμπο, και είχαν διαδοθεί. Δηλαδή κανένα δεν είχαν ενοχλήσει ο πολιτισμικός εκπερσισμός των Ελλήνων και τα Μιθραϊκά Μυστήρια που οι πειρατές είχαν εισαγάγει στον Όλυμπο, τον ιερώτερο χώρο της Αρχαίας Ελλάδας, έτσι σβύννοντας μια για πάντα την παραδοσιακή αρχαιοελληνική θρησκεία.

Στην συνέχεια, θα βρείτε ένα μεγαλύτερο απόσπασμα από το ίδιο κείμενο, για να δείτε το όλο πλαίσιο μέσα στο οποίο αναφέρεται το συγκεκριμένο επεισόδιο (σε αρχαία ελληνικά και αγγλικά) και πολλούς συνδέσμους αναφορικά με τον Πλούταρχο, τον Βίο του Πομπήιου, τον Πομπήιο, και φυσικά τον Μίθρα, τον Μιθραϊσμό και την κατακλυσμική πολιτισμική επιβολή του Περσικού Πνεύματος πάνω σε Έλληνες, Ρωμαίους και λοιπούς Ευρωπαίους.

Αρχαία Ελλάδα δεν υπήρχε πολύ πριν επιβληθεί η Χριστιανωσύνη στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.

Στο θέμα του πολιτισμικού εκπερσισμού των Αρχαίων Ελλήνων και της διάδοσης του Μιθραϊσμού στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και την Ευρώπη γενικώτερα θα επανέλθω.

==================================

Λούκιος Μέστριος Πλούταρχος (Lucius Mestrius Plutarchus)

Βίοι Παράλληλοι/Πομπήιος

Αρχαίο Ελληνικό Κείμενο

[24] Ἡ γὰρ πειρατικὴ δύναμις ὡρμήθη μὲν ἐκ Κιλικίας τὸ πρῶτον, ἀρχὴν παράβολον λαβοῦσα καὶ λανθάνουσαν, φρόνημα δὲ καὶ τόλμαν ἔσχεν ἐν τῷ Μιθριδατικῷ πολέμῳ, χρήσασα ταῖς βασιλικαῖς ὑπηρεσίαις ἑαυτήν. εἶτα Ῥωμαίων ἐν τοῖς ἐμφυλίοις πολέμοις περὶ θύρας τῆς Ῥώμης συμπεσόντων, ἔρημος οὖσα φρουρᾶς ἡ θάλασσα κατὰ μικρὸν αὐτοὺς ἐφείλκετο καὶ προῆγεν, οὐκέτι τοῖς πλέουσι μόνον ἐπιτιθεμένους, ἀλλὰ καὶ νήσους καὶ πόλεις παραλίους ἐκκόπτοντας. ἤδη δὲ καὶ χρήμασι δυνατοὶ καὶ γένεσι λαμπροὶ καὶ τὸ φρονεῖν ἀξιούμενοι διαφέρειν ἄνδρες ἐνέβαινον εἰς τὰ λῃστρικὰ καὶ μετεῖχον, ὡς καὶ δόξαν τινὰ καὶ φιλοτιμίαν τοῦ ἔργου φέροντος.

ἦν δὲ καὶ ναύσταθμα πολλαχόθι πειρατικὰ καὶ φρυκτώρια τετειχισμένα, καὶ στόλοι προσέπιπτον οὐ πληρωμάτων μόνον εὐανδρίαις οὐδὲ τέχναις κυβερνητῶν οὐδὲ τάχεσι νεῶν καὶ κουφότησιν ἐξησκημένοι πρὸς τὸ οἰκεῖον ἔργον, ἀλλὰ τοῦ φοβεροῦ μᾶλλον αὐτῶν τὸ ἐπίφθονον ἐλύπει καὶ ὑπερήφανον, στυλίσι χρυσαῖς καὶ παραπετάσμασιν ἁλουργοῖς καὶ πλάταις ἐπαργύροις, ὥσπερ ἐντρυφώντων τῷ κακουργεῖν καὶ καλλωπιζομένων. αὐλοὶ δὲ καὶ ψαλμοὶ καὶ μέθαι παρὰ πᾶσαν ἀκτὴν καὶ σωμάτων ἡγεμονικῶν ἁρπαγαὶ καὶ πόλεων αἰχμαλώτων ἀπολυτρώσεις ὄνειδος ἦσαν τῆς Ῥωμαίων ἡγεμονίας.

