Taormina. Sicilia.
Taormina. Sicilia.
More Posts from S-afshar and Others
Itinerary in Imam's Persia - by Cosmas Megalommatis
Οδοιπορικό στην Περσία του Ιμάμη – του Μουχάμαντ Σαμσαντίν Μεγαλομμάτη
Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στο περιοδικό Ανεξήγητο (Μάρτης 1986, σελ. 116-127). Για πρώτη φορά μεταφέρθηκε στο Ιντερνέτ από το σήμερα πλέον απενεργοποιημένο σάιτ technova: http://www.technova.gr/technova/index.php/2012-06-21-03-15-38/afieroma/1927-odoiporiko-stin-persia-tou-imam την Τετάρτη 19 Αυγούστου 2015. Ο φίλος κ. Νίκος Μπαϋρακτάρης αντέγραψε το κείμενο και με άφθονο φωτογραφικό, το οποίο συνέλεξε από το Ιντερνέτ, το ανέβασε ως βίντεο (σε δύο τμήματα) στο σήμερα απενεργοποιημένο ΥΤ κανάλι του. Η μουσική υπόκρουση ήταν δικής μου επιλογής. Χάρη στο υλικό που είχε ο κ. Μπαϋρακτάρης ετοιμάσει, ανέβασα το άρθρο σε δύο μορφές (σε Word doc η πρώτη και σε PowerPoint η δεύτερη) εδώ:
και
Τα βίντεο, τα οποία ετοίμασε ο κ. Μπαϋρακτάρης, μπορείτε να βρείτε εδώ:’
{Μουσική / Music accompaniment: Classical music from Iran – Great masters of the setar – Hossein Alizadeh (حسین علیزاده) 00:00 Mahtab 16:17 Avaz-e Abouata Masnavi} και
{Μουσική / Music accompaniment: Shahram Nazeri – Mystified (Sufi Music of Iran) 00:00 – Jewel of Love 10:09 – Desire}
Μπορείτε επίσης να τα βρείτε αντιστοίχως και εδώ:
Путеводитель по Ирану Имама / Itinerary in Imam’s Persia / Οδοιπορικό στην Περσία του Ιμάμη – του Μ. Σ. Μεγαλομμάτη https://ok.ru/video/333170084440
και
Путеводитель по Ирану Имама II / Itinerary in Imam’s Persia II / Οδοιπορικό στην Περσία του Ιμάμη II – του Μ. Σ. Μεγαλομμάτη https://ok.ru/video/333172181592
Σε αυτή την ηλεκτρονική αναδημοσίευση παρουσιάζονται για πρώτη φορά online οι ίδιες οι σελίδες του περιοδικού, αν και ασπρόμαυρες.
============
Κατεβάστε το άρθρο σε PDF:
The Sky Goddess Nut represented double
From The Dawn of Astronomy; J. Norman Lockyer, 1894)
“Lots of stories written in these ancient papers, showing a lot. Good moments, bad moments, victories, defeats, lessons from the past. One small look in them can teach you what lies beneath those unlimited sands.”
The blue tiled entrance facade of the Mausoleum of Shirin Bika Aga, Timur’s sister, located in Shah-i-Zinda necropolis in Samarkand, Uzbekistan. 1385-86 CE
The Karnak Temple, Luxor - Egypt.
Ισλαμική Ανδαλουσία: το Μυστήριο της Πτώσης ενός από τους Μεγαλύτερους Πολιτισμούς Όλων των Εποχών
Islamic Andalusia: the Mystery of the Fall of one of the Greatest Civilizations of All Time
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ ΑΝΕΝΕΡΓΟ ΜΠΛΟΓΚ “ΟΙ ΡΩΜΙΟΙ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ”
Το κείμενο του κ. Νίκου Μπαϋρακτάρη είχε αρχικά δημοσιευθεί την 29η Νοεμβρίου 2019
Στο κείμενό του αυτό, ο κ. Μπαϋρακτάρης δημοσιεύει τμήματα μιας συζήτησης την οποία είχαμε στην συνέχεια μιάς διάλεξής μου σχετικά με την παρακμή και την πτώση δυναστειών και αυτοκρατοριών.
----------------------------------
https://greeksoftheorient.wordpress.com/2019/11/29/ισλαμική-ανδαλουσία-το-μυστήριο-της-π/ ===============
Οι Ρωμιοί της Ανατολής – Greeks of the Orient
Ρωμιοσύνη, Ρωμανία, Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία
“Πως και γιατί έπεσε η Ισλαμική Ανδαλουσία;” είχα ρωτήσει τον ανατολιστή και ισλαμολόγο φίλο μου, καθ. Μουχάμαντ Σαμσαντίν Μεγαλομμάτη.
“Διάρκεσε σχεδόν 800 χρόνια”, μου απάντησε και συνέχισε λέγοντας “και πριν κατακερματισθεί στις εξουσίες των πολλών τάιφα, χαρακτηρίστηκε από μια ακμή επί 300 χρόνια. Αυτό είναι ένα τεράστιο διάστημα. Ασυνήθιστο.
Η ακμή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας από τον Οκταβιανό μέχρι τον Ηλιογάβαλο και την κρίση του 3ου αιώνα διάρκεσε λιγώτερο.
Στην εποχή της εκχριστιανισμένης αυτοκρατορίας, τι είχε απομείνει από το κράτος του Μεγάλου Κωνσταντίνου στα χέρια του Ηράκλειου; Μια σκιά! Δεν βλέπεις πουθενά στην Ιστορία μια διαρκή ακμή η οποία να συντηρείται τόσο.
Η Νέα Αυτοκρατορία στην Αίγυπτο ξεκίνησε θεαματικά το 1550 στα χρόνια του Αχμοζέ. Και τι ήταν στα χρόνια του Ραμσή Β’; Μια σκιά!
Κι οι Σασανίδες που διήρκεσαν 400 και πλέον χρόνια στο Ιράν είχαν πολλά σκαμπανεβάσματα και μετά τα μέσα του 6ου αιώνα ήταν κι αυτοί μια σκιά του παλιού τους εαυτού.
Κι οι Οθωμανοί που είχαν μια αργή άνοδο, είχαν μια πολύ πιο σύντομη ακμή που ουσιαστικά τελείωσε ήδη το 1580.
Και στα νεώτερα χρόνια, η Αγγλία δεν συμπλήρωσε 300 χρόνια ακμής από τότε που απέκρουσε την Ισπανική Αρμάδα”
Στην διάρκεια μιας τεράστιας συζήτησης που είχα παλιότερα με τον κ. Μεγαλομμάτη και που ευελπιστώ να καταγράψω σταδιακά στο μέλλον έμαθα μερικά από τα πιο απίθανα μυστικά της Παγκόσμιας Ιστορίας.
Κι αυτό επειδή σήμερα οι πολλές συζητήσεις που γίνονται σχετικά με το θέμα χρησιμεύουν σαν προπέτασμα καπνού ώστε να αποκρύπτονται τα πιο ουσιαστικά σημεία της ιστορικής πραγματκότητας αναφορικά με την Ισλαμική Ανδαλουσία.
Για μια ακόμη φορά, το πιο σημαντικό στην Ιστορία δεν είναι το τι σώθηκε από την Ισλαμική Ανδαλουσία αλλά το τι χάθηκε (ή ‘αποσπάσθηκε’ από) εκεί. Όλοι μας ξέρουμε ότι η πτώση της Ισλαμικής Ανδαλουσίας σχετίζεται με την λεγόμενη ‘ανακάλυψη της Αμερικής’, με την λεγόμενη ‘Αναγέννηση’ και με το λεγόμενο ‘ηλιοκεντρικό σύστημα’.
Όμως πάνω σ’αυτά στηρίζεται ολόκληρος ο νεώτερος κόσμος με την επέκταση των Δυτικο-Ευρωπαίων, την αποικιοκρατία και την παγκόσμια κυριαρχία τους επί σχεδόν 500 χρόνια – κάτι που τώρα τελειώνει.
Όμως ελάχιστοι αντιλαμβάνονται πως συνδυάζονται τα γεγονότα αυτά.
Η πραγματικότητα είναι κρυμμένη πίσω από τρία καίρια σημεία:
1- Αν δεν έπεφτε η Ισλαμική Ανδαλουσία, δεν θα συνέβαινε ποτέ η λεγόμενη Αναγέννηση στην Ιταλία, επειδή η Αναγέννηση δεν είναι κυριολεκτικά μια ‘αναγέννηση’ αλλά μια τεράστια απάτη – εξαπάτηση της Ανθρωπότητας.
2- Αν δεν έπεφτε η Ισλαμική Ανδαλουσία, δεν θα ‘ανακαλυπτόταν’ η Αμερική, επειδή η Αμερική ήταν πάντοτε γνωστή.
3- Αν δεν έπεφτε η Ισλαμική Ανδαλουσία, δεν θα διεδίδετο ποτέ η ηλιοκεντρική πλάνη η οποία μόνη ωθεί την Ανθρωπότητα στην εξαφάνιση καθώς συμπαρασύρει τα πάντα στα διεστραμμένα και βέβηλα παραρτήματά της: τον λεγόμενο ανθρωπισμό (ή ουμανισμό), τον λεγόμενο κλασικισμό, τον λεγόμενο διαφωτισμό και όλα τα υπόλοιπα εκτρώματα του νεώτερου – τερατουργηματικού – κόσμου.
Κι αυτό ισχύει επειδή οι επιστήμονες της Ισλαμικής Ανδαλουσίας γνώριζαν και με ατράνταχτες αποδείξεις το πραγματικό σχήμα και της Γης και του Σύμπαντος.
Στο θέμα θα επανέλθω πολλές φορές με προσεχείς αναρτήσεις.
Δείτε το βίντεο:
Андалусия: одно из трех исламских лиц Европы – Andalusia: One of the Three Islamic Faces of Europe
https://ok.ru/video/1585715284589
Δείτε το βίντεο:
Andalusia: One of the Three Islamic Faces of Europe – Ανδαλουσία: Μία από τις Τρεις Ισλαμικές Όψεις της Ευρώπης
https://vk.com/video434648441_456240373
Δείτε το βίντεο:
Ανδαλουσία: Μία από τις Τρεις Ισλαμικές Όψεις της Ευρώπης – Андалусия: одно из трех исламских лиц Европы
Περισσότερα:
Πρώτα η Ισλαμική Ιβηρική Χερσόνησος, έπειτα η Ταταρική Ρωσσία, Ουκρανία κι Ανατολική Ευρώπη, κι ύστερα τα Οθωμανικά Βαλκάνια και Κεντρική Ευρώπη αποτελούν τις τρεις όψεις της Ισλαμικής Ευρώπης στην Ιστορία.
Πριν συμπληρωθούν 100 χρόνια από τον θάνατο του Μωάμεθ (632), ολόκληρη η ιβηρική χερσόνησος ήταν επικράτεια του ομεϋαδικού χαλιφάτου αλλά η Κεντρική και Νότια Αίγυπτος και πόλεις όπως το Ασιούτ, το Σοχάγκ, η Κένα, το Λούξορ (οι φαραωνικές Θήβες Αιγύπτου) και το Ασουάν ανήκαν στο χριστιανικό κράτος της Νοβατίας.
Όταν το 750 θεμελιώθηκε η Βαγδάτη των Αβασιδών, η Ομεϋαδική Ανδαλουσία παρέμεινε ανεξάρτητη και συνέχισε την δαμασκηνή παράδοση για αιώνες.
Ο μέσος άνθρωπος το αγνοεί ή σαστίζει ακούγοντάς το, αλλά ακόμη και 200 χρόνια μετά τον θάνατο του ιδρυτή του Ισλάμ, στη σημερινή Ισπανία και Πορτογαλία προσεύχονταν στον Αλλάχ, αλλά 300 χμ νότια από το Κάιρο, σε όλη την Άνω (: Νότια) Αίγυπτο και το Σουδάν, κατά μήκος της Κοιλάδας του Νείλου, προσεύχονταν στον Χριστό!
Η Ισλαμική Ανδαλουσία είχε στενές σχέσεις με τον υπόλοιπο ισλαμικό κόσμο και φιλόσοφοι, επιστήμονες, θεολόγοι, αλχημιστές, μύστες και καλλιτέχνες ταξίδευαν συχνά ανάμεσα στην Ιβηρική, την Μεσοποταμία, την Αίγυπτο, το Ιράν, την Υεμένη, την Κεντρική Ασία και την Ινδία, πολύ πριν ο Ιμπν Μπατούτα διασχίσει ανά τον κόσμο εκτάσεις περισσότερες από όσες ο Μάρκο Πόλο και διανύσει αποστάσεις μεγαλύτερες από όσες οποιοσδήποτε άλλος γνωστός άνθρωπος των προαναγεννησιακών χρόνων.
Έχουν γραφεί πολλά για την Ανδαλουσία αλλά φαίνεται ότι ποτέ δεν θα είναι αρκετά. Υπάρχουν πάντα κάποιες διαστάσεις που διαφεύγουν, κάποιες όψεις που παραμένουν σκοτεινές, και κάποιες πραγματικότητες που κρύβονται πίσω από τον τεράστιο όγκο των πληροφοριών.
Πως έζησαν για τόσους αιώνες ειρηνικά μουσουλμάνοι, χριστιανοί κι ιουδαίοι;
Πως η θρησκευτική και κοινωνική ανοχή έφθασε στο σημείο όπου να επιτρέπεται η πορνεία και να μην ενοχλεί η ομοφυλοφιλία σ’ ένα εμφανώς ισλαμικό κράτος;
Πως συγκεντρώθηκαν τόσο πολλοί επιστήμονες και φιλόσοφοι σ’ ένα μέρος ώστε η Ανδαλουσία να αποτελεί τον δυτικό αντικατοπτρισμό της Βαγδάτης και Τούρκοι κι Ιρανοί διανοητές να καταλήγουν τόσο μακριά για να βρουν απαντήσεις στα ερωτήματά τους;
Πως συγκεντρώθηκε τόσος πλούτος ώστε στα συντριβάνια των ανδαλουσιανών ανακτόρων να εκτοξεύεται στον αέρα – όχι νερό αλλά – υδράγυρος;
Και πως όλο αυτό το θαυμάσιο οικοδόμημα κατέρρευσε;
Και πως θα ήταν ο κόσμος σήμερα αν δεν κατέρρεε η Ισλαμική Ανδαλυσία;
Μερικά από τα τρομερώτερα ερωτήματα της Ανθρωπότητας θα απαντηθούν όταν κατανοήσουμε τους τόσο παράξενους αγνώστους μας: τους μουσουλμάνους της Ανδαλουσίας.
