Summer Landscape (1875) By Pierre-Auguste Renoir

PROOF THAT AFRICANS WERE IN AMERICA BEFORE COLUMBUS!

Columbus Himself

According to renowned American historian and linguist Leo Weiner of Harvard University, one of the strongest pieces of evidence to support the fact that African people sailed to America before Christopher Columbus was a journal entry from Columbus himself. In Weiner’s book, “Africa and the Discovery of America,” he explains that Columbus noted in his journal that the Native Americans confirmed “dark brown” people had come from the south-east in boats, trading in gold-tipped spears.”

American Narcotics Discovered in Egyptian Mummies

The discovery of American narcotics in Egyptian mummies has left some historians amazed. Recently, archaeologists discovered the presence of narcotics only known to be derived from American plants in ancient Egyptian mummies. These substances included South American cocaine from Erythroxylon and nicotine from Nicotiana tabacum. German toxicologist Svetla Balabanova reported the findings, which suggest that such compounds made their way to Africa through trans-Atlantic trade that would predate Columbus’ arrival by thousands of years.

North America

For years, Eurocentric archaeologists have largely turned the other cheek when it came to the discovery of artifacts from ancient Egypt being discovered in the Americas. According to Dr. David Imhotep, the author behind the book “The First Americans Were Africans: Documented Evidence,” “Egyptian artifacts found across North America from the Algonquin writings on the East Coast to the artifacts and Egyptian place names in the Grand Canyon” are all signs of an early arrival in the Americas by Africans. This is also paired with a much earlier account of African people with incredible skills at sea. Back in 445 B.C., the Greek historian Herodotus wrote of King Ramses III leading a team of Africans at sea with astounding seafaring and navigational skills. Together, both accounts would point to Africans sailing over to the New World before Columbus.

Ancient Pyramids

Constructing pyramids was a highly specialized and complicated task that took the ancient Egyptians a lot of time to master. In ancient Egypt, there are signs of progression from the original stepped pyramid of Djoser to the more sophisticated pyramids that now stand at Giza. According to historians, it would be impossible for any group of people to have built those same complex pyramids without going through the same progression. Professor Everett Borders noted the presence of completed pyramids in La Venta in Mexico but the unusual absence of any earlier forms of the pyramids. According to Borders, it’s a sign that Africans, having already mastered the construction of pyramids in Egypt, sailed over to the New World and constructed these dual-purpose tombs and temples in the Americas.

Ancient African Skeletons Discovered in the New World

There have been many instances of archaeologists discovering skulls and skeletons that they believed clearly belonged to people of African descent. Polish professor Andrzej Wiercinski revealed the discovery of African skulls at Olmec sites in Tlatilco, Cerro de las Mesas and Monte Alban. Even more ancient African skeletons that would clearly predate Columbus’ arrival in the Americas were discovered throughout Central America and South America with some even being unearthed in what is now California.

A Clear Link in Religion

The similarities in Native American and African religions also suggest that Africans had to have had early contact with the Native Americans by sailing to the New World. Before Columbus stumbled upon the Native Americans’ land, there were prominent figures of deities with dark skin and coarse hair throughout their religion. Today, many surviving portraits reveal these deities who were clearly crafted in the likeness of Africans. Historians also point to wall paintings in caves in South America that depict the ancient Egyptian “opening of the mouth” and cross libation rituals.

The Accounts of Other European Explorers

Christopher Columbus wasn’t the only European explorer who made note of an African presence in the Americas upon his arrival. Historians revealed that at least a dozen other explorers, including Vasco Nunez de Balboa, also made record of seeing “Negroes” when they reached the New World. The accounts match up with the reports from the natives in Mexico. Nicholas Leon, an eminent Mexican authority, recorded the oral traditions of his people and ultimately kept track of a key piece of evidence that African people made it to the New World far before their European counterparts. His reports revealed accounts from natives saying “the oldest inhabitants of Mexico were African. [T]he existence of Africans and giants is commonly believed by nearly all the races of our sail and in their various language they had words to designate them.”

