Kanla doğdular
Nefretle doldular
Cennetten kovdular
Ateşten dört duvar
Şeytanlar mahkumlar insanlar
yazmıyorum çünkü mutluyum.
kafamın tasını attıran detaylar var
sanki daha önce tenin tenime değmiş gibi.
“Depresyondayım. Tüm duvarlar ölmemi istiyor. Kelimeler bile cümle olmak istemiyor dünyamda. Beynim bana düşman gibi sürekli hatırlamak istemediğim şeyleri hatırlatıyor. Sürekli bi itiş kakış var. Metrobüs doluluğunda bi beynim var. Yemek yesem ne değişecek? Ölmeliyim, ölmeliyim ki sussun şu beyin.”
Günde 10 defa gülüyorum 9'u sinirden
gitmek istediğin yerde de kimse yok aslında. bu; kendinden gidip kendine gelmek gibi.
sonsuz ilgi ve temas
Dün gece gelirken mısır gevreği almıştım, hadi çizgi film izleyelim.
bilsen içimi dersin; bu yaşıyor olamaz.