-------------------------------
Διαβάστε:
Мусульманская жемчужина Европы
Еще задолго до Ренессанса исламская Испания уже была государством, где процветало не только искусство, но и наука, торговля, поэзия, творчество. Здесь царили терпимость и благополучие. Мусульмане населяли Испанию около 700 лет. Какую роль сыграл ислам в испанской культуре, каково влияние арабского языка на испанский и кто такие мавры? Об этом читайте в нашем материале из серии «Ислам в Европе».
Ислам сыграл огромную роль в испанской культуре, а арабский язык оказал наибольшее влияние из всех европейских языков именно на испанский. Мавры, контролировавшие южную часть Испании, создали в Андалусии мусульманское государство Аль-Андалус, существовавшее с VII по XV век и достигшее высот в искусстве и торговле. В X веке в крупнейшем городе этого государства, Кордове, проживало 500 тысяч человек (к слову, в Париже население составляло 38 тысяч). На территории Аль-Андалус существовали десятки библиотек, в Кордове было построено 900 публичных бань, здесь впервые в Европе появилось уличное освещение.
Абд Аль-Рахман I – представитель династии халифов – достиг Испании в середине 700-х. Именно он и стал первым халифом Аль-Андалус («земля варваров») – мусульманской части Испании, которая заняла большую часть Пиренейского полуострова. Он также стал основателем династии правителей Андалусии, принадлежавших к царскому роду Омейядов и правивших в Андалусии более трехсот лет (Гролье, История Испании).
Вначале Аль-Андалус напоминала остальную запущенную и грязную Европу. Но в последующие двести лет мусульмане превратили ее в оплот культуры, искусства и торговли.
«Система орошения, заимствованная из Сирии и мусульманских стран превратила сухие равнины в изумительно плодородную почву. Прежде там росли пшеница и оливы. Мусульмане стали выращивать еще и гранаты, апельсины, лимоны, баклажаны, артишоки, тмин, кориандр, бананы, миндаль, хну, вайду, марену, шафран, сахарный тростник, хлопок, инжир, виноград, сливы, абрикосы и рис» (Берк, 1985, стр. 37).
К началу девятого века мусульманская Испания стала жемчужиной Европы со столицей Кордова. С образованием «великого халифата Кордова» Абд Аль-Рахманом III настало золотое время Аль-Андалус. Кордова на юге Испании стала интеллектуальным центром Европы.
«…В то время как Лондон был только крошечной деревней, которая «не могла похвастаться и одним уличным фонарем» (Дайджест, 1973, стр. 622), в Кордове «было полмиллиона жителей, 113 000 домов, 700 мечетей, 300 общественных бань по всему городу и его окраинам. Вымощенные улицы освещались по ночам» (Берк, 1985, стр. 38). В домах были прохладные балконы для жаркого лета и трубы с горячим воздухом для зимы. Дворы украшались садами с искусственными фонтанами» (Дайджест, 1973, стр. 622). «Бумага, остававшаяся загадкой для запада, была повсюду. Здесь были книжные магазины и более 17 библиотек» (Бурк, 1985, стр. 38).
Терпимость по отношению к другим вероисповеданиям была отличительной чертой этого богатого и утонченного общества. Остальная Европа тогда не ведала о таком качестве как толерантность. Однако в мусульманской Испании «тысячи христиан и иудеев жили в мире и гармонии под правлением мусульман».
«В 1013 большая библиотека Кордовы была уничтожена. Однако, оставаясь верными исламским традициям, новые правители позволили распределить книги и разослали ученых по главным городам небольших эмиратов» (Берк, 1985, стр. 40). Духовное творчество некогда великой Аль-Андалус было поделено между городами.
Выдавливание мавров из Испании завершилось в 1492 году, когда последний мусульманский правитель покинул Альгамбру. А возвращение ислама в страну, где отчетливо доминирует католицизм, началось лишь в XX веке, с принятием новой Конституции в 1978 году. После этого в 1980 году парламентом был принят закон о свободе вероисповедания, который давал возможность некатолическим религиозным сообществам законно действовать и развиваться на территории страны.
На сегодняшний день доля мусульман от населения Испании составляет всего около 2% (1.3 млн человек), из них лишь 400 тысяч имеют право принимать участие в выборах, отдавая свой голос за кандидата. Наибольшее число мусульман Испании – это марокканцы или потомки марокканцев, родившихся в Испании, и составляют 71% всех мусульман страны (около 800 тысяч человек). Большая часть – сунниты. Дальше идут выходцы из Сенегала, Алжира и Пакистана (около 5% или 50 тысяч человек). Интересно, что замыкает этот список Саудовская Аравия – около 500 человек.
И это при том, что государство долгое время активно вкладывало средства в развитие ислама в Испании, на деньги ее фондов была построена мечеть в Марбелье, в первую очередь для отдыхающих туристов из арабских стран. Начиная с 80х годов наибольший наплыв мусульманского населения произошел в рамках объединения семей. Но уже на рубеже XIX-XX веков наблюдался серьезный рост числа мусульман за счет высокого уровня рождаемости в исламской среде.
Основой развития мусульманских общин на законодательном уровне, помимо закона 1980-го года о свободе вероисповедания и Конституции страны, является соглашение 1992 года, подписанное между испанскими властями и представителями мусульманских, еврейских и протестантских общин. Данное соглашение было признано законом по решению Парламента. В соответствии с ним представители иных религий, помимо католической, наделялись равными с ней правами: возможностями преподавания в государственных школах, казармах, тюрьмах, больницах. Однако, как отмечают исламские источники, данное соглашение не приведено в действие, и испанские власти по-прежнему покровительствуют лишь католической религии.
Оценивая современную ситуацию с исламом в Испании, стоит отметить, что наиболее активная и образованная часть испанских мусульман – это новообращенные, которых насчитывается около 20 тысяч человек и составляют половину мусульманских организаций в стране.
Статистические данные свидетельствуют о неравномерном распределении мусульманского населения в Испании. Большинство мусульман проживают в Каталонии, в особенности в Барселоне. Значительное число их живет в Андалусии. Отдельно стоит упомянуть города Сеута и Мелилья. Это испанские полуанклавы, географически находящиеся в Марокко, включенные Мадридом в состав своих провинций (Сеута в Кадис, Мелилья в Малагу).
В этих городах более половины населения – мусульмане, и вопросы, связанные, с ношением мусульманками хиджаба, как правило, не обсуждаются в отношении этих городов. Благодаря своему местоположению, эти города очень важны для контроля незаконной иммиграции и для взаимодействия с властями Марокко по предотвращению проникновения террористов на испанскую территорию. На сегодняшний день ситуация в городах вполне спокойна.
В книге, изданной Арабским Домом при министерстве иммиграции, говорится, что крупнейшая мусульманская община на территории Испании – 300 тысяч человек – проживает в провинции Каталония. Провинция Андалусия, что на юге страны, стала домом для 120 тысяч мусульман, за ней следует Мадрид, в котором проживают 80 тысяч.
В Испании около 450 мечетей и молельных залов, из них лишь 13 крупных мечетей и исламских центров.
https://islam-today.ru/islam_v_mire/ostalnoj-mir/musulmanskaa-zemcuzina-evropy/
---------------------------
Почему пала Андалусия?
Мухаммад Султанов
Что послужило причиной падения Андалусии? И какие уроки мы можем извлечь из истории Андалусии?
В Андалусии Ислам распространился после её завоевания омейядами в 92 году по хиджре. С этого времени мусульмане оставались в Андалусии в течение восьми веков. Всё это время в этом регионе было одно или несколько мусульманских государств.
Во времена правления Абдурахмана Ад-Дахиля созданное им в Андалусии омейядское государство прославилось многочисленными учёными, развитием культуры и литературы, а также сильной армией и техническим прогрессом. В те времена жители Андалусии жили в спокойствии и достатке.
Дети богатых людей Европы приезжали на учёбу в школы и университеты Андалусии. А когда они возвращались на родину, то хвалились тем, что обучались у арабских мусульманских преподавателей. Они намеренно использовали в речи арабские слова, чтобы подчеркнуть свою культуру и образованность.
Короли небольших христианских государств, которые в то время были расположены на севере современной Испании, прибегали к помощи мусульманских хакимов для решения возникших между ними разногласий. И королям приходилось смиренно соглашаться с вынесенными этими судьями решениями. Иногда приходилось использовать мусульманскую армию для принуждения одной из сторон к исполнению решений. Точно так же власти мусульманской Андалусии могли сменить правителя или всю правящую верхушку того или иного христианского государства на севере Испании.
В дальнейшем мусульманское государство в Андалусии ослабло, вследствие чего влияние мусульман в Европе сошло на нет. Со временем территория этой страны уменьшилась так, что всё мусульманское государство в Андалусии было представлено одним городом – Гранадой.
А в 1492 году пала и Гранада, когда последний правитель мусульманского государства в Андалусии Абдуллах Ас-Сагир подписал договор о капитуляции и сдаче города двум европейским королям – Фердинанду и Изабелле.
С этого момента с существованием мусульманского государства в Андалусии было покончено. Фердинанд и Изабелла сумели закончить дело, к которому уже несколько раз безуспешно приступали их предшественники.
Однако самым важным является вопрос, почему всё-таки пала Андалусия, и с присутствием мусульман на этих землях было покончено после того славного периода расцвета? Далее мы попытаемся коротко ответить на этот вопрос и перечислим основные причины падения мусульманского государства в Андалусии.
1. Отклонение от пути шариата и несоблюдение предписаний истинной религии Аллаха.
Несмотря на строгий запрет в Исламе, в Андалусии было распространено распитие алкогольных напитков, и за это не было предусмотрено никакого наказания. Правители часто проводили своё время в обществе певцов и певиц.
Дело доходило до того, что правители строили певцам большие особняки рядом со своими дворцами, открывали школы, где обучали детей пению и музыке. И это в тот период, когда один за другим пали города Андалусии, мужское население уничтожалось, а женщин брали в плен.
2. Роскошь.
Правители, представители знати и власти купались в роскоши. Они так много тратили на одежду, еду и жилье, что напрочь забыли о защите своей чести, достоинства и родины.
Вследствие этого положение мусульман перед врагами оказалось унизительным. Известный исламский историк Ибн Халдун подчёркивает, что главной причиной падения Андалусии была именно роскошь. Потому что роскошь приводит к чрезмерной любви к мирским благам и жизни и отвращает от любви к родине. Тот, кто сильно любит свою жизнь, не защищают свою родину, религию, честь и достоинство. Такой человек непременно потеряет свою родину, и его государство падёт.
Передаётся, что Король Испании Альфонсо сказал послу Ибн ʻАббада: «Как я могу оставить этих людей в покое, когда каждый из них берёт себе прозвище известных халифов, правителей, эмиров: Аль-Муʻтазид, Аль-Муʻтамад, Аль-Муʻтасим, Аль-Мутваккиль, Аль-Мустаʻин, Аль-Маъмун и Аль-Амин, но ни один из них не вытащит меч даже для того, чтобы отогнать от себя муху. И я уже не говорю о том, как они притесняют свой народ и обижают подданных. Они все погрязли в грехах и всецело отдались празднествам и песнопениям».
Также передаётся, что однажды, когда визирь зашёл к одному из правителей Тайфов (от араб. طائفة «таифа», множ. — طوائف «таваиф» – историко-географическое название мусульманских эмиратов, явившихся продуктом феодальной раздробленности, поразившей некогда могущественный Кордовский халифат к 1031 году).
Визирь нашёл его разгневанным и опечаленным. Визир подумал, что он опечален из-за событий в соседнем мусульманском государстве, на которое напала армия одного из европейских королей.
Но правитель сказал визирю: «Не это меня разгневало, а другое. Инженер, которому поручено строительство моего дворца, не следует моим указаниям».
3. Дружественные отношения с врагами мусульман и хорошее мнение о них.
Правители Андалусии в эпоху Тайфов поддерживали дружественные отношения с европейскими королями.
Практически все мусульманские правители заключили с ними мирные договоры, обращались к ним очень вежливо и учтиво.
Более того, мусульманские правители прибегали к их помощи друг против друга. Примеров этому можно привести очень много.
Один из правителей Тайфов Ибн Зайн Хисам Ад-Давля повёз дорогие подарки королю Испании Альфонсо, чтобы поздравить его с завоеванием Толедо (мусульманского города). За это Альфонсо отблагодарил его «ценным» подарком – обезьянкой.
На самом деле это было унижением для Хисама Ад-Давля, но он сам посчитал это знаком большого почтения к нему со стороны короля Испании.
4. Междоусобицы мусульман.
В Андалусию эта болезнь проникла в ранний период становления мусульманского государства на Иберийском полуострове.
В начале арабы враждовали с берберами, потом вспыхнула война между кайситами (мааддитами) и йеменцами (кальбитами) и т. д.
Родственники и даже родные братья воевали друг с другом ради трона и государственных должностей. Такие кровопролитные междоусобицы ослабили позиции мусульман в Андалусии.
Во внутренних междоусобных конфликтах и войнах мусульмане Андалусии потеряли намного больше людей, чем во время завоевания самой Андалусии и в войнах против всех внешних врагов, вместе взятых.
А если проанализировать причины возникновения тех или иных конфликтов, то можно понять, что в большинстве случаев они возникали из-за пустяков.
Например, в 207 году по хиджре во времена правления Абдуррахмана Аль-Авсата вспыхнула война между кайситами и йеменцами.
Поводом для возникновения этого конфликта было то, что некий кайсит отнял у садовника-йеменца оросительное колесо, а йеменец его убил.
Этот конфликт превратился в большую смуту с человеческими жертвами, которая продолжалась около семи лет и унесла жизни тысяч мусульман.
5. Воздержание учёных от призыва.
Многие учёные были отвлечены от повеления творить одобряемое и порицания запретного исследованием и обсуждением вопросов хиляфа (разногласий).
Некоторые же из них закрывали глаза на недостатки правителей и даже хвалили их. Вместо того, чтобы призвать народ бороться за свою родину и религию, эти учёные призывали людей покинуть Андалусию.
В этой статье мы рассказали только о некоторых факторах, ставших основными причинами падения мощного мусульманского государства в Андалусии.
