Bu Yaşayıp Bulunduğumuz şehri Yıksan...

Bu geceye...

Sometimes our falls, brings our rises.

So, Falling is not a bad thing...

Bu imkansızdı; ne de olsa insan kendi ışığını ona yansıtan kaç kişi tanırdı ki? İnsanlar daha çok meşaleye benzerdi, bir esintiyle sönene dek yanarlardı. Başka kişilerin yüzlerinin insana kendi yüz ifadesini, içini ürperten en gizli düşüncelerini yansıtması ne kadar nadirdi?

Fahrenheıt 451

Yıllar sonra girdiğim duolingo uygulamasında birisinin beni birincilikte geçtiğini görüp onu geçip tekrar 1. olduktan sonra buradayım ama ne hissettiğimi şuan bir tek ben anlarım... :))

- Ayağında bir ayakkabı bile yokken, çocuklara ders verilir mi hiç! Tüküreyim böyle işin içine!

- Suyunu içeceğin kuyuya tükürme...

Dostoyevski- Suç Ve Ceza 

Saat 00:07

Mai ve siyah kitabını okumayı bırakıp kafamdan ne geçtiğini bilmediğim düşüncelerle birlikte buraya yazmaktayım. Mükemmel(!) Ahmet Cemil karakteri var onun babası bir kazadan dolayı ölüyor... Bunun acısıyla ve hüznüyle bir de mektebe gidiyor. Yazar olmak istiyor, şiirlere ilgi duyuyor ve arkadaşı Hüseyin Nazmi ile okumaya başlıyorlar. Akıcı bir kitap... Hala okuyorum.

İlla acılardan mı bahsedeceğiz biraz da günlük hayatımızdan yazalım:)

ig credit: chaptersofshau

Who will conquer all?

She will be the warrior of North and Southern Seas!

Kimse bana ışık tutamaz...

Kimse beni bulamaz...

Kimse bana bir el uzatmayacak...

Çünkü, ben zaten karanlık olmuştum. 

Beni bulan olursa da soruyorum ona... 

Benim karanlığımı aydınlatacak kadar yeter mi ışığın?

                                                                                      Bengeceninkaranlığı