paragraflarca yazı sildim ben. anlamazsınız, hatta daha da kötüsü yanlış anlarsınız diye. her sildiğim harf içimde katlanarak büyüdü, kanlaştı. onu anlamayacaklarını bildiği için ağzını açmayan ama anlaşılmayı bekleyen evsiz, başıboş küçük bir çocuğun hislerini paylaşıyorum sanki. düşüncelerim, uykulu hissedişlerim ve yorgunluğum çoğaldı ama bir türlü içimdekileri anlatacak cesaretim olmadı
daha yolun başında, ruhum sanki yüz yaşında~
(Alıntı)
Ya biz bir rüyadaysak ve uyandığımızda diğer insanlar bizim öldüğümüzü düşünüyorsa...
“Nefesin kesilene kadar koşup da varamadığın yerlere yürüyerek gidenlerin varlığını öğrenince her şeye kırılıyorsun, herkese.”
ben mi?
henüz yitirmedim aklımı,
lakin bu şehir bazen boğuyor beni
biliyor musun?
sadece büyük bir lider, geleceği küçük kalplere emanet eder
Gençliğimi geri ver verebilirsen eğer
İnadına deliren bu nesle borcun var
Aldıklarına karşı, çaldıklarına karşı
Tarihine bile ters, görebilseydin keşke
İnadına deliren bu nesle borcun var
Aldıklarına karşı, çaldıklarına karşı