Пусть история станет уроком для тех, кто желает сохранить свою родину, религию, честь и достоинство.
http://islamdag.ru/istoriya/49726
---------------------------
Андалусия – вчера, сегодня, завтра
О те, которые за морем живут в спокойствии
И у кого на их родине величие и власть!
Имеете ли вести от жителей Андалусии…
Вчера они были царями в своих дворцах,
А сегодня они рабы в странах неверия.
Салих ар-Ронди (ум.в1285 г.)
Андалусия – самая южная провинция Испании. В ней собрано очень многое из того, что человек только способен себе вообразить. Какой она была и что ждет её в будущем?
На территории Андалусии находят следы проживания человека ещё эпохи неолита, однако – первые письменные свидетельства о быте и культуре её народов записаны финикийцами и древними греками. Уже во втором тысячелетии до нашей эры здесь возникло сильное государство. Чуть позднее территория входит в Карфагенскую империю, а после её падения – в Римскую.
Земля Андалусии в это время дала миру римского императора Траяна, философа Луция Аннея Сенеку младшего, оратора Луция Аннея Сенеку старшего, поэта Марка Аннея Лукана и многих других.
В V веке нашей эры через Андалусию прошло племя вандалов, путь которого лежал в Северную Африку, затем территория перешла под власть вестготов. Эти годы в истории края связаны с именами святых Исидора Севильского и Ерминингельда Готфского, сыгравших важную роль в искоренении арианства и распространении христианства на территории Испании. В середине VI века нашей эры Андалусия входит в состав Византийской империи.
В 711 году закончилась эра вестготов в Испании.
Семитысячная армия Тарика ибн Зияда переправляется через Гибралтар (современное название происходит от искажённого арабского Джабаль-Тарик, «гора Тарика») и устанавливает власть Омеядского халифата на её территории (за исключением Астурии). К началу арабского прихода между вестготскими племенами полыхало пламя междоусобной войны: страна рушилась в бездну экономического и политического кризиса.
Мирное присоединение территорий достигалось дипломатическим путём с правителями отдельных областей и городов, которые в обмен за признание себя подданными халифа сохраняли не только земли и имущество, но и возможность по-прежнему исповедовать христианство. Веротерпимость арабов, в отличие от грубости и нетерпимости вестготов, привлекла симпатии коренного населения.
Население стало переходить в Ислам практически с самого начала арабского пришествия. Торговцы и ремесленники, крестьяне и рабы (даже иноземцы из их числа, захваченные вестготами) принимали новую веру. Даже многие вестготские аристократы предпочитали Ислам прежней религии.
Арабский период оказал огромное влияние на культуру и уклад жизни Андалусии, да в общем-то и всего Иберийского полуострова, поскольку территория современной Португалии тоже находилась под властью мусульман. Само название Португалии происходит от Порту-кале (первое слово – романское «порт», а второе восходит к арабскому «кала» – «замок», «цитадель»). Созданный в итоге Кордовский халифат стал одним из крупнейших экономических и культурных центров Европы.
Большинство населения в этот период знает как минимум два языка – романский и арабский. Для мусульманского аль-Андалуса были характерны терпимость к иноверцам, к культурному обмену с ними. Христиане могли занимать любые должности и, постоянно общаясь с мусульманами в повседневной жизни, способствовали обогащению страны, большей гибкости управления ею.
Ведётся активное строительство, самые примечательные здания до сих пор привлекают туристов со всего мира – это мечеть в Кордове, дворец Альгамбра в Гранаде и башня Хиральда в Севилье.
Что знаменательно – первый университет в Андалусии был основан мусульманами, а именно султаном Юсуфом I в 1346 году в Гранаде. Программа обучения студентов была разнообразна и включала в себя не только традиционную теологию, но и юриспруденцию, медицину, астрономию, логику, математику, геометрию и механику. Сейчас это университетское здание сохранилось и вошло в комплекс зданий университета Гранады под названием «дворец Мадраза».
Однако ослабление центральной мусульманской власти и укрепление союза христианских правителей привело к падению Гранадского эмирата (последнего исламского государства в Испании) в 1492-м и положило конец мусульманскому владычеству на Пиренейском полуострове.
Стоит отметить, что был заключён договор о свободе вероисповедания между султаном Боадбиломи Фердинандом II и Изабеллой I.
Именно поэтому многие мусульмане остаются в Испании даже после реконкисты. Однако уже в 1502 году договор предаётся забвению и начинаются преследования мусульман.
А уже через столетие все мусульмане Испании оказываются либо изгнанными с территории страны, либо обращёнными в католичество.
Испания постепенно теряет лидирующее положение в мире, уступая Франции и Англии. Заокеанские владения также отделяются, и перекрывается постоянный источник дохода.
А Андалусия становится испанской провинцией с арабскими корнями.
В настоящее время в Андалусии постоянно проживает более 8 млн жителей.
Традиционно – это сельскохозяйственная провинция (несмотря на то, что уровень урбанизации довольно высок), но в последнее время большую роль стал играть сектор туризма.
Оставило ли богатое арабское прошлое этой провинции отпечаток на настоящем? Безусловно.
Согласно мнению современного исламоведа Монтгомери Уотта из Шотландии, «непредубеждённому взгляду видно, что сегодняшние художники и ремесленники Испании до сих пор черпают вдохновение в мусульманских источниках».
Он прямо говорит о «симбиозе, возникшем в результате освоения христианскими королевствами значительной части материальной и духовной культуры Аль-Андалуса».
Многие произведения таких выдающихся испанских писателей, как БласкоИбаньес, Федерико Гарсия Лорка, Хуан Гойтисоло, ясно говорят о безоговорочности включения арабо-андалусского элемента в национальную культуру и психологию испанцев.
Основной язык Андалусии – андалузский диалект испанского языка, который появился уже во времена католицизма в Испании, после кастильского завоевания.
Он очень сильно обогащен заимствованиями из арабского и романского языков. Хотя и собственно литературный испанский включает в себя очень много арабизмов (не менее 4000 слов современного испанского заимствованы из арабского или произошли от арабских корней), собственно как и португальский.
Андалусская кухня – это история региона в цвете, аромате и вкусе. Многое в ней было заимствовано у мавританской кухни со времён Аль-Андалуса, в том числе и стиль сервировки стола и подачи блюд.
Несмотря на то, что на гербе провинции изображён Геркулес (как персонаж римской мифологии), сам герб и флаг Андалусии выдержаны в бело-зеленом цвете Ислама.
Основные элементы архитектуры, даже современной, во многом заимствованы из арабской культуры: плоские крыши домов, внутренние дворы с зелёными насаждениями, фонтанами, бассейнами и каскадами.
Фламенко, безусловно, является самым известным из всех музыкальных и танцевальных жанров, история которых неразрывно связана с Андалусией. Термин «фламенко», появившийся в XVIII веке, охватывает стили пения, гитарной музыки и танца.
Появление фламенко обусловлено культурной спецификой Андалусии – на его формирование на разных этапах оказывали влияние традиционные исполнительские искусства испанцев, арабов, цыган и сефардов.
Современная Андалусия – это результат смешения культур, которая постепенно начинает поворачиваться обратно в сторону полумесяца.
На настоящий момент число мусульман в Испании более 2 млн (большинство из них проживает в Андалусии), и оно продолжает расти не только за счёт мигрантов из мусульманских стран, но и за счёт местного населения, начинающего возвращаться в веру своих предков.
В 2003 году в Гранаде была открыта первая с момента реконкисты мечеть и при ней действует не только медресе, но и Центр исламских исследований.
И вполне возможно, что в условиях современного кризиса оптимальный выход из него у Испании – в возрождении экономических и культурных традиций Ислама, ведь когда-то это всё было и очень хорошо срабатывало на благо государства.
Ведь как писал знаменитый прозаик Вашингтон Ирвинг о правлении мусульман в Андалусии: «Мусульмане принялись учреждать в Испании правление мирное и надёжное.
Отвага завоевателей равнялась их незлобивости; в том и другом они до поры превосходили покорённых.
Они утверждали власть на основе мудрых и справедливых законов, прилежно насаждали науки и искусства, способствовали развитию земледелия, ремёсел и торговле.
Со временем царство их расцвело на зависть христианским державам».
http://islam.ru/content/history/30990
=====================
Γενικά:
https://ru.wikipedia.org/wiki/Аль-Андалус
https://themuslimtimes.info/2019/11/29/prof-john-makdisi-traces-the-islamic-origins-of-the-common-law-2/
https://themuslimtimes.info/2011/12/11/islamic-contributions-to-medieval-europe/
https://en.wikipedia.org/wiki/Al-Andalus
https://www.encyclopedia.com/environment/encyclopedias-almanacs-transcripts-and-maps/islam-islam-andalusia
http://www.cyberistan.org/islamic/andalusia.html
http://islam.ru/en/content/story/andalusia-return-islam-europe
https://en.wikipedia.org/wiki/Ibn_Arabi_and_theoretical_mysticism
http://arabistas.com/mystics-al-andalus/
https://en.wikipedia.org/wiki/Early_Islamic_philosophy
https://en.wikipedia.org/wiki/Golden_age_of_Jewish_culture_in_Spain
============================
Κατεβάστε το κείμενο σε Word doc.:
https://vk.com/doc429864789_625117744
https://www.docdroid.net/DRoMPoy/islamiki-andaloysia-to-mistirio-tis-ptwsis-enos-apo-toys-meghalyteroys-politismous-docx
https://www.linkedin.com/posts/muhammad-shamsaddin-megalommatis-677982143_ισλαμική-ανδαλουσία-το-μυστήριο-της-πτώσης-activity-6880482748507688960-RocJ/
🔊 Amalfi Coast...Italy 🇮🇹
Πνευματικότητα, Θρησκείες, Θεολογίες, Ιδεολογίες, Αποδοχή μιας άλλης Θρησκείας, Προσηλυτισμός και Πολυπολιτισμικότητα
Περιεχόμενα
Α. Πνευματικότητα, Θρησκείες, Θεολογίες και Ιδεολογίες
Β. Αποδοχή μιας άλλης θρησκείας και δράση προσηλύτων
Γ. Εγκλήματα προσηλυτιστών
Δ. Αλλαγή θρησκείας, προσηλυτισμός και πολυπολιτισμικότητα
Ε. Δεν υπάρχει το Ισλάμ ως θρησκεία χωρίς τις ιστορικές ισλαμικές επιστήμες
Επίλογος
Α. Πνευματικότητα, Θρησκείες, Θεολογίες και Ιδεολογίες
Οι δρόμοι του Ανθρώπου προς τον Θεό είναι άπειροι. Το ίδιο άτομο μπορεί να διέλθει πολλούς διαφορετικούς δρόμους στην πορεία του προς τον Θεό. Οι γνωστές ιστορικές θρησκείες αποτελούν -στην αρχή τους- προσπάθειες ένταξης της κοινωνίας σε δρόμους που οδηγούν στον Θεό. Αλλά πολύ συχνά οι πίστεις αλλοιώθηκαν, τα κηρύγματα παραχαράχθηκαν, και το αρχικό νόημα των θρησκειών εξαφανίστηκε. Αυτό μάλιστα φαίνεται στον πολιτισμό των εθνών ο οποίος αποτελεί την κοίτη από όπου προέρχονται οι θρησκείες, ενώ παράλληλα διαμορφώνεται και από αυτές, καθώς και από την εξέλιξη ή φθορά τους.
Και ενώ η πορεία προς τον Θεό αποτελεί αυτό το οποίο καλούμε πνευματικότητα (spirituality), η απόπειρα ερμηνείας της θρησκείας δημιουργεί μία όλως διαφορετική οντότητα, την θεολογία. Συχνά-πυκνά, η θεολογία αλλοιώνει την θρησκεία, την οποία υποτίθεται ότι ερμηνεύει, και ακόμη συχνώτερα στρέφεται εναντίον όλων όσοι αφοσιώνονται στην πνευματικότητα. Αυτό συμβαίνει επειδή η πνευματικότητα δεν είναι κοινωνικό φαινόμενο παρά μόνον στον βαθμό της ύπαρξης ενός οργανωμένου κύκλου πιστών αφοσιωμένων στην μύηση και στην εξάσκηση πάνω στους δρόμους της ανθρώπινης πορείας προς τον Θεό. Και ενώ η θρησκεία επιχειρεί να καταστήσει την πνευματικότητα σεβαστή, ελκυστική, αποδεκτή, προσιτή και εφικτή για όλους, η θεολογία κατά κανόνα σκοτώνει την πενυματικότητα.
Αυτό συμβαίνει επειδή η θεολογία, ως απόλυτα κοινωνικό φαινόμενο εξαιτίας της λειτουργικότητάς της να εξηγήσει την θρησκεία, συνιστά κατά κανόνα έκφραση ανθρώπινου συλλογισμού, άχρηστου στοχασμού, αχρείαστης σκέψης, υλι(στι)κής πρόσληψης, λαθεμένης κατανόησης (της θρησκείας), άγονης επιχειρηματολογίας, και ντε φάκτο προκαταδικασμένης ορθολογιστικής προσέγγισης. Όλα αυτά στρέφονται κατά της πνευματικότητας.
Ο Θεός δεν προσεγγίζεται ορθολογικά, επειδή ο ορθολογισμός, ή απλά η ανθρώπινη λογική, είναι τμήμα της Πτώσης του Ανθρώπου, και συνεπώς ο αρχικός άνθρωπος ήταν ασυγκρίτως υπεράνω των αχρήστων στο Ψυχικό Σύμπαν εννοιών, λειτουργιών και συνθηκών της 'γλώσσας', της 'γραφής', της 'σκέψης', της 'λογικής', καθώς και της κοινωνίας'. Η δε ψυχική κοινότητα είναι ολότελα διαφορετική της γνωστής υλικής.
Ναι, βεβαίως και υπήρξαν ιερά βιβλία σε πολλές θρησκείες, αλλά σύμφωνα με όλες τις θρησκείες δεν υπήρξε κανένα ιερό βιβλίο πριν από την Πτώση του Ανθρώπου. Τα ιερά βιβλία, όπως και τα κηρύγματα των Προφητών, είναι κλήσεις για επαναφορά στον αρχικό Κώδικα της Δημιουργίας, ο οποίος ήταν έμφυτος στον Αδάμ: αυτόν ακριβώς αποκαλούμε 'Ηθική'. Για κάθε άνθρωπο, δεν υπάρχει Ζωή χωρίς Ηθική. Αν πολλοί νομίζουν ότι μπορούν να υπάρχουν χωρίς Ηθική, αυτή και μόνον η εικασία τους καθιστά ζωντανούς-νεκρούς – ζόμπι.
