Yazmıyorum çünkü Mutluyum.

tenimi kutsa nefesinle

bi'şeyler yolunda değil, besbelli

Ben artık antidepresan uzattığım da itiraz etmeden içen kişiler istiyorum.

Kafamın içinde susmaları için yalvardığım sesler var.

Sen erkeksin. Bi kadına karşı tek gücün kavanoz açmak olmalı.

“tanrım dua bilmiyorum, sana şiir okusam olur mu?”

anlamıyorsun işte, senin güzelliğin fiziksel değil.

Tanrı kadını yarattı, sonra özgür olmasından korktu.

sizin hissederek yazdığınız yazıları kimse hissetmeyecek.

" Oradasın, biliyorum. Bu satırları okuyorsun. Şimdi bu satıra geçtin, kaşların çatıldı.Kafan karıştı. Kimle konuştuğumu, bu satırları kime yazdığımı anlamaya çalışıyorsun.

Ben bu satırları sana yazıyorum. Ona, buna, şuna değil. Sana yazıyorum.Dünyanın her neresindesin bilmiyorum, hangi şehrin hangi sokağından okuyorsun bu yazdıklarımı bilmiyorum. Bir otobüste misin, trende misin, saat orada kaç? Bilmiyorum... Ekrana dökülen saçların ne renk inan bana tahmin edemiyorum.Ve inan bana, bunların hiçbirinin önemi yok. Saçlarının renginin, saçlarının olup olmamasının, nerede olduğunun, saatinin kaç olduğunun... Tek önemli olan sensin. Bu satırları okuyor olman. Tek önemli olan şimdi bu cümleye geçmiş olman. Neler yaşadın, neleri atlattın, neler yaşayacaksın, neleri atlatmak zorunda kalacaksın bilmiyorum. Tek bir bildiğim var, bu dünyada çıkmaz sokak yok. Sonuna geldiğini düşündüğün her yolda,o yolun sonunda bir duvar da görsen adım attığında yıkılacak o duvar. Belki mahvolmuş bir haldesin

belki pes ettin, belki çaresizsin, belki artık hiçbir şeyin iyi olacağına inanmıyorsun. Ama sen bu satıra geçtiysen, hala umut var demektir. Çünkü bu satırları okumaya devam ediyorsan bu satırlardan bir kurtuluş yolu, bir cevap arıyorsun demektir. Derin bir nefes al. Bir nefes daha. Ve bil ki, ''vardır elbet bir çıkılacak yol.'' Yeter ki o yola adımını at. O telefonu eline al, kendini tuttuğun o mesajı at. Aynanın karşısına geç, kendine bir bak. O kadar değerlisin ki kendinin kendine yazık etmesine izin verme, saçlarını tara Bir özür dile kendinden. Kendine yaptığın haksızlıklar için, kendini soktuğun o çıkmaz sokak için kendini suçladığın her an için özür dile kendinden. Bu dünyadaki en önemli insan sensin.Bu dünyadaki en değerli insan sensin. Başkalarına verdiğin değerin yarısını bile kendine vermediysen eğer  şimdi bir kez daha özür dile kendinden. Ve bir kez daha.

Unutma, herkes gittiğinde bile ruhun seninle kalacak... Senin en yakın arkadaşın, en daimi ailen sensin…