Beni Tanımayan Insanlara Kendimi Ifade Edebiliyorum, Hatta Bir şeyler Söyleyebiliyorum. Beni "tanıyanlara"

Babamın gözünde zerre değerim yok ama annem giderken o çok sevdiği oğlu da gitmişti, bir tek ben kalmıştım onunla bu evde. Annemin beni de götürmeye çalışmasına rağmen babamı yalnız bırakmamıştım sadece 13 yaşım varken. Unuttu demek. Şarkıda da söylediği gibi "Sen hatırlamazsın, ben unutmam...". Senin artık hatırlamadığın geceler benim hala kabuslarım, sevgili babam. Şimdi beni hiç bir şey için suçluyamazsın. Öyle işte...

Bir tarafım etrafımdaki herkesin bana bu denli nefret etmesine dayanamıyor, ne yaptım da ben diye düşünmekten deliriyor ve ağlayacak gibi oluyor.

Diğer tarafımsa herkesin bana bu denli nefret etmesinden hazz almaya başlıyor, demekki varsın ve herkesin gözüne batıyorsun diyor.

Tutunsam tutunamıyorum, bıraksam bırakamıyorum. Bir uçurumun kenarında hissediyorum kendimi, iki yol var bana. Ya öleceğim, ya öleceğim. Geri geri gidip uçurumdan düşsem öleceğim, ileri gitsem de yaşayamayacağım. Ve yine de ikisinden birini seçmek çok zor...

4 Mayıs.

Bir kadının hatası olmak, bir çocuk için en büyük acıdır...

Yaşadığım çok ağır şeyler var, hiç kimseye anlatamadığım. Benim en iyi yaptığım şey yazmaktır, ama öyle şeyler ki yaşadıklarım, yazmaktan bile korkuyorum. Yazamıyorum bile. İçimde tutup kendimi mahvediyorum daha da her geçen gün...

Pembeye nefret edebilirim, ama içimdeki o küçük kız hâlâ ölüp pembe bir mezarlığa gömülmek istiyor...

~sönmüşbiryıldız

Özür dileyebilseydim, kendimden binlerce kez özür dilerdim...

Her seslenişinde korkudan ağrıyan kalbim seni affeder mi...?

Kavga, vahşet, facia içinde büyüyen insanların en büyük hayali huzur olur. Öyle işte...

Yaşımdaki çoğunluk gezmeyi, tozmayı, hayatı yaşamayı iyibilir. Peki ben neyi iyibilirim?

Benim de iyibildiğim pek çok şey var aslında. Mesela ben iyibilirim ölümün kıyısından dönmeyi, iyibilirim nefret edilmeyi, fazlalık olmayı, bir kız çocuğu gibi değil de bir asker gibi büyütülmeyi. Kendimi herkes için feda etmeyi, çünkü sırf benim canımın zerre değeri olmadığını düşünmeyi. İyibilirim en önemli şahıs tarafından istenilmememe rağmen dünyaya gelmeyi, iyibilirim her kavgada kendimi hiçe sayıp herkesi korumayı. Her felaketi yaşamama rağmen "çok mutlu" maskesini takmayı da çok iyibilirim. Bak benim de iyibildiğim şeyler varmış.

Ve her şeyden öte, ben çok iyibilirim ölüm fermanımı imzalamayı...