Αργά αλλά σταθερά, οι θεολογίες -ως παρασιτικά φυτά- κουκούλωσαν τις θρησκείες και έπνιξαν την πνευματικότητα. Ένα τέτοιο παράδειγμα στον χώρο του Ισλάμ είναι η απαγόρευση του τάγματος των Μπεκτασήδων στην δεκαετία του 1820 κατόπιν της επιμονής των περί τον σουλτάνο θεολόγων. Καθώς αυτό το βαθειά αντι-ισλαμικό μέτρο υλοποιήθηκε παράλληλα με την ακόμη πιο καταστροφική απόφαση σχετικά με την κατάργηση του στρατιωτικού σώματος των Γενιτσάρων, η καταρρέουσα από τους κρετίνους ιμάμηδες και τους ηλίθιους σεϊχουλισλάμηδες Οθωμανική Αυτοκρατορία οδηγείτο με μαθηματική ακρίβεια προς εξαφάνισιν. Και όντως αυτό έτσι συνέβηκε.
Ακόμη χειρότερα, η άνοδος στην εξουσία εγκληματικών σατανιστικών οργανώσεων στην Δυτική Ευρώπη του 15ου αιώνα, ο εκ μέρους τους έλεγχος της εκεί εξουσίας, και στην συνέχεια, η αποικιοκρατική κατάκτηση του κόσμου απετέλεσαν ένα συθέμελο κτύπημα εναντίον όλων των πολιτισμών, των αυτοκρατοριών, των θρησκειών και των κατά τόπους μυστικών οργανώσεων που συγκέντρωναν ακόμη σημαντικό αριθμό μυστών και ψυχικών ασκητών. Η δυτική αποικιοκρατία επέβαλε σχεδόν παντού την σατανική πνευματικότητα, τον θρησκευτικό προσηλυτισμό και τις συνεπακόλουθες διαιρέσεις, καθώς και τοπικές εξουσίες που, όντας δουλικές προς τους Δυτικούς, εργάζονταν για την καταστροφή των χωρών και των ομοεθνών τους.
Καθώς στην Δυτική Ευρώπη, άθλιες και άχρηστες θεωρίες, διεστραμμένες σκέψεις, ανοησίες ταμπελισμένες ως "φιλοσοφίες", και παρανοϊκά θεωρητικά συστήματα ετοιμάζονταν και διαδίδονταν με παγκοσμίως καταστρεπτικό σκοπό, οι ακαδημαϊκές ελίτ των αποικιοκρατών με σκοπό την επιβολή τους έδωσαν μεγάλη σημασία στο να μετατρέψουν συστηματικά τα κατά τόπους χείριστα θεολογικά συστήματα σε απλά ιδεολογήματα ώστε να τραβήξουν όλους τους εκεί πιστούς ακόμη πιο μακριά από την πνευματικότητα, την ηθική, την θρησκεία, την λαϊκή θρησκεία, την παράδοση, και την όλη παιδεία τους. Έτσι, βαθμιαία σβύστηκε η μη σατανική πνευματικότητα και ξέφτισαν όλες οι θρησκείες – με μικρή ίσως εξαίρεση εκείνες των πλέον μικρών και απόμακρων εθνών των οποίων το δύσβατο της γης χρησίμευσε ως ασπίδα κατά της αποικιοκρατίας, των άθλιων δυτικών ιδεολογημάτων, και του απάνθρωπου, διεστραμμένου μοντερνισμού.
Οπότε, σήμερα (ήδη από τα τέλη του 18ου, τις αρχές του 19ου αιώνα, και τις απαρχές της αγγλο-γαλλικής αποικιοκρατίας), όποιος αποδέχεται ή προσχωρεί σε μία άλλη θρησκεία, ουσιαστικά πιστεύει ένα ιδεολόγημα του οποίου το σημείο αναφοράς είναι η θρησκεία, την οποία ο νεοφώτιστος νομίζει ότι ευαγγελίζεται. Το αφήγημα της θρησκείας μπορεί να παραμένει το ίδιο, η θεολογική προσέγγιση μπορεί να είναι η ίδια, αλλά το όλο σύνολο έχει ιδεολογικοποιηθεί, κάτι που αυτόματα σημαίνει 'δυτικοποιηθεί'. Έτσι, το πραγματικό νόημα και η αληθινή αίσθηση της υποκείμενης θρησκείας έχουν χαθεί ανεπιστρεπτί. Μόνον όποιος ακολουθήσει τον δύσκολο δρόμο της ανασύστασης της θρησκείας στην οποία έχει προσχωρήσει μπορεί να αντιληφθεί πόσο διαφορετικός ήταν ένας Ιουδαίος των χρόνων του Μαϊμονίδη (1138-1204), ένας χριστιανός της εποχής του Μιχαήλ Ψελλού (1018-1078), και ένας μουσουλμάνος του καιρού του Νεζαμί Γκαντζεβί (1141-1209) από τους συγχρόνους ομολόγους τους.
Β. Αποδοχή μιας άλλης θρησκείας και δράση προσηλύτων
Βεβαίως, καμμία κοινωνική κατάσταση δεν προκαθορίζει αναγκαστικά την πορεία ενός ανθρώπου προς τον Θεό. Υπάρχουν πολλοί που επηρεάζονται από κοινωνικές περιστάσεις, οπότε ψυχικώς είναι νεκροί, και υπάρχουν πολλοί που ακούνε το κάλεσμα για την μόνη υπαρκτή πραγματικότητα: το ψυχικό σύμπαν. Ο τρόπος με τον οποίο κάποιος αλλάζει θρήσκευμα ποικίλει. Είναι προτιμώτερο να δεχθούμε ότι ο κάθε άνθρωπος αποτελεί μία ξεχωριστή και μεμονωμένη περίσταση, παρά να αποπειραθούμε να κατηγοριοποιήσουμε σαν να ήμασταν θεράποντες της ολότελα ανύπαρκτης ψευδο-επιστήμης της 'κοινωνιολογίας'.
Έτσι, για να δώσω απλώς μερικά παραδείγματα, μπορεί κάποιος να ακούσει ένα εσωτερικό (ψυχικό) κάλεσμα και να βρει τις αρχές και τα διδάγματα μιας θρησκείας εγγύτερα στην προσωπικότητά του, απορρίπτοντας έτσι την πίστη την οποία πιο πριν επρέσβευε, και μπορεί κάποιος άλλος να απορρίψει την θρησκεία του για ιστορικούς λόγους, αντιλαμβανόμενος ότι αποτελεί αλλοίωση ενός αρχικώς σωστού κηρύγματος, και αργότερα να αποδεχθεί μίαν άλλη, επειδή την ερμηνεύει ως την ορθή συνέχεια ενός διαχρονικού κηρύγματος αφοσίωσης στον Θεό.
Επίσης ποικίλει ιδιαίτερα και η δράση δύο νεοφώτιστων σε μία θρησκεία άλλη από εκείνη των προγόνων τους. Κάποιος μπορεί να θελήσει να δει την νέα θρησκεία του στις πραγματικές διαστάσεις της, δηλαδή ως ένα ιστορικό φαινόμενο, το οποίο συμπεριλαμβάνει όχι μόνον την σχετική πνευματικότητα, μυστικισμό, λατρεία, ηθική, αρχές και αξίες, αλλά και την λαϊκή θρησκεία, τα γράμματα, τις τέχνες, τις επιστήμες, την αρχιτεκτονική, όπως επίσης και το σχετικό φιλοσοφικό σύστημα συμπεριφοράς, και έτσι να καταλάβει την ιστορική πραγματικότητα της εν λόγω θρησκείας ασυγκρίτως καλλίτερα ακόμη και από τους προύχοντες και τους αξιωματούχους της θρησκείας αυτής. Κάποιος άλλος μπορεί να αρκεστεί στην απλή ανάγνωση, μελέτη και αποδοχή των ιερών κειμένων της νέας θρησκείας του, να αποδεχθεί μία από τις αρκετές υπαρκτές θεολογικές ερμηνείες τους, και να θεωρήσει υποχρέωσή του να καταστήσει την νέα θρησκεία του γνωστή σε πολλούς άλλους που δεν την γνωρίζουν.
Μία θρησκεία δεν είναι θρησκεία, αν δεν διεκδικήσει την αποκλειστικότητα στην σωτηρία για όλους τους ανθρώπους, αλλά ποτέ ένα αρχικό κήρυγμα ή σύστημα ψυχικών-ηθικών αξιών, από το οποίο έχει προκύψει μία θρησκεία, δεν διεκδίκησε κάτι τέτοιο ειμή μόνον στις αρχικές κοινωνίες μέχρι τον Κατακλυσμό. Αλλά εκεί επρόκειτο για μία γενικευμένη αντιπαράθεση ανάμεσα στο Καλό και στο Κακό. Ούτε ο Μωϋσής, ούτε ο Ιωνάς, ούτε ο Ιησούς, ούτε ο Μωάμεθ μπορούσαν άλλωστε να διεκδικήσουν την αποκλειστικότητα, δεδομένου ότι όλοι τους εμφαντικά ανάγονταν και συχνά αναφέρονταν σε πρότερα κηρύγματα και μορφές μονοθεϊστικής πίστης. Ασφαλώς και απεσαφήνισαν ότι υπάρχει μία διαρκής αποκλειστικότητα, αλλά αυτή αφορά τον ορθό δρόμο προς τον Θεό. Ο δρόμος αυτός όμως παρέχει απέραντη ποικιλία πορειών...
Τίποτα δεν αποδεικνύει την αλήθεια του πρότερου ισχυρισμού μου περί μετατροπής όλων των θρησκειών σε ιδεολόγίες μέσα στα πλαίσια των συγχρόνων κοινωνιών (οι οποίες είναι σχεδόν όλες παράγωγα αποικιοκρατίας) καλλίτερα από το γεγονός ότι σήμερα πολλοί άνθρωποι, οι οποίοι αποδέχονται μία άλλη 'θρησκεία' (διάβαζε: 'ιδεολογία'), επιδιώκουν συχνά να προσηλυτίσουν και άλλους στην θρησκεία αυτή. Αυτό είναι συμπεριφορά οπαδού ιδεολογίας και μάλιστα πολιτικής αλλά όχι πιστού θρησκείας.
Γ. Εγκλήματα προσηλυτιστών
Ως λέξη ο 'προσηλυτισμός' δεν έχει παντού και πάντοτε το ίδιο νόημα. Προσήλυτος δεν είναι ο 'προσηλυτισμένος' αλλά ο νεοφώτιστος, δηλαδή ο προσ-ερχόμενος (από το 'έρχομαι' στον παρακείμενο: 'ελήλυθα') σε μία θρησκεία. Κατά κανόνα, στα δυτικά κράτη, ο προσηλυτισμός, δηλαδή η εκ μέρους ενός πιστού προσέλκυση ενός άλλου ατόμου σε μία θρησκεία διαφορετική της δικής του, απαγορεύεται. Με δεδομένο ότι οι σύγχρονες δυτικές κοινωνίες και κράτη είναι άθλιοι εσμοί ψεύδους, υποκρισίας και διαστροφής, μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε ότι αποικιοκράτες όπως οι Άγγλοι, οι Γάλλοι και οι Αμερικανοί απαγορεύουν στους άλλους να κάνουν ό,τι συνεχώς και αδιαλείπτως οι ίδιοι επιχειρούν. Η ιστορία των δήθεν ιεραποστολών είναι ένα έγκλημα εναντίον πολλών αφρικανικών, κυρίως αν και όχι αποκλειστικώς, εθνών.
Πολύ λίγοι υποψιάζονται το έγκλημα το οποίο επιτελείται με τις σατανικές ιεραποστολές των Προτεσταντών (κάθε φυράματος) και των Καθολικών στην Αφρική και αλλού: ο δήθεν εκχριστιανισμός πολλών αφρικανικών εθνών δεν ήταν ποτέ αληθινός. Στην πραγματικότητα, επρόκειτο για ένα άθλιο εκδυτικισμό και με δεδομένο ότι οι ξεπεσμένες, σάπιες σημερινές δυτικές κοινωνίες είναι ολοσχερώς αντίχριστες και απόλυτα αντι-χριστιανικές, ο ψευτο-εκχριστανισμός των Αφρικανών είναι μία μεθοδευμένη πνευματική γενοκτονία. Πολύ πιο κοντά στον Θεό (όπως και αν Τον εννοούσε και Τον επίστευε) θα ήταν μία αφρικανή κοπέλλα στο χωριό ή στον καταυλισμό της, όπου θα παντρευόταν και θα γινόταν μία αξιοσέβαστη μητέρα, παρά 'εκχριστιανισμένη', εκδυτικισμένη, και συνεπώς εκπορνευμένη να ζει μέσα στο αίσχος των προγαμιαίων και εξωγαμιαίων σχέσεων, καθώς και όλων των οικτρώς απανθρώπων ανωμαλιών, δυσλειτουργιών και μολυσματικών ασθενειών της Δύσης.
Πολύ λίγοι υποψιάζονται το έγκλημα το οποίο επιτελέστηκε με τις σατανικές ιεραποστολές των Προτεσταντών (κάθε φυράματος) και των Καθολικών στην Ασία εις βάρος πολλών ανατολικών χριστιανών και κυρίως των Αραμαίων Μονοφυσιτών (ή Μιαφυσιτών, ή Ιακωβιτών), των Αραμαίων Νεστοριανών, των Αρμενίων, των Γεωργιανών, και των Αραμαίων του Μαλαμπάρ (στην Δυτική Ινδία), όπως επίσης και στην Αφρική εναντίον των Κοπτών της Αιγύπτου.
