Sahte Gülüşünüzle, Kibirli Sözlerinizle, Insanları Aşağılayan Bakışlarınızla Siz Tam Bir

Artık bu yargılama huyundan vazgeçsen diyorum. Bırakalım insanlar kendi yollarını çizsinler, düşe kalka öğrensinler hayatı. Hata yapmak da insana mahsus değil mi? Önemli olan, düştükleri zaman onlara el uzatacak, gidecek sıcak bir yuva olduğumuzu bilmeleri.

O sert bakışlar, o keskin sözler... İnan ki kimseye faydası yok. Sadece yaraları derinleştiriyor, mesafeleri artırıyor. Oysa biz, birbirimize destek olmak için varız bu hayatta. Bırakalım herkes kendi özgür iradesiyle yaşasın. Yanlış yapsalar bile, sonunda dönecekleri ev bizim sevgimiz olsun.

Unutma, sevgi her şeyin üstesinden gelir. Yargılamak yerine anlamayı, yadırgamak yerine kucaklamayı seçelim. O zaman dünya, hepimiz için çok daha güzel bir yer olacak.

Ben şarabı senin dudaklarından içtim.

O günden sonra geçmedi sarhoşluğum.

Ben senin teninle zehirlendim.

Bir daha ne istediğimi bilemedim.

Öyle bir güldün ki yolumu kaybettim.

Bir daha kendime gelemedim.

seni affetmek için kendime bütün gece yalanlar söyledim. Sen yine ben yokmuşum gibiydin

Ben huzur içinde yattığım bir gece biliyorum. Sen göğsümde yatıyordun. Meğer sol kaburgamın eksiğini tamamlıyormuşsun. Şimdi eksikliğini hissediyorum. Gel, tamamla; sensiz eksik yaşıyorum.

Günaydın efendim, zor bir gece geçirdik. Gölgeler ruhumuzu döverken sesimiz çıkmadı, duvarlara çarpan suskunluğumuz yankılandı. Ama bakın, güneş yeniden doğdu! Şimdi umutlarımız avuçlarımızda yeşerdi, hayallerimiz küçük bir çocuğun gülüşü gibi kaygısız.

Sen, ey Zümrüdü Anka, gizemli kuş,

Kaç kez gördüm küllerinden doğuşunu?

Her yanışın, yeni bir umut oluş,

Gözlerimle izledim o muhteşem dönüşünü.

Dağların ardında, sırlarla bezeli yollarda,

Gökkuşağı kanatlarında süzülüşünü hayal ettim.

Her rengi bir umut, her parıltısı bir sevda,

O ihtişamlı anı bekledim, sabırla seyrettim.

Şimdi de buradayım, aynı yerde, aynı düşle,

Tekrar kanatlarını açtığında göreceğim günü.

O görkemli yükselişinle, yeniden yeşerir içim,

Zümrüdü Anka, bekliyorum seni.

Sevgim arttıkça medeniyetim azalıyor, sevgilim.

Bakışların başka gözlere çarptığında,

cadı avcısı olurum orta çağda,

yakarım her şeyi bir anda.

Neden sustuğumu sorma güzelim. Uzun cümlelerim var fakat ne benim anlatmaya halim var ne de senin dinlemeye tahammülün. Hadi gel denizi izleyelim.

Hayatta yaşadığım ve yaşayacağım bütün hüzünler ve acılar, bir plan dahilinde kendi bilgim ve isteğimle gerçekleşmekte.

Benim adım gri; iki dünyanın eşiğinde, ne tam bir rüya ne de eksiksiz bir gerçek. Ne karanlık gece gibi ne de aydınlık gün gibi—her anım bir çelişki. ⚫⚪✨