Africans Were Master Shipbuilders

Some people insist that Africans couldn’t have made it to the New World first simply because they didn’t have the skill and resources to sail across the Atlantic. As it turns out, that’s completely false. Historians have discovered evidence that suggests Africans were masters at building ships and that it was actually a part of their tradition. Shipbuilding and sailing are over 20,000 years old in the Sahara, and cave wall paintings of ancient ships were displayed in National Geographic magazine years ago. With those shipbuilding skills and the navigation skills that were noted by other historians of the time, the myth that Africans wouldn’t have been able to sail to the New World becomes officially debunked. As Dr. Julian Whitewright, a maritime archaeologist at the University of Southampton, explained, the voyage from Africa on ancient ships was “quite a plausible undertaking, based on the capabilities of the vessel of the period and historical material stating it took place.”

Gigantic Stone Heads in Central Mexico

The Olmec civilization was the first significant civilization in Mesoamerica and deemed “Mother Culture of Mexico” by some historians. This civilization dominated by Africans is best known for the colossal carved heads in Central Mexico that serve as even more evidence that Africans sailed to the New World before Columbus. The heads are clearly crafted in the likeness of Africans. The same civilization that created these giant heads was also responsible for introducing written language, arts, sophisticated astronomy and mathematics to Mesoamerican civilization, ancient African historian Professor Van Sertima explained.

A Long History of Trade by Sea

According to Paul Alfred Barton, the author of “A History of the African-Olmecs: African Civilizations of America from Prehistoric Times to the Present Era,” ancient kingdoms in West Africa have a long history of trade by sail, which made it all the more likely that they eventually expanded their trade to the Americas. While the Sahara is a dry desert today, its past as a lake-filled, wet and fertile place has been well-documented. African ships often crossed these large lakes to get from place to place and traded with other African civilizations along the way. After expanding their trade to the Americas, they certainly made their mark as things like African native cotton were soon being discovered all across North America.

https://www.youtube.com/watch?v=Hu0z6zyc2J8

Stalin in Ottoman Anatolia: his Spiritual, Religious and Historical Quests

The Mithraic Trajectory of an Unknown Transcendentalist

Сталин в Османской Анатолии: его духовные, религиозные и исторические искания

Митраистская траектория неизвестного трансценденталиста

Table of Contents

I. The erroneous perception of Stalin among most people today

II. The erroneous perception of WW II by average people today

III. The true Yalta Conference

IV. The Big Game never ended

V. Good intentions and evil purposes

VI. Roosevelt & Stalin: like Abraham Lincoln & Alexander II

VII. The real, hidden Stalin: an experienced mystic

VIII. A Turkish ambassador speaks about Stalin living in Artvin and Istanbul

IX. Stalin in Ottoman Anatolia: 1911-1912

X. Turkish statesman Rıza Nur noted that Stalin understood Turkish

XI. Stalin's cultural background: distorted & unknown to most

XII. The Mithraic Iranian cultural heritage of Georgia & Stalin

XIII. The long, heavy shadow of the Sassanids

XIV. An indelible stamp on Islam: the Iranian Intermezzo  

XV. The intertwined Islamic & Christian cultural heritage of Georgia, and Shota Rustaveli

XVI. Rustaveli's Russian translations and Stalin's pseudonyms

XVII. Archaeological excavations and Orientalist discoveries prior to Stalin's sojourn in Anatolia

XVIII. Stalin's textual sources of information about Mithra and the Mithraic mysteries

XIX. Spirituality, Religion, Eschatology, Soteriology, the Extinction of the Mankind, and Stalin

XX. Major themes of Stalin's spiritual quest in Anatolia – 1. Tauroctony and Crucifixion

XXI. Major themes of Stalin's spiritual quest in Anatolia – 2. Mithraic Trinity, Christian Trinity, Spirituality and Stalin

XXII. Major themes of Stalin's spiritual quest in Anatolia – 3. Solar nature of Mithraism / Immaculate birth from the rock

XXIII. How Stalin's Mithraic meditations in Anatolia formed his decision-making 

1. Pontus' King Mithridates VI's wars with Rome

2. Cilicia's Mithraic Pirates in fight with Rome, the desecration of Greece, and Stalin

3. Did Stalin travel to visit the world's greatest Mithraic monument at Nemrut Dagh?

4. Stalin's Mithraic meditations and anti-sacerdotal stance

5. The Mithraic version of the Assyrian-Babylonian Gilgamesh: Verethragna, and his association with Heracles in Nemrut Dagh

6. Mithraic Anatolian Imperial Spirituality vs. Nordic Mythology: Stalin vs. Hitler

XXIV. Rome, New Rome, the Third Rome, and Stalin

XXV. Mithraism, Christianity, Stalin and the Antichrist

The idea that most of the people around the world have about Stalin is entirely false. This is due to the fact that atheists, materialists, Marxists-Leninists, liberal socialists, socialist-democrats, evolutionists and all the trash of Anglo-Saxon and Ashkenazi Khazarian pseudo-intellectuals and bogus-academics have first perceived, then interpreted, and last analyzed/presented Stalin and his historical role through the most erroneous, Trotskyist misunderstanding/distortion of the Georgian-origin Soviet statesman. But Stalin was an unconditional transcendentalist and a remarkable mystic.