Η αντίχριστη αγγλοσαξωνική χολέρα μισούσε θανάσιμα τον Νεστοριανισμό, επειδή ήταν η πιο αυθεντική μορφή Χριστιανωσύνης η οποία είχε επιβιώσει. Όχι μόνον έστειλαν σατανο-ιεραποστόλους στους τόπους όπου κατοικούσαν πολλές κοινότητες Νεστοριανών στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και στο Ιράν (ως αντίβαρο των εκεί ήδη αφιγμένων Καθολικών σατανο-ιεραποστόλων) αλλά ακόμη ξεσήκωσαν και τους πρώιμους Ουαχαμπιστές ψεευτο-μουσουλμάνους της αραβικής ερήμου, κατά τα χρόνια της εξέγερσής τους εναντίον των Οθωμανών (στα τέλη του 18ου και στις αρχές του 19ου αιώνα), προσκαλώντας τους (από τις εγκαταστάσεις-αποικίες τους στην Ινδία) να επιτεθούν ενάντια στους ιστορικούς Νεστοριανούς της Σοκότρα στον Ινδικό Ωκεανό και να τους εξισλαμίσουν. Αυτό ήταν ένα εξίσου αντιχριστιανικό και αντι-ισλαμικό έργο των βρωμερών σατανόψυχων Ουαχαμπιστών.
Η διάδοση μίας θρησκείας δεν μπορεί να γίνεται με στρατιωτικά μέτρα και με σκοτωμούς, όπως κατ' έξοχήν έγινε η επιβολή του ρωμαϊκού χριστιανισμού τον 4ο και 5ο αιώνα, ή ακόμη χειρότερα η βίαιη επικράτηση του σατανικού καθολικισμού στο Μεξικό, στο Περού και σε όλους τους χώρους που κατακτήθηκαν από τους άθλιους, αντίχριστους κονκισταδόρες. Όσοι δυτικοί προπαγανδιστές μιλούν καταδικαστικά εναντίον του Ισλάμ, ως θρησκείας διαδεδομένης με πολεμικές κατακτήσεις,
- πρώτον, αγνοούν εξεπίτηδες ότι πολλά έθνη και χώρες δέχθηκαν το Ισλάμ χωρίς πόλεμο (Υεμένη, Αβησσυνία, Σομαλία, Ανατολική Αφρική, Τουρανοί του Βόλγα, της Ανατολικής Ευρώπης, της Κεντρικής Ασίας, και της Σιβηρίας, κα),
- δεύτερον, συγκαλύπτουν το καθοριστικό γεγονός ότι οι πραγματικοί μουσουλμάνοι οι οποίοι περί τον Αλί αποτελούσαν την μόνη παρακαταθήκη του κηρύγματος του Μωάμεθ, δεν συμμετείχαν σε κανένα κατακτητικό πόλεμο, ούτε και νομιμοποίησαν κανένα (στα χρόνια που ο Αλί ιμπν Αμπί Τάλεμπ ήταν χαλίφης έπαυσε κάθε πόλεμος εναντίον 'αλλοθρήσκων'),
- τρίτον, αποσιωπούν τις εκατόμβες των θυμάτων των Ρωμαίων στρατιωτών εναντίον όλων των αρνητών της Χριστιανωσύνης και όλων των δήθεν 'αιρετικών',
- τέταρτον, λησμονούν τα εκατομμύρια των θυμάτων της αποικιοκρατίας,
- πέμπτον, ξεχνούν την υποδειγματική ειρηνική διάδοση του Νεστοριανισμού σε πολλούς και διαφορετικούς λαούς και χώρες στην Ασία (αντίθετα από την οικτρή, εγκληματική διάδοση του ρωμαϊκού χριστιανισμού και μεταγενέστερα των αιρέσεων του Καθολικισμού και του Προτεσταντισμού),
- έκτον, αποκρύπτουν την εντυπωσιακή ειρηνική διάδοση του Μονοφυσιτισμού και της Ορθοδοξίας στην Νοβατία, Μακουρία και Αλόη, δηλαδή στον τεράστιο χώρο του της Νότιας Αιγύπτου και του Σουδάν, και
- έβδομον, δεν παραδειγματίζονται από την πολιτισμένη και ειρηνική διάδοση της Ορθοδοξίας ανάμεσα στους Ρως του Κιέβου και αργότερα στους Ρώσσους της Μόσχας.
Όλα τα παραπάνω δείχνουν πολύ απλά ότι το πρόβλημα δεν είναι ούτε το Ισλάμ, ούτε η Χριστιανωσύνη, αλλά από την μία πλευρά, οι ψευτο-μοσυουλμάνοι οι οποίοι θέλουν τάχα 'να επιβάλουν' το (δικό τους λαθεμένο, και συνεπώς όχι το πραγματικό-ιστορικό) Ισλάμ, και από την άλλη πλευρά, οι ψευτο-χριστιανοί της Ρώμης και της Δύσης. Το θέμα είναι ασφαλώς τεράστιο, αλλά θα επιλέξω μία πολύ σημαντική διάσταση για να ολοκληρώσω αυτό το σύντομο εισαγωγικό σχόλιο.
Δ. Αλλαγή θρησκείας, προσηλυτισμός και πολυπολιτισμικότητα
Ακριβώς επειδή μία θρησκεία δεν είναι απλά και μόνον μία ιδεολογία, όπως όλες οι θρησκείες έχουν καταντήσει σήμερα (εξαιτίας της υπονόμευσής τους εκ μέρους των δυτικών αποικιοκρατών), δεν έχει κανένα νόημα ο οποιοσδήποτε προσηλυτισμός. Έγινα μουσουλμάνος το 1992, έχω ζήσει ως μουσουλμάνος για 32 χρόνια, είμαι 67 ετών, έζησα 28 χρόνια ως χριστιανός ορθόδοξος, και για άλλα 7 χρόνια ήμουν ένας άθρησκος πολίτης (επίσημα και με εμφανή δήλωση της θέσης μου αυτής στην αστυνομική μου ταυτότητα/πλην όμως όχι άθεος), αλλά ποτέ μου δεν σκέφθηκα να προσελκύσω κάποιο άλλο άτομο στο Ισλάμ. Ο λόγος είναι πολύ απλός.
Ως ιστορικός θρησκειών, γνωρίζω πολύ καλά ότι δεν αποσπάται μία θρησκεία από το πολιτιστικό πλαίσιό της μέσα στο οποίο αναπτύχθηκε. Δεν υπάρχει θρησκεία χωρίς παιδεία (κουλτούρα) και πολιτισμό, και ο κάθε πολιτισμός διαμορφώνεται γύρω από τις πνευματικές και θρησκευτικές αναζητήσεις και πεποιθήσεις ενός έθνους. Αυτή η κατάσταση δεν είναι στιγμιαία αλλά διαρκής. Αυτό έχει τεράστια σημασία. Συνεπώς, παράλληλα με την βαθμιαία εξέλιξη των ερμηνειών της θρησκείας, των πνευματικών αναλογισμών, των ψυχικών ασκήσεων, των θεωρητικών συλλογισμών, των ποικίλων λογοτεχνικών εμπνεύσεων, των καλλιτεχνικών επινοήσεων και υλοποιήσεων, ένα έθνος με την πάροδο των αιώνων διαμορφώνει αυτό το οποίο αποκαλείται σήμερα 'πολιτισμική κληρονομιά'. Στο επίκεντρό της ευρίσκονται η πνευματικότητα και η λαϊκή θρησκεία του εν λόγω έθνους. Αυτό λοιπόν δεν μπορεί να βιωθεί σωστά σε ένα περιβάλλον μακριά από τον τόπο του εν λόγω έθνους και της θρησκείας του.
Βεβαίως ένας χριστιανός ορθόδοξος εγκλιματίζεται εύκολα ανάμεσα σε Ρωσσία, Βουλγαρία, Ελλάδα, Ρουμανία, Αρμενία, Σερβία, Γεωργία, κλπ (παρά τις υπαρκτές διαφορές), όπως και ένας μουσουλμάνος προσαρμόζεται εύκολα ανάμεσα στους Τατάρους, τους Ιρανούς, τους Σομαλούς, και τους Βέρβερους. Αλλά τι νόημα έχει να γίνει κάποιος Ιρλανδός μουσουλμάνος, όταν ήδη η Χριστιανωσύνη τίθεται εκποδών εκεί και σε άλλες δυτικές χώρες;
Και τι νόημα έχει ένας Κετσούα (Quechua) στο Ουανκάγιο (Huancayo) του Περού να γίνει μοσυουλμάνος, αν πρόκειται να συνεχίσει να ζει στον τόπο του για το υπόλοιπο της ζωής του; Η θρησκεία δεν είναι πέντε προσευχές, επτά τσιτάτα, δέκα καίρια σημεία, και ένα κείμενο 6236 στίχων. Αυτή η προσέγγιση οφείλεται στην μετατροπή της θρησκείας σε ιδεολογία. Και τι θα κάνει ο Περουβιανός νεοφώτιστος όταν τελειώσει την ανάγνωση του κεφαλαίου Αλ Μάεντα (المائدة / Η Τράπεζα) και πέσει σε ένα πρόγραμμα περουβιανού τηλεοπτικού καναλιού με μία πορνό ταινία; Το ίδιο ισχύει και για όλους τους μουσουλμάνους οι οποίοι κατοικούν σε δυτικές χώρες. Αν είναι κοσμικοί (secular) όπως οι Τούρκοι κεμαλιστές, δεν θα έχουν κάποιο πρόβλημα. Αλλοιώς, ευρίσκονται αυτόματα σε ένα συγκρουσιακό πλαίσιο όπου δεν έχουν κανένα λόγο ύπαρξης.
Η σήμερον πολλαπλώς προπαγανδιζόμενη πολυπολιτισμικότητα δεν έχει τίποτα το πρότερον άγνωστον, το νέον ή το καινοφανές, ειμή μόνον για την διαστρεβλωτική προσέγγιση και την παρανοϊκή διαστρέβλωσή της εκ μέρους όσων την επικαλούνται. Πολυπολιτισμικότητα υπήρχε πάντοτε και μάλιστα υπήρχε και εντός της περιφέρειας των ιδιαίτερα διαδεδομένων (σε έκταση) θρησκειών. Ο ιουδαίος Βενιαμίν εκ Τουδέλης (1130-1173), ο χριστιανός Μάρκο Πόλο (1254-1324) και ο μουσουλμάνος Ιμπν Μπατούτα (1304-1369), είχαν την ευκαιρία, ταξιδεύοντας στην Ασία, την Αφρική και την Ευρώπη, να γνωρίσουν από κοντά πολλούς και διαφορετικούς πολιτισμούς και μάλιστα να εντοπίσουν τις διαφορές ιουδαίων, χριστιανών και μουσουλμάνων που ζούσαν σε διαφορετικά πολιτισμικά πλαίσια. Στις ημέρες μας αυτό είναι ακόμη πιο εύκολο λόγω των πολλών τεχνολογικών 'κατακτήσεων' και της ευκολίας των μετακινήσεων από την μία ήπειρο σε μία άλλη (ή ακόμη χάρη στο Ιντερνέτ).
Στον σημερινό πολυπολιτισμικό κόσμο, βρίσκει κάποιος μοσυουλμάνους στο Μάλι, χριστιανούς στην Ινδία, βουδιστές στο Θιβέτ της Κίνας, άλλους βουδιστές στο Λάος, άλλους χριστιανούς στην Γεωργία, και άλλους μουσουλμάνους στο Ιράν. Αυτός είναι ο σωστός πολυπολιτισμικός κόσμος ακολουθούμενος από τις μορφωτικές ανταλλαγές και συνεργασίες, εμπορικές εκθέσεις, εκπαιδευτικές γνωριμίες, κοκ. Κάθε άλλη μορφή πολυπολιτισμικότητας είναι εσφαλμένη, αν όχι εντελώς ανώμαλη, διεστραμμένη και εξεπίτηδες επιδιωκόμενη με σκοπό την γενική καταστροφή. Τι νόημα μπορεί να έχει να βρει κάποιος ένα Αλγερινό στην Γαλλία, ένα Τούρκο στην Γερμανία, ένα Τατζίκο στην Ρωσσία, και ένα Σομαλό στην Αγγλία; Κανένας τους δεν θα είναι αυθεντικός, και αν κάποιος έχει διατηρηθεί έτσι, σίγουρα θα νοσταλγεί τον τόπο του και δεν θα είναι ευτυχής στην χώρα όπου κατέληξε είτε παρσυρμένος, είτε εξαναγκασμένος, είτε από δική του θέληση.
Μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο, έχει νόημα κάποιος να αλλαξοπιστήσει μόνον αν θελήσει να ζήσει σε μία άλλη χώρα, ή σε πολλές άλλες χώρες, όπου η κυρίαρχη πίστη να είναι η νέα του θρησκεία. Φυσικά αυτό δεν αφορά κράτη με πολλές, διαφορετικές θρησκείες όπως η Ρωσσία, το Ιράν, το Σουδάν, η Αβησσυνία (ψευδώς ονομασμένη Αιθιοπία), η Κένυα, κοκ. Ως ιστορικός θρησκειών και ως πρώην χριστιανός, πρώην άθρησκος, και νυν μουσουλμάνος, αν θα ευρισκόμουν απέναντι σε μία υποθετική περίπτωση συνάντησης με ένα φίλο Μάγια από το Μεξικό, την Γουατεμάλα ή την Ονδούρα, ή με ένα Αϋμάρα από το Περού και την Βολιβία που θα ήθελε να γίνει μουσουλμάνος χωρίς να μετακομίσει σε μία μουσουλμανική χώρα, θα έδινα σαφώς προτεραιότητα στην εκ μέρους μου ανεύρεση και τον εντοπισμό των καθαρά πιο μονοθεϊστικών τάσεων, πίστεων, στοιχείων και παραδόσεων στην πολιτισμική-πνευματική-θρησκευτική του κληρονομιά, καθώς και στην παρουσίαση, ανάλυση, υπογράμμιση, επίκληση, υπόδειξη και ανάδειξή τους στην πίστη και στην κοσμοαντίληψη του υποθετικού συνομιλητή μου.
Ε. Δεν υπάρχει το Ισλάμ ως θρησκεία χωρίς τις ιστορικές ισλαμικές επιστήμες
Πολλοί μουσουλμάνοι θα με ώκτειραν γι' αυτό, αλλά η συμπεριφορά τους αυτή θα ήταν δικό τους λάθος και επιπλέον επικύρωση του πρότερου ισχυρισμού μου ότι σήμερα το Ισλάμ, όπως και όλες οι άλλες 'θρησκείες', δεν είναι πλέον μία θρησκεία (ειμή μόνον σε σπάνιες περιπτώσεις χωρικών και απομακρυσμένων κοινοτήτων), αλλά μία ιδεολογία και μάλιστα μία πολιτική ιδεολογία του συρμού (όπως όλες). Είναι πολύ εύκολο να αποδειχθεί με ισλαμικά κριτήρια (και χωρίς την άχρηστη και ανόητη τσιτατολογία που αναίτια παρουσιάζουν όσοι σεΐχηδες και ιμάμηδες λένε ασυναρτησίες) για ποιον λόγο ένας πιστός μιας μονοθεϊστικής θρησκείας, όπως για παράδειγμα η Ουακεφάνα των Ορόμο (45-50 εκ. Κουσιτών της Κατεχόμενης Ορομία, διαιρεμένων ανάμεσα σε Αβησσυνία και Κένυα), δεν χρειάζεται να αποδεχθεί επίσημα το Ισλάμ.
