Zırhı Paslanmış Bir Kahraman Gibiyim.

ki bir zamanlar o kapının yedek anahtarı sendeydi.

bir evin bütün camlarını kırdıktan sonra kapısını çalamazsın.

"ben demiştim" demeyi, ezberledim gitmeyi

saçlarımı ve kirpiklerimi çok seviyorum ya

bir pazar kahvaltısı gibi

buradaki cocuk benim tsk

bu arada bebeyken esmermisim simdi beyazım

sana değil kendime kızardım ben, sen giderken

insan bazen kaybettiği insanları değil de onlarla kaybettiği kendini özler

her hatıramızın duygusal bir özü vardır. ve o özü yok ettiğinizde hatıra bozulmaya başlar.

nasılsa hep orada diye değeri bilinmeyen her şey, bir gün kaybolur

çoğu erkek benim bir kavram olduğumu, onları bütünlediğimi, yaşadıklarını hissettireceğimi düşünür. oysa ben huzur arayan, kafası karışık bir kızım o kadar. kendi dertlerini bana yükleme.