Sadece üzgünüm.

keşke özlediğimiz anıları ziyaret etme şansımız olsaydı.

Konuşmamız gereken şeyler var, susmamız gereken yerler ve yerinin gelmesine rağmen ağızdan çıkmayı reddeden kelimeler. Edilen yeminler var, tutulmayan sözler ve ardında bir ceset bırakıp gidenler var. Nedenler var, “nedenler”, Neden sevmedinler, neden gelmedinler, neden gittinler.. Hayatımızın içine edenler var. Bunu yaparken bize “seviyorum” diyenler.

Yıktığın şeyleri toparlamak istediğinde, bulamadığın o eksik parça olacağım.

Sevin, affedin, yaşamak istediğiniz her şeyi yaşayın ertelemeyin. Ölüm olduğunu ve her nefes alışımızın bir gün son bulacağını unutmayın.

-özledim..

Hikayelerim var, iç içe geçmiş duygulardan besleniyorum. Zaman zaman karanlık tarafa gider gelirim. İşte bu yolculuklarda hikayelerimi biriktiririm. Hayat sürekli akış halinde bu yüzden kendim dahil hiç kimseyi tam anlamıyla tanıdığımı düşünmüyorum. Herkes değişir, zaman değişir ama yolculuk baki kalır. Masal kahramanları gerçektir. Ve paralel evren vardır. Hatta paralel evren dövmesi yaptırmak isterim, kendi üzerimden oraya kapı açmış gibi olurum hem. Hobilerim arasında kedileri bezdirene kadar sevmek vardır. Ve dünyanın yegane ilacı sevgidir.

“Olur biter, geçer gider. Ama canımı yaka yaka yutkunduğum şeyler var, olup bitmeyen, geçip gitmeyen. Zaman zaman yine uykusuzluk çekiyorum ama… Çok da takılmıyorum artık bu uyku konusuna. Uyuyunca geçmeyen şeylerin olduğunu anladığımdan bu yana.”

Geç olmadan gelmelisin. 
Papatyalar ölünce güzel kokar diyorlar. 
Sen beni yaşarken sevmelisin.

Benim kimseye söyleyecek bir şeyim, anlatacak gücüm kalmamış. Bir gün anlaşılmak ümidiyle bekliyorum yalnızca.

- uzun bir zamandır böyleyim bu gece de yalnız ve anlaşılmayı beklemeye kadeh kaldıralım.

Bazı adamlar incitmeden sevemezdi..
Kırardı, dökerdi yangınlar bırakırdı arkalarında..
Bazı adamlarsa,
Tüm geçmişi unutturur, parmak uçlarından öperdi..