Κατά το Ισλάμ, η έμφυτη θρησκευτική πίστη του Αδάμ ήταν το Ισλάμ, δηλαδή η υποταγή του ανθρώπου στον Θεό. Προφήτες και ιερά βιβλία απεστέλλοντο από τον Θεό σε διάφορους λαούς και έθνη όταν η πίστη τους είχε παρεκκλίνει της αρχικής και αυθεντικής. Συνεπώς, το Ισλάμ, όπως το εκήρυξε ο προφήτης Μωάμεθ, δεν είναι παρά η τελευταία διδασκαλία της ίδιας ακριβώς πίστης-υποταγής στον Θεό και το Κοράνιο είναι το τελευταίο μιας σειράς ιερών βιβλίων αποκαλυφθέντων με Θεία Έμπνευση και Παρέμβαση στον άνθρωπο μέσω απεσταλμένων-προφητών. Έτσι, η ισλαμική θρησκεία αυτόματα εγκαινιάζει την ισλαμική επιστήμη της Ιστορίας, την οποία ανέπτυξαν κορυφαίοι σοφοί και επιστήμονες, συγγραφείς και θεωρητικοί όπως ο Ταμπαρί, ο Αλ Μπαϊρούνι, κοκ.
Όμως, αντίθετα με την ισλαμική επστημονική παράδοση, οι σύγχρονοι ψευτο-μοσυουλμάνοι αποδέχονται στις κίβδηλες θρησκευτικές σχολές τους την δυτική επιστήμη της ιστορίας, αντί να αναπτύξουν και να συνεχίσουν την παραδοσιακή ισλαμική επιστήμη της ιστορίας, η οποία είναι ολότελα διαφορετική. Συνεπώς, για την περίπτωση της απόλυτα μονοθεϊστικής θρησκείας Ουακεφάνα, η οποία κακώς δεν απασχολεί τις ψευτο-θρησκευτικές ισλαμικές σχολές και τα άθλια πανεπιστήμια όλων των μουσουλμανικών χωρών (τα οποία είναι κάκιστα αντίγραφα των δυτικών πανεπιστημίων του υλισμού, του δαρβισνισμού-εξελικτισμού, της αθεΐας και του αγνωστικισμού), σωστοί και καλοπροαίρετοι μουσουλμάνοι ιστορικοί θα πρέπει να αλλάξουν προσέγγιση και στάση, και να την μελετήσουν (και κακώς δεν το έχουν κάνει μέχρι σήμερα) ως μία μορφή Ισλάμ κηρυγμένου στους Κουσίτες προγόνους των σημερινών Ορόμο πριν από το κήρυγμα του προφήτη Μωάμεθ στην Αραβία.
Εναλλακτικά, ένας σύγχρονος μουσουλμάνος ιστορικός, ο οποίος εργάζεται με την μέθοδο των ιστορικών ισλαμικών επιστημών και της ισλαμικής επιστήμης της Ιστορίας, θα μπορεί να εκλάβει την Ουακεφάνα ως ζωντανή συνέχιση του αρχαίου αιγυπτιακού και κουσιτικού (δηλαδή σουδανικού) μονοθεϊσμού, ο οποίος έχει εντοπιστεί σε αρκετές από τις πολλές και διάφορες θρησκείες που αναπτύχθηκαν στην Αρχαία Αίγυπτο και το Κους ('Αιθιοπία' σε αρχαία ελληνικά και λατινικά – μία χώρα ολότελα άσχετη από την σύγχρονη Αβησσυνία/Ψευτο-Αιθιοπία) ήδη από την 3η προχριστιανική χιλιετία. Οπότε, δεν έχει κανένα νόημα να θέλει σήμερα ένας Ορόμο (ή άλλος) μουσουλμάνος να προσηλυτίσει ένα Ουακεφάτα (: οπαδό της Ουακεφάνα) Ορόμο στο Ισλάμ.
Ένας επιπλέον λόγος, για τον οποίο η διάθεση προσηλυτισμού μη μουσουλμάνων είναι ισλαμικώς ανόητη αν όχι κάκιστη, είναι ο εξής: αποτελεί βασική ισλαμική θέση ότι ο οποιοσδήποτε πιστός μιας άλλης θρησκείας σε μία άλλη χώρα μπορεί να έχει ζήσει όλη του την ζωή ως μουσουλμάνος, χωρίς να το ξέρει – είτε έχει απλά ακουστά περί Ισλάμ, είτε αγονεί την ύπαρξη του ισλαμικού κόσμου ολότελα. Αυτό είναι πολύ φυσικό, επειδή κατά το Ισλάμ, η πίστη είναι έμφυτη στον άνθρωπο ήδη από την Δημιουργία και η υποταγή στον Θεό αποτελεί φυσική στάση ζωής. Οπότε, όποια και να είναι η θρησκεία ενός ατόμου, κατά το Ισλάμ, αυτό μπορεί να ζήσει όλη του την ζωή ως μουσουλμάνος χωρίς να το ξέρει και να κερδίσει την αιώνια ζωή, χωρίς να έχει μάθει ούτε μισό στίχο του Κορανίου.
Εξάλλου, δεν υπάρχει ποτέ 'νίκη' μιας θρησκείας, διότι αυτό αποτελεί μία απολύτως επιφανειακή και εξωτερική προσέγγιση των ιστορικών περιστάσεων. Ακόμη και αν έτσι χαρκτηριστεί η κοσμική επιβολή μιας θρησκείας σε ένα κάποιο κράτος (όπως του ρωμαϊκού χριστιανισμού στην Ρώμη και του ομεϋαδικού μουσουλμανισμού στην Δαμασκό), αυτό δεν λέει τίποτα. Αν μία θρησκεία έστω υποθετικά 'επιβληθεί' σε ένα κράτος αλλά οι πιστοί επιτελούν άθλια έργα, νοιάζονται για το υλικό συμφέρον τους, σκοτώνουν όσους ερμηνεύουν διαφορετικά τα ιερά κείμενα, και επίσης προξενούν εμφυλίους πολέμους, αυτό δεν είναι 'νίκη' αλλά 'ήττα' και 'ξεπεσμός' της θρησκείας.
Άλλωστε, τι νόημα έχει να 'νικήσει' και να 'επιβληθεί' σε ένα κράτος μία θρησκεία την οποία οικτρώς παρερμηνεύουν και αλλοιωμένα εφαρμόζουν οι πιστοί της; Αυτό είναι είτε υποκρισία είτε τραγέλαφος! Είναι προτιμώτερη μία βουδιστική χώρα με ηθικούς βουδιστές παρά μία εξισλαμισμένη, πρώην βουδιστική, χώρα με ανήθικους μουσουλμάνους.
Και πως μπορεί να 'νικήσει' ποτέ μία θρησκεία, εφόσον η μόνη πραγματική πίστη είναι έμφυτη στον άνθρωπο, δηλαδή μία κατάσταση την οποία όρισε ο Θεός. Βεβαίως και υπάρχει 'νίκη' του Καλού ή του Κακού, κάθε φορά που ένας άνθρωπος κάνει κάτι το καλό ή κάθε φορά που ένα άτομο επιτελεί κάτι το κακό, αλλά αυτό το συμβάν δεν έχει καμμία σχέση με την όποια θρησκεία πρεσβεύει το συγκεκριμένο άτομο, και ακόμη περισσότερο, αυτό δεν έχει σχέση με το νόημα που έχει η λέξη 'θρησκεία' και το όνομα 'Ισλάμ' κατά το Ισλάμ.
Συνεπώς, αν το τάδε ή το δείνα άτομο αποδέχθηκε το Ισλάμ, ή την Χριστιανωσύνη, ή μία άλλη θρησκεία, αυτό δεν σημαίνει τίποτα παραπάνω από το ότι το συγκεκριμένο συμβάν ή η αλλαγή αυτή ήταν κάτι το σημαντικό και απαραίτητο για το εν λόγω άτομο. Άλλωστε, η θρησκεία είναι μία ολότελα προσωπική υπόθεση και δεν υπάρχει καταναγκασμός στην θρησκεία {لا إكراه في الدين/λα ικράχα φι' ντ-ντιν: Κοράνιο, κεφάλαιο (σούρα) δεύτερο, Αλ Μπάκαρα/Η Αγελάδα; στ. 256}. Ωστόσο, πολλοί μουσουλμάνοι και πολλοί νεοφώτστοι θεωρούν υποχρέωσή τους να παρουσιάζουν μακροσκελείς καταλόγους 'επιφανών' ανθρώπων που αλλαξοπίστησαν και δέχθηκαν την πίστη την οποία αποδέχθηκαν και οι ίδιοι. Αυτό είναι μία επιπλέον επιβεβαίωση του πρότερου ισχυρισμού μου ότι οι θρησκείες έχουν σήμερα καταντήσει ιδεολογίες. Και ναι! Βέβαια! Αντίθετα από τις θρησκείες, οι ιδεολογίες μπορούν και 'νικούν', επειδή οι οπαδοί της μιας καταφέρνουν να συγκεντρώσουν 57% στις εκλογές, ενώ οι τυχόν αντίπαλοι περιορίζονται στο 43%, ή και ακόμη παρακάτω. Αλλά αυτό δεν μπορεί να έχει σχέση με μία θρησκεία και με τις επιταγές του ψυχικού σύμπαντος.
Προσωπικά, βρίσκω αυτή την τάση ως μάλλον αστεία. Τι σημασία μπορεί να έχει το γεγονός ότι ο Γάλλος φιλόσοος Ροζέ Γκαρωντύ (1913-2012) αποδέχθηκε το Ισλάμ, όταν τόσο κορυφαίοι επιστήμονες, επικοί ποιητές, ή υπερβατικοί μύστες και συγγραφείς, όπως ο Αλ Μπαϊρούνι (973-1050), ο Φερντοουσί (940-1020), ή ο Μοχυιελντίν Ιμπν Άραμπι (1165-1240), ήταν μουσουλμάνοι; Είναι κωμικό να συγκρίνει κάποιος τέτοια μεγέθη. Η τάση αυτών των μουσουλμάνων να δίνουν σημασία στο ποιος δυτικός αποδέχθηκε το Ισλάμ είναι προϊόν έντονου εκδυτικισμού, ξενοδουλείας, δυτικολαγνείας, και ασυνείδητης αποδοχής του ψέμματος του τάχα 'δυτικού πολιτισμού' εκ μέρους επιφανειακά μόνον πιστών μουσουλμάνων των οποίων η θρησκεία είναι απλά ένα ιδεολόγημα, αντίθετο στον κομμμουνισμό, τον σοσιαλισμό, και τον νεοφιλελευθερισμό.
Επίλογος
Έγραψα αυτές τις εισαγωγικές σκέψεις χάρη σε ένα πρόσφατο διάλογο που είχα πρόσφατα με ένα Έλληνα φίλο μουσουλμάνο, ο οποίος προ ετών αποδέχθηκε το Ισλάμ. Χάρη στην δυτική, αποικιοκρατική ψευτο-ιστορία, την οποία διδάσκονται όλοι οι μουσουλμάνοι, και εξαιτίας της ξενόδουλης-δυτικόδουλης φύσης των ισλαμιστών και των θρησκευτικών σχολών (μεντρεσά) τους, οι σημερινοί ιδιαίτερα αμόρφωτοι μουσουλμάνοι νομίζουν ότι το αρχικό Ισλάμ διέφερε από την τότε Χριστιανωσύνη, τόσο όσο σήμερα το ισλαμιστικό ιδεολόγημα διαφοροποιείται από το ευαγγελιστικό χριστιανο-σιωνιστικό αφήγημα. Αυτό είναι ολότελα λάθος, Πλέον, γνωρίζουμε πολύ καλά ότι το Ισλάμ είχε τότε θεωρηθεί ως μία επιπλέον χριστιανική αίρεση αρχικά, ένα είδος ριζοσπαστικού νεστοριανισμού.
Στην συζήτησή μας, ετόνισα ότι, αν υπήρχε σήμερα Νεστοριανική Εκκλησία, μπορεί να μην είχα γίνει μουσουλμάνος αλλά νεστοριανός. Αυτό βεβαίως δήλωνε ότι και οι σημερινοί Νεστοριανοί Χριστιανοί είναι κίβδηλοι και συνεπώς ανύπαρκτοι (καθώς έχουν διαβρωθεί από Προστεστάντες και Καθολικούς), και η εγγύτητα του αρχικού, αυθεντικού Ισλάμ (όχι της σημερινής ισλαμιστικής ιδεολογίας) με τον τότε αληθινό Νεστοριανισμό ήταν εντυπωσιακή.
Γνωρίζοντας ελάχιστα το ο,τιδήποτε σχετικό με τον Νεστοριανισμό ως δόγμα, την Ιστορία του Νεστοριανισμού, και την Ιστορία των Πρώιμων και Μέσων Ισλαμικών χρόνων, ο νεοφώτιστος μουσουλμάνος φίλος μου με αφέλεια και απερισκεψία μου απάντησε ότι υπάρχουν και σήμερα Νεστοριανοί, όπως και ότι υπάχουν ακόμη και Μάρτυρες του Ιεχωβά. Αυτό είναι βέβαια ολότελα κωμικό διότι πρόκειται για μία σύγχρονη οργάνωση ολότελα μακράν του αυθεντικού κόσμου του 7ου-13ου αιώνα, από τον οποίο ο συνομιλητής μου ούτε καν υποψιάζεται πόσο απέχει, νομίζοντας ότι υπάρχουν τάχα σήμερα μουσουλμάνοι ή χριστιανοί.