ἐγένοντο δ’ οὖν αἱ μὲν λῃστρίδες νῆες ὑπὲρ χιλίας, αἱ δὲ ἁλοῦσαι πόλεις ὑπ’ αὐτῶν τετρακόσιαι. τῶν δὲ ἀσύλων καὶ ἀβάτων πρότερον ἱερῶν ἐξέκοψαν ἐπιόντες τὸ Κλάριον, τὸ Διδυμαῖον, τὸ Σαμοθρᾴκιον, τὸν ἐν Ἑρμιόνῃ τῆς Χθονίας νεὼν καὶ τὸν ἐν Ἐπιδαύρῳ τοῦ Ἀσκληπιοῦ καὶ τὸν Ἰσθμοῖ καὶ Ταινάρῳ καὶ Καλαυρίᾳ τοῦ Ποσειδῶνος, τοῦ δὲ Ἀπόλλωνος τὸν ἐν Ἀκτίῳ καὶ Λευκάδι, τῆς δὲ Ἥρας τὸν ἐν Σάμῳ, τὸν ἐν Ἄργει, τὸν ἐπὶ Λακινίῳ. ξένας δὲ θυσίας ἔθυον αὐτοὶ τὰς ἐν Ὀλύμπῳ, καὶ τελετάς τινας ἀπορρήτους ἐτέλουν, ὧν ἡ τοῦ Μίθρου καὶ μέχρι δεῦρο διασώζεται καταδειχθεῖσα πρῶτον ὑπ’ ἐκείνων.

Πλεῖστα δὲ Ῥωμαίοις ἐνυβρίσαντες, ἔτι καὶ τὰς ὁδοὺς αὐτῶν ἀναβαίνοντες ἀπὸ θαλάσσης ἐληΐζοντο καὶ τὰς ἐγγὺς ἐπαύλεις ἐξέκοπτον. ἥρπασαν δέ ποτε καὶ στρατηγοὺς δύο Σεξτίλιον καὶ Βελλῖνον ἐν ταῖς περιπορφύροις, καὶ τοὺς ὑπηρέτας ἅμα καὶ ῥαβδοφόρους ᾤχοντο σὺν αὐτοῖς ἐκείνοις ἔχοντες. ἥλω δὲ καὶ θυγάτηρ Ἀντωνίου, θριαμβικοῦ ἀνδρός, εἰς ἀγρὸν βαδίζουσα, καὶ πολλῶν χρημάτων ἀπελυτρώθη. ἐκεῖνο δὲ ἦν ὑβριστικώτατον. ὁπότε γάρ τις ἑαλωκὼς ἀναβοήσειε Ῥωμαῖος εἶναι καὶ τοὔνομα φράσειεν, ἐκπεπλῆχθαι προσποιούμενοι καὶ δεδιέναι τούς τε μηροὺς ἐπαίοντο καὶ προσέπιπτον αὐτῷ, συγγνώμην ἔχειν ἀντιβολοῦντες·

https://el.wikisource.org/wiki/Βίοι_Παράλληλοι/Πομπήιος

Αγγλική Μετάφραση

The power of the pirates first commenced in Cilicia, having in truth but a precarious and obscure beginning, but gained life and boldness afterwards in the wars of Mithridates, where they hired themselves out and took employment in the king’s service. Afterwards, whilst the Romans were embroiled in their civil wars, being engaged against one another even before the very gates of Rome, the seas lay waste and unguarded, and by degrees enticed and drew them on not only to seize upon and spoil the merchants and ships upon the seas, but also to lay waste the islands and seaport towns. So that now there embarked with these pirates men of wealth and noble birth and superior abilities, as if it had been a natural occupation to gain distinction in.

They had divers arsenals, or piratic harbours, as likewise watch-towers and beacons, all along the sea-coast; and fleets were here received that were well manned with the finest mariners, and well served with the expertest pilots, and composed of swift-sailing and light-built vessels adapted for their special purpose. Nor was it merely their being thus formidable that excited indignation; they were even more odious for their ostentation than they were feared for their force. Their ships had gilded masts at their stems; the sails woven of purple, and the oars plated with silver, as if their delight were to glory in their iniquity. There was nothing but music and dancing, banqueting and revels, all along the shore. Officers in command were taken prisoners, and cities put under contribution, to the reproach and dishonour of the Roman supremacy.

