Ig Credit: Chaptersofshau

𝔩𝔦𝔱𝔱𝔩𝔢 𝔟𝔬𝔬𝔨𝔴𝔬𝔯𝔪, 𝔞𝔩𝔴𝔞𝔶𝔰 𝔟𝔢𝔱𝔴𝔢𝔢𝔫 𝔱𝔥𝔢 𝔰𝔥𝔢𝔩𝔳𝔢𝔰

Bir noktadan sonra vazgeçmek olanaksızdır. Erişilmesi gereken noktada orasıdır.

                                                                                        Franz Kafka

Kimse bana ışık tutamaz...

Kimse beni bulamaz...

Kimse bana bir el uzatmayacak...

Çünkü, ben zaten karanlık olmuştum. 

Beni bulan olursa da soruyorum ona... 

Benim karanlığımı aydınlatacak kadar yeter mi ışığın?

                                                                                      Bengeceninkaranlığı

Learning is not slowing down, it’s constant change! If you want to be great, you need to keep learning.

Şuana kadar kendimden vazgeçip başkalarına daha çok değer verdim.

Şimdi ise hiçbiri umurumda değil...

                                                                              Karanlık Notalar

Sometimes our falls, brings our rises.

So, Falling is not a bad thing...

Vazgeçmemi sağlayamayacaksın!! Ben bir şeyi istiyorsam yaparım kolaysa şimdi hepiniz karşıma dizilin... Amacınıza ulaşamayacaksınız çünkü ben önümde bir engel görürsem onu yıkarım. Benim zayıf olduğumu düşünmemi sağlamayacaksınız! Çünkü asıl bu yaptıklarınızın zayıflık olduğunu fark edip hepiniz önümden çekileceksiniz... İşte o an benim sıram gelecek. Hepinize kimin burada asıl silah olduğunu göstereceğim... Attığınız adımları atarken dikkat edin.. Mermi bir yerinize isabet edebilir :))

Kimsenin beni bulmasına ihtiyacım yok...

Çünkü ben zaten kendi karanlığımda kaybolmuşum...

                                                                                     bengeceninkaranlığı

Sizce bir insanı hangisi daha çok acıtır? Birini arkadaşın sanıp onun senin için en iyi arkadaşın olduğunu düşünüp onun hep yanında bulunman mı? Yoksa, Onun seninle hiç arkadaşlık kurmak istemediğini bilip ve onun seni sevmediğinin yüzüne vurulması mı? Bence bu hayatta hepimiz karşımızdaki insanların duygularını önemsemez olmaya başladık. Hep kendi dediklerimizi duymaya... Karşımızdaki kişinin dediklerini dinlememeye başladık.

Bu yüzden içimize kapandık. Kendimiz karanlıkta kaldık... Ve bir daha ışık bulamadık... Ne bize bir el vardı bizi bu karanlıktan çıkarabilecek... Ne de bir ışık vardı bu karanlığı aydınlatabilecek. Bu yüzden tutunmalıyız yıldızlara ve aya... Bakmalıyız her gece gökyüzüne ve hala bir umut olduğunu birbirimize hatırlatmalıyız ki bir ışık doğsun karanlığın içine... Ve çıkalım biz bu karanlıktan gökyüzüyle...

Gecenin tamamen karanlık olmamasını sağlayan, Aydınlığı ay ve yıldızlardır. Ne olursa olsun gece bir sis bulutu gibi örtülse de kara bulutlar yıldızların ve ayın üstüne... Onun parlaklığı asla gitmeyecek... O kara bulutlar gittiğinde tekrar yükselecektir ay ve yıldızlar parlaklığıyla gökyüzüne...