Το πιο αστείο ήταν μάλιστα ότι με παρέπεμψε στο μπλογκ ενός άλλου Έλληνα μουσουλμάνου και στην εκεί ανάρτηση σχετικά με την προσχώρηση (πριν από ένα αιώνα) ενός Αραμαίου Νεστοριανού της Ουρουμίγιε (ΒΔ Ιράν), του Νταβίντ Κελντάνι, στο Ισλάμ. Καθώς έχω ζήσει στην Ουρουμίγιε και γνωρίζω Νεστοριανούς της Ουρουμίγιε του απάντησα και θα δημοσιεύσω αμέσως μετά, ξεχωριστά, την απάντησή μου (καθώς και το δημοσίευμα στο οποίο με παρέπεμψε), αλλά η πιο κωμική διάσταση του θέματος είναι η εξής:
Αντίθετα με τους ασήμαντους και ανίδεους μουσουλμάνους του 21ου αιώνα, οι οποίοι μέσα στην οικτρή κατρακύλα του Ισλάμ θεωρούν αναγκαίο να 'καυχηθούν' επειδή ο Νεστοριανός Αραμαίος Νταβίντ Κελντάνι έγινε μουσουλμάνος στις αρχές του 20ου αιώνα στην Ουρουμίγιε, ο κορυφαίος αστρονόμος Νασρεντίν αλ Τούσι (1201-1274) δεν είχε καμμία ανάγκη ούτε να προσηλυτίσει στο Ισλάμ, ούτε να καυχηθεί ότι επέτυχε κάτι τέτοιο σχετικά με τον Αραμαίο Μονοφυσίτη Χριστιανό επιστήμονα συνεργάτη του στο αστεροσκοπείο της Μαραγέ, τον περίφημο Γρηγόριο Μπαρ Εβραίο (1226-1286), ο οποίος ήταν 'Μαφριάν Καθολικός' (Μονοφυσίτης ‘Αρχιεπίσκοπος’ του Ιράν). Σχετικά:
ttps://www.academia.edu/52098180/Ζιτζ_ε_Σουλτάνι_Αστρικοί_Πίνακες_Ουλούγ_Μπεκ_Νασρεντίν_αλ_Τούσι_κι_η_διαφορά_Σιιτών_Σουνιτών_όπως_ψευδώς_παρουσιάζεται_από_τους_Δυτικούς_Οριενταλιστές
και
ttps://www.academia.edu/52276385/Μαραγέ_το_Αστεροσκοπείο_του_Χουλάγκου_Χαν_στο_Αζερμπαϊτζάν_ο_Αστρονόμος_Νασρεντίν_αλ_Τούσι_η_Πτώση_της_Βαγδάτης_και_το_Τέλος_των_Ασασίνων
και
ttps://www.academia.edu/51962673/Δημήτριος_Αλεξανδρίδης_Ένας_Σημαντικός_Ρωμιός_Μελετητής_του_Έργου_του_Ουλούγ_Μπεκ_Αστρονόμου_Σουλτάνου_του_Τουρκεστάν_Άγνωστος_στην_Ελλάδα_
και
ttps://www.academia.edu/51009792/Ουλούγ_Μπεκ_ο_Αστρονόμος_Σουλτάνος_του_Τουρκεστάν_ο_πιο_Πολυμαθής_Αυτοκράτορας_των_Τελευταίων_2500_Ετών_Εγγονός_του_Ταμερλάνου
Αυτή είναι όλη η ουσία σχετικά με το αληθινό Ισλάμ, το οποίο είναι άγνωστο στην παμψηφία σχεδόν των σημερινών μουσουλμάνων:
Α- είτε παράγεις επιστημονικό, ακαδημαϊκό, μορφωτικό, διανοητικό και πνευματικό έργο αναπτύσσοντας τις αυθεντικές ισλαμικές επιστήμες, οπότε και το Κοράνιο είναι ένα απειροελάχιστο τμήμα των γνώσεών σου, επειδή δεν σου χρειάζεται (δεδομενου ότι οι αρχές του διέπουν ήδη τις επιστήμες τις οποίες διαμορφώνεις χωρίς να δίνεις σημασία στις ψευτο-επιστήμες των άξεστων Δυτικών σατανιστών)
Β- είτε δεν παράγεις έργο, οπότε διαβάζεις και ξαναδιαβάζεις άσκοπα και άχρηστα το Κοράνιο που δεν καταλαβαίνεις, το κάνεις επίκεντρο του κόσμου επειδή δεν θέλεις να μορφωθείς αλλά τεμπελιάζεις, και αποδέχεσαι σαν τυφλός και ηλίθιος άπιστος τις δυτικές ψευτο-επιστήμες, πετώντας έτσι τον εαυτό οσυ οριστικά εκτός Ισλάμ και βαθειά μέσα στην Κόλαση.
Η πρώτη περίπτωση συνέβαινε στην χρυσή περίοδο του ισλαμικού πολιτισμού και η δεύτερη περίπτωση συμβαίνει σήμερα.
Και τι επιβεβαιώνει το αληθές των λόγων μου καλλίτερα από το γεγονός ότι και οι δυτικοί χείριστοι εχθροί και άθλιοι δυσφημιστές του Ισλάμ και οι ηλίθιοι ψευτο-μουσουλμάνοι ισλαμιστές συμφωνούν ότι τάχα αρκούν το Κοράνιο και οι Χαντίθ για να 'μάθει' κάποιος το Ισλάμ;
Στην πραγματικότητα, χρειάζονται πάνω από χίλια (1000) συγκεκριμένα έργα κορυφαίων μουσουλμάνων σοφών, ιστορικών, λογοτεχνών, επιστημόνων και μυστών των χρόνων της ισλαμικής ακμής για να αρχίσει κάποιος να μαθαίνει το πραγματικό, ιστορικό Ισλάμ (και όχι το σημερινό άθλιο ψευτο-ιδεολόγημα των φανατισμένων πααληρημάτων υπέρ του χετζάμπ και εναντίον του αλκοόλ).
Και, είτε γεννημένος μουσουλμάνος είτε νεοφώτιστος, πριν κάποιος μελετήσει εκατό (100) συγκεκριμένα έργα κορυφαίων μουσουλμάνων σοφών, ιστορικών, λογοτεχνών, επιστημόνων και μυστών των χρόνων της ισλαμικής ακμής, δεν πρέπει να διαβάσει το Κοράνιο διότι αναπόφευκτα θα το καταλάβει ιδιαίτερα εσφαλμένα.
Χωρίς έργα όπως η Ιστορία ή το Ταφσίρ του Ταμπαρί, δεν υπάρχει Κοράνιο για όλους τους μοσυουλμάνους σήμερα. Απλά, όσοι το διαβάζουν έτσι, δεν το καταλαβαίνουν. Και είναι φυσικό.
Ακριβώς όπως και για τον Χέοπα, χωρίς τα κατώτερα και μέσα στρώματα πέτρινων ογκολίθων, δεν θα είχε ποτέ τοποθετηθεί ο λίθος της κορυφής.
The Spiritual Potency of Simple People: from J. B. Duroselle to today's Manichaean Rulers of Europe to a Crushed Greek Antichrist
Few days ago, an Egyptian friend wrote to me and commented on my article 'Plea for Jean Baptiste Duroselle’s Brilliant Book, Europe: A History of its Peoples':
Table of Contents
I. How Simple People can utterly destroy today's World
II. Jean Baptiste Duroselle and Yahya Ibn Zakariya
III. Lassalian Monks and Schools
IV. Western European Elites hide their Manichaean Nature and Evil Faith
V. "Gods" do not accept Multipolar Worlds!
VI. A Greek World Leader and False Messiah: One of the several Antichrists to come
VII. The Duroselle Affair in Greece, and I
I. How Simple People can utterly destroy today's World
His pessimistic viewpoint forced me to write a rather long response, because it is an essential issue of Moral and a supreme moral obligation for anyone not to associate himself with the injustice and the lawlessness of today's world, and even more so, to do all that it takes to dissociate himself from the surrounding environment, to reject it and to denounce it as inhuman, impermissible and subject to monstrous, terminal annihilation.
It is only due to the prevailing worldwide, overwhelming and compact materialism, evolutionism and relativism that people lost their faith and cannot duly assess the eventually great spiritual power of the wish and of the negative wish. A faithless person that does not truly believe in the spiritual world cannot bring forth results in either wishes or negative wishes; I have to point out that I fully distinguish between negative wish and curse. In the latter case, one person invokes something harmful to someone, whereas in the former case, one demands forcefully that a negative development be averted or cancelled. Although a curse may be at times morally imposed to be uttered, a negative wish is essential to be thunderously expressed every time one person encounters a case of injustice, a wrongdoing, evilness, and any sort of falsehood, deceit, perfidy, scheme, chicanery or lie.
Today's faithless Muslims, Christians, Confucians, Taoists, Hindus, Buddhists and others have lost real faith in the spiritual, 'supernatural', world. They stupidly believe only in diverse stories and unimportant narratives, which -in spite of their possible veracity- do not constitute an inherent part of the true religion; their faith to God is only nominal. The ensuing catastrophic consequences lead to indiscriminate feelings of inefficiency, impotency and, even worse, self-depreciation. Due to this situation, they become effectively irreligious, because they practice their religion only mechanically (imitating ancestors) or hypocritically (to show to the society that they are faithful); but this is utter disbelief. What follows this encumbering situation is spiritual apathy; this involves also emotional indifference, and full purposelessness in life. These people are characterized by moral depravity indeed, not in the sense of being genuinely corrupt, but for not reacting, for keeping silent, and for tolerating the wrongdoing.
A positive wish can do wonders for many; and a negative wish has the power to prevent many evil acts and ominous developments from happening. Virtually any taciturn or vociferous person, who has strong faith, can express formidable negative wishes and bring forth results. This actually happens, but today's idiotic materialists simply cannot 'see' or understand it. A very well focalized negative wish cancels everything; from a simple governmental act to an assassination attempt to a war. And I can conclude that the chaotic situation in which all the powerful and evil lobbies of today's world find themselves, failing to achieve what they intend, has much to do with highly synchronized negative wishes that resolutely cancel the Satanic plans of all the 'Christian', 'Jewish', 'Muslim', 'Hindu', 'Buddhist', 'Taoist', 'Confucian', 'Shinto' or other governments, which sooner or later will disappear in utmost ruination.
In fact, all the forthcoming disasters come -also- from the negative wishes expressed in our world by people who -thanks to their moral standards and irrespective of their religion- fully understand that this world is impermissible to exist and has therefore to vanish in monstrous extermination. All negative wishes expressed against today's lawless world are the path of the few to the Paradise; and every sort of reluctance, every form of indifference, and every aspect of apathy toward today's criminal governments, Satanic presidents, demonic prime ministers, and other anomalous magistrates open the Gates of the Hell to all the idiots who think that Eternal Life can possibly hinge on meaningless cults hypocritically performed just to ensure later 'reward'.
Quite unfortunately for the present, diabolical but perishing world's establishment, God is not as malleable and as stupid as they delusionally imagine He is; and I am not referring to the 'Demiurge'….
You can herewith find my friend's comment and my lengthy response.
-- A friend's comment about my Plea for J. B. Duroselle’s Book --
Very interesting story about this guy Jean Baptiste! His name reminded me of my college: College St. Jean Baptiste De La Salle in Bab El Louk, then Khoronfich, then in Daher...
This shows how Europeans are like the other crooks, how they plan things in advance, and they pass them on.
What do we have in our hands to change things, except to write and express our views, without any results…
-------------------- My response ------------------
Dear Awadallah,
Thank you for your response, which so well shows that you understand that the Jean Baptiste Duroselle affair (in Greece 1990-1991), although it looks like an ‘internal’ European story (as an indication of the barbaric, ultra-nationalist and paranoid character of the basically uneducated and absolutely uncultured Greek society), has indeed wider implications. That is true.
II. Jean Baptiste Duroselle and Yahya Ibn Zakariya
All neighboring states must demonstrate a particular concern when, in a wretched country, people react with such hysteria, every time the lies that they stupidly believe in are overwhelmingly rejected by the world’s leading scholars.
Your email offered me the chance of a flash back and of a self-reappraisal; I will tell you what I mean.
However, let me start with a funny episode of the Greek, absurd and paranoid, reaction (back in 1990-1991) against Duroselle’s book, which is nowadays the cornerstone of all the EU member states’ secondary education — except for the backward trash of Greece where the education manuals are more racist than those in Nazi Germany at the time of Hitler.
In the fever of the anti-Duroselle madness that turned the average Greeks to rabid dogs back in 1989-1991, every famous person felt stupidly obliged to contribute to that mental and intellectual cholera, to promote the local chauvinism, and to speak against Jean Baptiste Duroselle.
The ignorant, uneducated and clownish «poet» Odysseas Elytis wanted to add his childish nonsense to the insults aired against the excellent French academician and his pertinent book. Bear in mind that his fake Nobel Prize was purchased by the Greek government of Constantine Caramanlis with the money of the idiotic average Greek taxpayer! I have to also add that Elytis’ real surname is Alepoudellis, which sounds very low and even derogatory in Greek (as it means «puppy fox» or «fox-relative»), and that is why he changed it (due to his enormous psychological complex of inferiority). By the way, you have to also know, when it comes to the filthy rascal Elytis, that when he found out that his wife had multiple sclerosis, he locked her in a clinic to get rid of her and to enjoy his cursed life with the company of a young prostitute.
So, this stinky trash of Elytis, in order to «prove» (!!!??!!!) that Jean Baptiste Duroselle was wrong for not including events of the otherwise unimportant Ancient Greek History in his comprehensive book of European History, said the following silly sentence: «Duroselle forgot that even his name is Greek»!
This is an allusion to the academician’s two personal names, namely «Jean Baptiste».
Although it appears that the French names originate from the respective Latin names (Ioannes Baptista), and that subsequently the Latin names derive from Ancient Greek, this is simply false.
https://la.wikipedia.org/wiki/Ioannes_Baptista / https://en.wikipedia.org/wiki/John_the_Baptist
John Baptist (known to Muslims as Hz. Yahya ibn Zakariya / يحيى ابن زكريا,) was not a Greek, but an Aramaean-speaking Jew.
John Baptist’s real name was Yohannan ha’Matbil ( יוחנן המטביל / and in Syriac Aramaic/Suryani: ܘܚܢܢ ܡܥܡܕܢܐ)
https://he.wikipedia.org/wiki/יוחנן_המטביל and https://arc.wikipedia.org/wiki/ܝܘܚܢܢ_ܡܥܡܕܢܐ
{There is already, thank God (!), a Syriac-Aramaic Wikipedia: https://arc.wikipedia.org/wiki/ܦܐܬܐ_ܪܝܫܝܬܐ }
The conclusion is that Duroselle, when baptized as a Christian, got from his parents the two names 'Yohannan ha’Matbil' (Hz. Yahya ibn Zakariya) as personal names in their own language (French). His parents wanted apparently to commemorate the forerunner of the Christian faith.