Mithraic Tauroctony from a Mithraeum in Syria (currently in the Israel museum in Jerusalem): a mythical-religious topic early conceived by evil forces as purely eschatological symbolism

Human sacrifice: dead bodies wait for cremation in Dresden after the bombardment of the 'Allied' forces.

I. The erroneous perception of Stalin among most people today

According to this irrelevant story, Stalin (1878-1953) was a resolute materialist, a convinced Darwinist, a devoted Marxist-Leninist, and a heartless dictator who decimated entire nations, before purging the old guard of Communist-Bolshevik partisans, relocating populations, and sending millions to jail. There is only little truth in all this. In fact, Stalin was as realist as Kemal Ataturk; he therefore had to appear to others in the way he did in order to succeed Lenin and eliminate Trotsky. Many may agree with the last sentence, stating that this is part of the well-known History.

But there is also the 'Other History'; the one that is unknown, because it did not happen. This is, in other words, the negative reflection of the reality. All the same, because this 'other' or 'unknown' History did not happen, this does not mean that it was not attempted. And indeed many secret and known organizations and 'societies' tried to prepare several developments which finally did not occur. It is essential for a true Historian to know well these failed attempts; in fact, he only then understands History as the Absolute Sphere that contains the outcome of all the desires, feelings, thoughts and attempts of the humans.

---------------------

Continue reading the remaining 25700 words of the 30200-word article here:

historikon.substack.com

Stalin in Ottoman Anatolia: his Spiritual, Religious and Historical Quests

The Mithraic Trajectory of an Unknown Transcendentalist

Read and download the entire book in PDF here:

Continental Empires

Stalin in Ottoman Anatolia: his Spiritual, Religious and Historical Quests

History, Ancient History, Silk-, Spice- Perfume Roads, Spirituality, Faith,

The Fake Texts of Ancient Greek 'Historians': the Behistun Inscription, Ctesias, Diodorus Siculus, Darius I the Great, and Semiramis

In a previous article published under the title 'Aristotle as Historical Forgery, the Western World’s Fake History & Rotten Foundations, and Prof. Jin Canrong’s Astute Comments', I wholeheartedly supported the position taken by the prominent Chinese Prof. Jin Canrong about Aristotle and I explained why Aristotle never existed as he is known today and most of his texts were not written by him, but by the pseudo-Christian Benedictine monks of Western Europe for the purpose of the ferocious imperial and theological battle that Rome carried out against New Rome-Constantinople and the Eastern Roman Empire. You can find the table of contents and a link to the publication at the end of the present article.   

Contents

Introduction

I. A fictional concept: the origin of the fraud

II. A construct based on posterior textual sources

III. The deceitful presentation

IV. 5th century BCE texts found in 15th c. CE manuscripts do not make 'History'.

V. Abundant evidence of lies and deliberate distortions attested in the manuscript transmission

VI. Darius I the Great, the Behistun inscription, and Ctesias

VII. The historical Assyrian Queen Shammuramat and the fictional Queen Semiramis of the 'Ancient Greek sources'

VIII. The malignant intentions of the Benedictine liars: from the historical Darius I the Great to the fictional Semiramis

IX. The vicious distortions of the Benedictine liars: from Ctesias to Herodotus

The Behistun inscription

Introduction

In the present article, I will offer a typical example of text falsification carried out by the Catholic monks, who did not 'copy and preserve' manuscripts of ancient Greek and Latin texts, as it has been mendaciously said by Western European and North American academics and lying scholars, but they purposefully falsified, distorted, concealed, destroyed and/or contrived numerous texts.

This enormous forgery took place in Western Europe between the 2nd half of the 8th century and the 1st half of the 15th century; the colonial era was launched exactly afterwards. For this reason, few manuscripts with Ancient Greek and Roman texts date before the 8th c.; in fact, most of them have been either distorted and replaced or hidden in the vast libraries still owned, controlled and administered that the anti-Christian Roman Catholic Church.