There were of these corsairs above one thousand sail, and they had taken no less than four hundred cities, committing sacrilege upon the temples of the gods, and enriching themselves with the spoils of many never violated before, such as were those of Claros, Didyma, and Samothrace; and the temple of the Earth in Hermione, and that of Aesculapius in Epidaurus, those of Neptune at the Isthmus, at Taenarus, and at Calauria; those of Apollo at Actium and Leucas, and those of Juno in Samos, at Argos, and at Lacinium. They themselves offered strange sacrifices upon Mount Olympus, and performed certain secret rites or religious mysteries, among which those of Mithras have been preserved to our own time having received their previous institution from them.

But besides these insolencies by sea, they were also injurious to the Romans by land; for they would often go inland up the roads, plundering and destroying their villages and country-houses. Once they seized upon two Roman praetors, Sextilius and Bellinus, in their purple-edged robes, and carried them off together with their officers and lictors. The daughter also of Antonius. a man that had had the honour of a triumph, taking a journey into the country, was seized, and redeemed upon payment of a large ransom. But it was most abusive of all that, when any of the captives declared himself to be a Roman, and told his name, they affected to be surprised, and feigning fear, smote their thighs and fell down at his feet humbly beseeching him to be gracious and forgive them.

Vita Pompei (Life of Pompey) c.24, 5, 632CD.

Plutarch’s Lives (1683) “by several hands”, edited by John Dryden

http://classics.mit.edu/Plutarch/pompey.html

Περισσότερα για τον Πλούταρχο, τους Βίους Παράλληλους, και τον Πομπήιο:

https://en.wikipedia.org/wiki/Pompey#Campaign_against_the_pirates

https://el.wikipedia.org/wiki/Πομπήιος

https:// https://en.wikipedia.org/wiki/Parallel_Lives

https://en.wikipedia.org/wiki/Plutarch

https://el.wikipedia.org/wiki/Βίοι_Παράλληλοι

https://el.wikipedia.org/wiki/Πλούταρχος

—————————————–

Περισσότερα για τον Μίθρα, τον Μιθραϊσμό, την διάδοση του Μιθραϊσμού στην Ευρώπη και σε όλη την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, τα Μιθραϊκά Μυστήρια, τις σχέσεις και την ομοιότητα Μιθραϊσμού και Χριστιανωσύνης, και τα Μιθραία και γενικώτερα τα Μιθραϊκά Μνημεία σε όλο τον κόσμο:

http://www.mithraeum.eu/

http://www.mithraeum.eu/link.php

http://www.mithraeum.eu/monumentae.php?tid=1 (πολλές σελίδες)

http://www.mithraeum.eu/monumentae.php (πολλές σελίδες)

http://www.tertullian.org/rpearse/mithras/display.php?page=Mithras_and_Jesus

http://www.tertullian.org/rpearse/mithras/display.php?page=main

http://www.iranicaonline.org/articles/mithraism

Mithras in India and Iran

http://www.cais-soas.com/CAIS/Religions/iranian/Mithraism/m_m/pt1.htm

The arrival of Mithras in Europe

http://www.cais-soas.com/CAIS/Religions/iranian/Mithraism/m_m/pt2.htm

The Followers of Mithras

http://www.cais-soas.com/CAIS/Religions/iranian/Mithraism/m_m/pt3.htm

The Figures round the Bull-Slayer

http://www.cais-soas.com/CAIS/Religions/iranian/Mithraism/m_m/pt4.htm

The Legend of Mithras

http://www.cais-soas.com/CAIS/Religions/iranian/Mithraism/m_m/pt5.htm

The God of Infinite Time

http://www.cais-soas.com/CAIS/Religions/iranian/Mithraism/m_m/pt6.htm

Initiation into the Mysteries

http://www.cais-soas.com/CAIS/Religions/iranian/Mithraism/m_m/pt7.htm

The Seven Grades of Initiation

http://www.cais-soas.com/CAIS/Religions/iranian/Mithraism/m_m/pt8.htm

Women and the Mithraic Cult

http://www.cais-soas.com/CAIS/Religions/iranian/Mithraism/m_m/pt9.htm

Offerings and Artists: Mithras in Art

http://www.cais-soas.com/CAIS/Religions/iranian/Mithraism/m_m/pt10.htm

The Fall of Mithras

http://www.cais-soas.com/CAIS/Religions/iranian/Mithraism/m_m/pt11.htm

Γενικά:

https://en.wikipedia.org/wiki/Mithra

https://en.wikipedia.org/wiki/Mithraism

https://el.wikipedia.org/wiki/Μίθρας

https://el.wikipedia.org/wiki/Μιθραϊσμός

Taormina. Sicilia.