There is no Greek involvement in this, and surely Yohannan ha’Matbil (Hz. Yahya) did not bother to learn Greek or any other foreign language.
This episode shows clearly that chauvinistic ideas, concepts and thoughts are prevailing in the pseudo-European state of Greece.
III. Lassalian Monks and Schools
This being one point, I have to add that I also know the Cairo-based institution that you attended when a schoolboy.
It is named after a (relatively recent) saint of the Catholic Church, namely Jean Baptiste de la Salle, who lived at the time of the Roi Soleil (Louis XIV). More: https://en.wikipedia.org/wiki/Jean-Baptiste_de_La_Salle
France is inundated with colleges like the one where you you took secondary education courses in Cairo.
The first of all of them was launched by the saint Jean Baptiste de la Salle himself, when he was in life. The instructors and administrators were members of the religious order that he also initiated.
They are known as Lassalian monks (after «de La Salle»).
IV. Western European Elites hide their Manichaean Nature and Evil Faith
Now about Europe I wrote many articles back in the middle 2000s; I don’t intend to repeat myself. Friends turned the most important of them into a video:
When the good friend of mine, who expressed his readiness to make of this article a video, asked me what music to add, I said «undoubtedly Uighur instrumental»! The result was excellent. I really love Uighur instrumental music.
Russian friends turned the slides prepared my friend to be used in the video, and they published my article as a presentation (although it is in English):
No one understands that today’s real centers of power and secret societies, which shape the Western European process, are all Oriental of origin and they simply try to hide their Oriental past and identity by appearing as descendants of the Greeks and the Romans. That’s why they persistently over-magnified the significance of the Roman civilization, they fabricated the myth about Ancient Greece's supposedly important ancient civilization, and they threw all this filthy stuff to the eyes of stupid and uneducated people worldwide as a smokescreen.
As a matter of fact, there cannot be one Europe (not because the Germans, the Russians, the Italians, the French, and the Spaniards cannot hypothetically cohabitate in a sizeable Confederacy, but) due to the fact that the powerful secret societies that hide in the coulisses, behind the impotent governments, have different plans and divergent projects for Europe.
What average people do not know is that all these groups of power (the Jesuits, the Freemasons and the Zionists) have opposite plans of eschatological and messianic character. In simple terms, this means that all these groups prepare (or rather have already prepared) their own Messiahs, one for each of them, and they intend to launch them in public. Soon, you will see new, very influential statesmen to appear in clash with one another. They will be slandering one another as the Antichrist.
These centers of power existed for thousands of years; they are not new. And they existed mainly for this reason: in order to launch their Messiah (each of them). So, the clash will be ferocious and it will bring devastating disasters. Countries or people do not matter for them. What matters for each of them is their plan (by saying this, I mean its implementation). They will make entire countries disappear. What you saw in Pakistan is nothing. Bangladesh will disappear in one day.
V. "Gods" do not accept Multipolar Worlds!
Putin understood it very correctly and said it openly. What you and I believe about Allah, Islam, the Quran, etc. does not matter to them. These people believe utterly that they are «God». And they behave like that, using their power to destroy the enemy and the enemy’s pawns. One group of them, the Jesuits, has the secret plan of Russia’s Consecration to the Heart of Virgin Mary.
Do you know what this means? This means that the execrable Satanist, i.e. the Anti-Christian pope Francis I, does not consider Russia as a Christian state. He wants to turn it first to a Catholic dependency and then to use it. He tries to mobilize every stupid and idiotic politician anywhere on Earth for this purpose. Stupid and fake Muslim politicians, who have relations with this subordinate of the impending Antichrist (Masih al Dajjal), will lose their countries in a matter of few weeks (when the confrontation will start), because their enemies will manage to take benefit of the developments.
Now, the people who launched European Union (back in the late 40s and the early 50s), like Jean Monnet and all the others, known as founders of the European Union (https://en.wikipedia.org/wiki/Founding_fathers_of_the_European_Union), were opposite to the Jesuits. But they did not protect their project (European Union) well. Then, after the late 1980s, the Jesuits marked a significant comeback.
Duroselle was a close associate of Jean Monnet and a French Freemason. But their plans about Europe included also the split and destruction of Russia (then known as USSR). This became very evident with de Gaulle, who did not say the words «Union soviétique» (or U.R.S.S.) even once. He used to call that state «la Russie». So, de Gaulle spoke about a Europe «de Lisbonne aux Ourals», which means a de facto split of Russia.
But naive Russians misread this very threatening discourse, by taking it as friendly!!!
Quite unfortunately, guileless Lavrov, like the absolutely idiotic Gorbachev, thinks that de Gaulle meant «one state from the Pacific to the Atlantic». There could not be worse reading than that. He keeps speaking in a most apologetic manner instead of invading Ukraine in its entirety, and ending the problem once forever.
The Russian establishment keeps maintaining useless, fraudulent hopes. They only confuse themselves and endanger their country.
Every word uttered by English, Americans, French, Canadians and Australians is a ruse and a fraud.
China makes the same disastrous mistake, speaking about a new multipolar world.
There isn’t going to be any new multipolar world.
The evil, crypto-Manichaean forces that control the Western world, when they will understand that, in their fight against one another, they allowed significant part of force to be obtained by others (Russia, China, India, Brazil, but also Turkey and Iran), will launch suddenly and unexpectedly a nuclear war — not at the scale that most people are afraid, but a nano-nuclear war like what you saw in Beirut.
VI. A Greek World Leader and False Messiah: One of the several Antichrists to come
Then, there is also a fake Freemasonic lodge that wants to make of Greece a larger state with control over both sides of the Aegean Sea, the Dardanelles, the Sea of Marmara, and the Bosporus - after the Treaty of Sevres.
They don’t hate Turkey and Islam only; they despise Christianity enormously, and they want to bring back the charlatan - pseudo-gods of the Ancient Greeks. They want also to create a phantasmagoric appearance of UFOs and extraterrestrials, who will ‘land’ on Mount Olympus; of course, as you can guess, these will be fake extraterrestrials.
In reality, they will be demons in humanoid form and they will start having sex in the brothel-temples of Ancient Greece that they will entirely rebuild. Every story that you heard about homosexuality, prostitution, sexual orgies, etc. revolves around this project.
For 1600 years, Theater was -thank God- banned among Christians, but with the establishment of Modern Greece, the French and the English started pushing for the return of the old, evil habits.
To fully prepare for the aforementioned, absurd and evil project, they re-introduced Ancient Theater in Modern Greece only in the 1950s, i.e. 130 years after the country became independent. Due to the shameless pseudo-art of Theater, Modern Greeks lost their religion and they indulge in every abomination, being the shame of their Eastern Roman Christian Orthodox ancestors.
This villainous Freemasonic lodge wants to make of Greece the center of the world and their Messiah will be ruling from Crete where enormous treasures are going to be discovered (these Freemasons know the details). This is the whole secret behind the French-Greek alliance. You have a lot to wait in this regard.
VII. The Duroselle Affair in Greece, and I
And for this reason, the duplicitous and evil Western European authorities rapidly covered the scandal «Greece», which exploded around the book of Duroselle.
Few people remember it today, but it is good to bring it to the surface and to show the level of ignorance and the fake education that prevails in that country in which still today private universities are not allowed to open and function.
Do you know why?
- In order not to allow anyone to challenge the tyrannically imposed bogus-historical dogma of Hellenism.
«Hellenism» is worse than Nazism. Unfortunately, «Hellenism» is merely the filthy, disreputable showcase; but in the abominable backstage, you have an exorbitantly disproportionate dose of sexual anomalies among the evil spirits that the ignorant and uneducated Ancient Greeks accepted as possibly 'gods'! All to the glory of Satan whose Ancient Greek name was Zeus!
Many friends asked me why I defended Duroselle, although my worldview is different and my approach to European History is very divergent from his.
I responded that their evaluation is correct, but they basically misunderstood me, if they thought -even for a moment- that knowledge is a value for me. Knowledge is never a value. In the past, wisdom was accepted by the spiritually and intellectually superior as the real value. Ultimately, wisdom means accurate evaluation, pertinent judgment, and moral utilization of knowledge. There is no wisdom without Moral, and there is no Moral without Spirituality.
What are then the proper criteria of evaluation and the standards of investigation?
Nothing else except those stated clearly by the Moral.
Without Moral there is no religion, there is no faith, and spirituality ends up in black magic.
Revisiting these days the Duroselle affair and getting a brief retrospective view on it, I noticed how much it helped me.
In younger age, I had never thought to live in Greece; since my childhood, my future was «set» in the regions, lands and cities that my grandparents narrated to me. I then can say that, during the period 1978-1990, a) my postgraduate studies in France, England and Belgium, b) my doctoral studies in Germany, and c) my archaeological explorations in Turkey, Syria, Iraq, Palestine and Iran fully equipped me with detailed knowledge and understanding.
The barbarian, ignorant, narrow-minded and intolerant stance of the Greek elite, society and state, as expressed in the Duroselle affair, simply showed to me that I had to take distance from, and never return to, Greece.
I then drew the conclusion that a rubbish-collector in Sudan, Yemen, Chad, Somalia or Tanzania is superior to a professor of university, an academician, a prime minister or a president in Greece. Why? Because rubbish collectors are cleaner than all those who are plunged in the Satanic contamination and the falsehood of Hellenism!
Then, it did not matter whether I agreed or not with Duroselle; what mattered was that I disagreed with the disgusting sewerage of Greece. Ever since, my position has been irreversible, intransigent and unconditionally uncompromising.
Best regards,
Shamsaddin
Russia, China, the Decayed Muslim World, and the Crumbling, Savage Western World - I
By Prof. Muhammad Shamsaddin Megalommatis
Table of Contents
Introduction
I. Fake states of fake Arabs and fake Muslims
II. Turkey and Iran: the two exceptions
III. Unsophisticated, gullible and ignorant sheikhs and theologians
IV. How Turkey's and Iran's paranoid Islamists are manipulated by Western colonials
V. Russia, China, and the Utilization of the Muslim World by the Western Colonials
VI. What Russia and China must do
Introduction
Fourteen years ago, on 4th December 2007, I published an article under title 'Russia, Islam, and the West', which -within few days- was officially (ИноСМИ / Inosmi) translated into Russian (' Россия, ислам и Запад'). I wanted to briefly elaborate on how things would develop and to also identify possible allies for Russia within the so-called 'Islamic World'.
As the translated version of the article was extensively reproduced, I noticed that it was also well understood. Example: the great portal Centrasia (www.centrasia.org), while republishing the Russian translation, added an over-title for the use of its readers to state the following: "Экспансия западного мира не столько решала проблемы, сколько распространяла их вширь" (The expansion of the Western world did not so much solve problems as spread them in breadth). Indeed, there could not be better summary of my article's contents. The over-title was indeed an excellent reflection of my original perception and ultimate conviction, namely that the West wanted to use the senseless Islamic World against Russia.
Here you have the links:
In that article's last part, I put a title that appeared very odd, even to several Egyptian and other African friends of mine (at the time, I was living in Cairo): "Islam is Turkey and Iran". In that part, I explained why only these two countries could possibly be Russia's allies against the Western colonial contamination that threatens the entire world. The reason for this statement is that only these two countries had maintained until that time a correct sense of historical-cultural identity and an imperial-level establishment and diplomacy. As a matter of fact, the rest of the so-called Islamic world is constituted by fake states-puppets of the colonial powers (from Morocco and Nigeria to Egypt, Pakistan and Indonesia); unfortunately, the uneducated, ignorant, and idiotic elites of these neo-colonial structures never realized what 'national integrity' means.
---------------------
Continue reading and download the article here:
-
pretty-bunny-1 liked this · 1 week ago -
myamusment66 reblogged this · 1 week ago -
myamusment66 liked this · 1 week ago
-
beacoupledark reblogged this · 1 week ago -
pearlz-n-lase liked this · 2 weeks ago -
olderthenyoungerthanthatnow liked this · 2 weeks ago -
anotherfunblog2 liked this · 2 weeks ago -
evolvinggreywolf reblogged this · 2 weeks ago
-
gruberson liked this · 2 weeks ago
-
pleuston liked this · 2 weeks ago -
being-toshiro-mifune liked this · 2 weeks ago -
gm126666 liked this · 2 weeks ago -
i-can-t-forget-you reblogged this · 2 weeks ago -
fancy-club-hot-tub liked this · 2 weeks ago -
demir-a053 liked this · 2 weeks ago -
shersh-5 liked this · 2 weeks ago
-
sjordie2000 liked this · 2 weeks ago
-
josstelecaster liked this · 2 weeks ago -
i-can-t-forget-you liked this · 2 weeks ago
-
let--there-be--love reblogged this · 2 weeks ago -
darksweetssong reblogged this · 2 weeks ago
-
darksweetssong liked this · 2 weeks ago
-
lovenotesandpainpoems liked this · 2 weeks ago -
philanthrope liked this · 2 weeks ago
-
mr-freaky-one liked this · 2 weeks ago -
suns0ul reblogged this · 2 weeks ago -
suns0ul liked this · 2 weeks ago
-
beacoupledark liked this · 2 weeks ago
-
yesbeekeeper liked this · 2 weeks ago -
saudadeseprazeres liked this · 2 weeks ago -
the-failed-aristocrat reblogged this · 2 weeks ago -
experienced-not-old-801-redux reblogged this · 2 weeks ago -
memoirofadarkqueen reblogged this · 2 weeks ago
-
foxerto liked this · 2 weeks ago -
minideathgrip liked this · 2 weeks ago -
farmhand44 liked this · 2 weeks ago -
monoculori reblogged this · 2 weeks ago -
monoculori liked this · 2 weeks ago
-
worldwidewixers liked this · 2 weeks ago -
bashfullhooligan liked this · 2 weeks ago -
the-empty-walls liked this · 2 weeks ago -
xotilloverdosex liked this · 2 weeks ago -
hakunamatata-94 liked this · 2 weeks ago -
f-drko liked this · 2 weeks ago -
moonotto liked this · 2 weeks ago
-
impaennesimo liked this · 2 weeks ago -
s0ltant0illusioni liked this · 2 weeks ago -
prettyvvoman reblogged this · 2 weeks ago