The purpose of this devious and evil effort was the fabrication of a fake narrative about the forged antiquity and the supposed importance of the Western Europeans according to the needs of world conquest, prevalence and preponderance of the pseudo-Christian Roman Catholic Church; this bogus-historical dogma, as direct opposition to and ultimate rejection of Orthodox Christianity, would be initially imposed as the 'scientific discipline of History' in Western Europe and subsequently projected onto the rest of the world by means of colonial invasion, indigenous identity destruction, moral integrity demolition, cultural heritage disintegration, educational subordination, economic exploitation, military subjugation, and socio-political domination.  

In other words, the monastical scribes and copyists created an entirely fake Euro-centric past, which became the rotten foundation of Western Europe. This fallacy became known as Judeo-Christian world and Greco-Roman civilization. However, the decipherment of ancient languages (Egyptian hieroglyphic, Old Achaemenid Iranian, Assyrian-Babylonian, Sumerian, Hurrian, Hittite, Urartu, Ugaritic, etc) and the study of millions of original texts, which were not copies of earlier sources but contemporaneous to the events that they narrated, sounded the death knell of the era of history fabrication programs.

With the post-Soviet rise of the great continental powers (China, India, Russia, etc.), the economic-military-political-ideological-educational-academic-cultural tyranny of the Western World started being overthrown throughout the earlier colonized world. The historical forgery that the colonial rulers imposed collapsed, the falsehood of the Eurocentric dogma of World History started being revealed and rejected, and an overwhelming project of total de-Westernization appeared as a prerequisite for the liberation of the Mankind from the lies of the European Renaissance, the Western Humanities, the White Supremacism, the Western European colonialism and racism, as well as from the falsehood of numerous subsystems of the construct, such as Classicism, Hellenism, Orientalism, etc.  

In our days, it is imperative for anti-colonial scholars to unveil the distortions applied to Ancient Greek and Latin texts by the medieval monks. Consequently, historians from all over the world have to work together in order to denounce and obliterate the Western fraud and the fake History of the Western Man, which consists in arbitrarily taking 14th c. CE manuscripts as authentic narratives of Ancient History.

I. A fictional concept: the origin of the fraud

Apparently, the present brief article cannot be an exhaustive presentation of the Western fraud, and of the historical forgery that the Western monks, manuscript copyists, collectors, academics and propagandists attempted to impose worldwide through colonial conquests, massacres and tyrannies. However, I can still enumerate the major founding myths of the Western World.

Two thematic circles of historical distortions and fraudulent claims made by the Western academia revolve around the following two entirely fabricated entities, which have conventionally but erroneously been called

a) "the Greco-Roman world" and

b) "Biblical Israel" and "Judeo-Christian civilization".

These ahistorical entities never existed. The original concept of those notions is purely fictional, and it therefore remains always unquestioned in the fraudulent Western universities. In this regard, the sources that the Western academics evoke to support their claims are posterior, untrustworthy, forged and therefore worthless.

At times, some of those texts represent merely ancient authors' misperceptions of earlier texts and authors; however, more often, the ancient texts have been tampered with. On other occasions, ancient texts that refute the lies of other historical sources are hidden from the general public and conventionally discussed among the Western academic accomplices.  

II. A construct based on posterior textual sources

The entire construct hinges on the deceitful presentation of several types of material forged, collected, concealed, interpreted, contextualized, narrated, repeatedly but intentionally discussed, supposedly questioned, and selectively popularized; this was due to the fact that the said material was incessantly utilized for the colonial needs and targets of the Western European powers (England, France, Holland, Spain, Portugal, and more recently the US). In fact, the Western World's fake History was created as the ultimate support of all colonial claims.

This process happened within a system in which posterior textual sources (preserved in medieval manuscripts) have occupied the central position, whereas the ancient epigraphic material, which was contemporaneous to the historical events under study, has been deliberately disregarded.

All later discovered data and pieces of information were either adjusted to the construct or methodically hidden; this is how the original concept, pathetically believed almost as a religious dogma, remained totally unchallenged down to our days.

III. The deceitful presentation

The quintessence of the deceitful presentation involves a vicious trick; people (pupils and students, but also scholars and intellectuals, as well as the general public) are taught and made accustomed to care mainly about the absolutely insignificant dates of birth and death of historical persons (authors, rulers, etc.), and not about the dates of the manuscripts in which these individuals are mentioned as supposed authors; this situation turns readers, students and scholars into pathetic idiots. 

