Ben Hasta

bu dünya hep ayrılıklarla doludur çocuk. ilk bir eşyana veda edersin daha sonra bir eve, bir şehre, bir ülkeye, bir insana ve daha sonra da bu hayata veda edersin. önemli olan nasıl veda ettiğindir.

tam da bu saatlerde aklıma geliyorsun, bunu hangi saatte okursan oku.

İçinden gelirse , bir şarkı söyle .. Kendin için , gülümse her güne .. Eğer ki olursa hep iyi hatırla . Karanlıkta sana uzanan ellerimi UNUTMA !

Yeni kitaplar almayı, balkonda oturulan geceleri, en sevdiğim şarkı listelerini ama en çok seni.

Sen kokan tişörtlerim vardı benim , şimdi ise Sigara paketi aldıktan 5 dakka sonra çakmak pakete sığıyorsa ben sana nasıl anlatıyım derdimi ?

Gece balkonda battaniyeye sarılı otururken, içeriden uykulu gözlerinle yanıma gel istiyorum.

Radyoda sevdiğim bir şarkıya denk gelir gibi karşıma çıkışını unutamıyorum.

Ama

Biz seninle aynı dünyada hem biz hem hiç olduk.

“Olur biter, geçer gider. Ama canımı yaka yaka yutkunduğum şeyler var, olup bitmeyen, geçip gitmeyen. Zaman zaman yine uykusuzluk çekiyorum ama… Çok da takılmıyorum artık bu uyku konusuna. Uyuyunca geçmeyen şeylerin olduğunu anladığımdan bu yana.”

“Ah Maria, niçin seninle bir pencere kenarında oturup konuşamıyoruz? Niçin rüzgarlı sonbahar akşamlarında sessizce yan yana yürüyerek ruhlarımızın konuştuğunu dinleyemiyoruz? Niçin yanımda değilsin?”

Bilemezsiniz arkadaşlar kimin ne yaşadığını. Öylesine söylenmiş bir sözün nasıl bir insanı yarım saat boşluğa baktırdığını.