Hala Bişeyler Varım Peki

Çocukluğumun en güzel yanı minik kırmızı böceklerin uğur getireceğine inanmaktı.

Yıktığın şeyleri toparlamak istediğinde, bulamadığın o eksik parça olacağım.

"Bıraktığın yerdeyim ama bıraktığın gibi değilim Çok değiştim Ve öğrendim; İnsanın toplanması için dağılması gerekiyormuş. Dağıttığın için teşekkür ederim."

'tüm muhteşem hikayeler iki şekilde başlar: 

ya bir insan bir yolculuğa çıkar,

ya da şehre bir yabancı gelir.'

Sana sarıldım kış bitti.

Artık hissedemiyorum. Kendimi kaybettim. Duygularda gelebilecek en son noktaya geldim, yıktım her şeyi. Umursamıyorum, beklemiyorum ve umudun ne olduğunu bilmiyorum. Ben sevgiyi tükettim, kendimden geçtim. Dümdüz yaşıyorum.Yıprandığını bir tek senin bilmen kıvranış ağladığını kendin görmen ruhen yıkılış .Artık bir şeyler için çabalamaktan yoruldum. İçin karanlıksa hiçbir çiçeği sulayarak büyütemezsin.“Belki farkında değildir.” diyerek, içimi sana karşı hep sıcak tutabilmek için aklımı kaç kere yok saydığımı bilemezsin.Ve herşeye rağmen hep şunu demek istiyorum “Sonunu boş ver, başı çok güzeldi.”

''düşünsene, seni büyüten insanların; yaşlandığını, hastalandığını ve öldüklerini görüyorsun. hiçbirine müdahale şansın yok. ne yorucu değil mi? bütün derdimizi sevmek olarak görüyoruz. oysa ki her dakika, başka bir sevdiğimizden eksiliyor. hiç farkında değiliz.''

Hiçbir şeyin asla eskisi gibi olmayacağını anladığınız an sadece geçen o kadar zamana kırılıyorsunuz ve bu o kadar zor ki.

"Bir eylül akşamı sev beni. Yıldızlar gökyüzüne yakışsın, sen yanıma."

Hiç papatya koklamamış gibi hissizsiniz.