Subsequently, we cannot seriously afford to describe Herodotus as a 5th c. BCE writer, because there is no manuscript with texts attributed to him, dating before the 10th c. CE. In addition, if we take into account the enormous number of other ancient authors decrying, denigrating and rejecting Herodotus' absurdities and malignancy, we have to permanently and irrevocably obliterate Herodotus from the History of Mankind and consider his false, paranoid and racist texts as a double Crime against the Mankind:

first, with respect to the original narrative (to which we don't have access as it was distorted by medieval monastical scribes and copyists) because the author attempted to disparage the superior Iranian civilization and the majestic Achaemenid universalist empire, while undeservedly praising the South Balkan barbarians, and

second, as regards the currently available text, which was forged as per the discriminatory intentions of the monks who altered and distorted it in their effort to fabricate the fake, modern divide (or dichotomy) East-West, and to offer a shred of historicity to it.

IV. 5th century BCE texts found in 15th c.  CE manuscripts do not make 'History'.

People get therefore addicted to considering as a true and original 'work' (of an ancient author) the manuscript (or manuscripts) in which the specific treatise, essay or book was copied perhaps 10 or 15 centuries after the author composed it. Due to a long chain of intermediaries (namely library copyists, librarians, scholars, monks, collectors, purchasers and/or statesmen), the transmitted text may have been partly or totally changed.

There is absolutely no guarantee as regards the honesty, the good intentions, the unbiased attitude, and the benevolent character of the perhaps 5, 10, 20 or 50 persons who -living in different eras and without knowing one another- may have constituted the chain of (unknown to us) intermediaries between the hand of the author and that of the last copyist whose manuscript was preserved down to our times.

Example: very little matters today whether the ancient author Diodorus Siculus or Siceliotes (西西里的狄奧多羅斯) actually lived in the 1st c. BCE or in the 3rd c. CE; quite contrarily, what is important for history-writing is the fact that the earliest known manuscript of his famous 'Bibliotheca Historica' (世界史) dates back to the 10th c. CE.

Consequently, the first piece of information that should be stated after the name of any 'ancient' Anatolian, Macedonian, Thracian, Greek, Roman and other author is the date of the earliest extant manuscript of his works.

V. Abundant evidence of lies and deliberate distortions attested in the manuscript transmission

An extraordinarily high number of original sources excavated in Mesopotamia, Egypt, Anatolia, Canaan, Iran and elsewhere, and subsequently deciphered, can be dated with accuracy; example: the Annals of great Assyrian emperor Tiglath-pileser III (745-727 BCE) were written during his reign. They are contemporaneous and therefore original.

However, in striking contrast to them, almost all the manuscripts with the works of ancient Greek and Roman authors whose texts have formed the backbone of the fraudulent historical dogma of the Western academia are not contemporaneous but posterior by, at times, 1500 or 2000 years.

Even worse, numerous ancient Greek authors' texts were not preserved through a manuscript tradition at all; they were saved as references in posterior authors' works. This concerns, for instance, Ctesias (克特西亞斯), an Ancient Carian (Anatolian) physician and erudite scholar, who lived and worked in the court of the Achaemenid Iranian emperor Artaxerxes II in the 5th c. BCE.

Later, willing to offer potential guidebooks to Iran and India for the use of various peripheral peoples and tribes of the Balkan region, Ctesias elaborated in Ancient Ionian (愛奧尼亞希臘語) two treatises to describe the state of things in Iran and in India. To the Western academic bibliography, his works are known (in Latin) as 'Persica' and 'Indica'.

These texts were not saved integrally in manuscripts copied for the purpose of preserving Ctesias' works, but they were preserved in Diodorus Siculus' 'Bibliotheca Historica'. Although he is not known through authentic and contemporaneous Iranian sources, we can deduce that Ctesias certainly spoke fluently the official language of the Empire and read Old Achaemenid cuneiform. Eventually, he may have also studied and learned Babylonian and Elamite cuneiform, namely two ancient Mesopotamian cuneiform languages and writings the use of which was maintained by Iranian scribes.

Apparently, Ctesias had a firsthand insight, as he lived for many years in Parsa (Persepolis), the capital of the Achaemenid Empire and he also traveled extensively along with the Iranian emperor. But, unfortunately, the following ordeal was produced.  

