Bir Aralık Gecesi Sev Beni.

az kişinin keşfettiği şarkıları,

çok okunmamış kitapları,

ve seni.

en çok seni.

deniz

kenarında

sana

sarıla

sarıla

uyumak

ne

güzel

olurdu

Zamanla anlıyorsunuz: insanların kavgaları sizinle değil. Gerçekleşmemiş kişilikleri, sevilmemiş çocuklukları, başarılarla gizlemeye çalıştıkları özdeğersizlikleri ile. Kötü tavrı kişisel almayın; siz, bu savaşın sadece nesnesisiniz. Bazen gerçekten tek sorun, öznenin kendisinde.

bu dünya hep ayrılıklarla doludur çocuk. ilk bir eşyana veda edersin daha sonra bir eve, bir şehre, bir ülkeye, bir insana ve daha sonra da bu hayata veda edersin. önemli olan nasıl veda ettiğindir.

Çok karışığım. Bir yanım olabildiğince huzursuz ve yorgun. Diğer yanım mucizelere ve düşlerin gerçek olabileceğine halen inanıyor ve heyecanını koruyor. Bu iki yan arasında ben, eziliyorum.

Bazı kadınlar kaç yaşında olursa olsun içinde uçan balon telaşıyla

Dans eden küçük bir kız çocuğu taşırlar

Abartılı sevmeleri saçmasapan halleri ve dudak büzüp

Şımarıkca omuz silkmeleri hep bu yüzdendir..

Ve saklambaç oynarken bir kuytu köşede uyuyakalmak kadar

Olasıdır onlar için oyunu kuralına göre oynamamak..

İçinden geldiği gibi davranan aklına ilk geleni konuşan,

Çıplak ayaklı dağınık saçlı bahçe düşesleridir bazı kadınlar..

Gülümsettiğiniz zaman küçücük göz bebeklerinin içine,

Sizi nasıl da kocaman yerleştirdiğini hayretle izlersiniz..

Seviyorsa ruhunuzu sesli kahkahalar atar yanınızda

Ve kıymetinizi derinden hissedersiniz..

Babasına ilk kez pişirdiği kahveyi taşıdığı gün olduğu kadar

Heyecanlı sevebilen kadınlar..

Ne kadar itina etse o kadar tökezleyebilen,

Sağa sola saçılan düş kırıklarını toplarken

Bağıra bağıra ağlayabilen gerçek kadınlar diyorum beyler..

Şanslıysanız onlardan biri mutlaka dokunur hayatınıza..

O zaman sakin olun..

Kalbindeki tırtıllara koza olun..

Düşmekten yorulmuştur yapabilirseniz

Kırılgan kalbine sığınak olun..

Sonra yaslanın ruhuna ve hiç susmayan bir şarkı olun.

Eskisi kadar konuşasım yok, ne hissettiğimden bahsedesim yok, hiç kimseyi merak etmiyorum, hiçbir hararetli konuşmayı dinleyemiyorum, hiçbir şey ilgimi çekmiyor. Kendimle yalnız kalmak iyi gelecek ama kendimi de bulamıyorum.

“rakı doldur!” dedim, “eksilmesin!” ben bazen eksilirim biraz aslında hepimiz eksilirmişiz biraz bunu sonradan öğrendim

Dakikalarca yüzünü izleyip iç geçirdiğiniz andan daha güzel bir an yok bence. Her iç çekiş, bir şiir mısrasının altını çizmek gibi.

‘’yüzünü avuçlarımın arasına alabilmek.
bilirsin, bu sıradan bir eylem değil.’’

O kırılma noktasını hatırlıyor musunuz ? İçinizden sert bir küfür savurarak hiçbir şeyin düzelmeyeceğini anladığınız o en çirkin anı.