VI. Darius I the Great, the Behistun inscription, and Ctesias

One century before Ctesias served Artaxerxes II, the empire of Iran was saved by Darius I the Great (大流士一世; reign: 522-486), who overthrew a usurper, namely the Mithraic (密特拉教祭司) magus Gaumata (高墨达), and by so doing, preserved on the throne a dynasty of faithful Zoroastrian (瑣羅亞斯德教徒) monarchs.

To commemorate his great victory and the consolidation of the his dynasty, Darius I the Great had an enormous rock relief and a monumental inscription (貝希斯敦銘文) engraved on the rocks of Mount Behistun (貝希斯頓山), at a distance of 150 km west of Hamadan (哈马丹; Ekbatana/埃克巴坦那) in Western Iran (15 m high by 25 m wide and 100 m up the cliff). As it can be easily understood, these events occurred after the assassination of Cambyses, at the very beginning of Darius I the Great's reign.

It goes without saying that the successors of Darius I the Great and the imperial Iranian administration knew perfectly well the historical details and were fully aware of the imperial inscription that immortalized the event, which had obviously become the cornerstone of the imperial education.    

VII. The historical Assyrian Queen Shammuramat and the fictional Queen Semiramis of the 'Ancient Greek sources'

However, one century later, when Ctesias lived in Iran, served the Iranian Emperor, and spoke Old Achaemenid Iranian (and if not, he was surrounded by the Empire's top interpreters and advisers), something disastrously odd 'happened'.

According to Diodorus Siculus, who explicitly stated that he extensively quoted from Ctesias' text (Bibliotheca Historica, II 13), the imperial Carian physician and author appears to have attributed the Behistun inscription and the rock reliefs to none else than the Assyrian Queen Shammuramat (薩穆-拉瑪特), who was the queen consort of the Assyrian Emperor Shamshi Adad V (沙姆什·阿達德五世; reign: 824-811) and co-regent (811-805) during the first years of reign of her son Adad Nirari III (阿达德尼拉里三世; reign: 811-783)!

Furthermore, in the 'Ancient Greek' text of Diodorus Siculus, the monumental inscription was said to be written in Assyrian cuneiform (Συρίοις γράμμασιν)! Even worse, in the same text (as preserved today), it was also stated that, in the rock relief, there was also a representation of the Assyrian queen!

Ctesias' text, as preserved by Diodorus Siculus, is truly abundant in information, but it is historically impossible and therefore entirely forged. Due to this and many other texts, an enormous chasm was unnecessarily formed between

a) the historical queen Shammuramat of Assyria, whose historicity is firmly undeniable, due to the existence of several contemporaneous cuneiform sources excavated in Assyria, and subsequently deciphered and published,

and

b) the purely fictional Assyrian queen Semiramis (沙米拉姆) of the posterior Ancient Greek textual sources that were supposedly 'preserved' (but in reality deliberately distorted and forged) in the Benedictine manuscripts of Western Europe's monasteries.

However, if we examine closely the facts, we will surely understand what truly occurred in this case; then, we will be able to fathom how the fake History of the Western world was fabricated.

The Behistun inscription is trilingual, as it was written in Old Achaemenid Iranian (the earliest form of written Iranian languages), Babylonian, and Elamite; this was a very common practice during the Achaemenid times (550-330 BCE). The main figure of the associated rock relief is Darius I the Great, evidently the representation of a male royal.

One way or another, with respect to the Behistun inscription and rock relief, Ctesias certainly knew everything that we know today after the successive decipherments of the Old Achaemenid, Babylonian and Elamite cuneiform writings, or perhaps even more, due to the then extant oral tradition.

VIII. The malignant intentions of the Benedictine liars: from the historical Darius I the Great to the fictional Semiramis  

The Behistun inscription is not Assyrian; the representation is not that of female royal; and the monument is totally unrelated to Shammuramat, who had lived 300 years before Darius I the Great and 400 years before Artaxerxes II's physician Ctesias. More importantly, by that time, the Assyrian Empire did not occupy the lands surrounding Behistun. Accompanied by Iranian imperial officers and his associates, Ctesias certainly learned all the details of the monumental inscription that we can now read in articles, courses, lectures, books and encyclopedias.

The narrative was a triumph for Darius I the Great and a spectacular rebuttal of the vicious Mithraic Magi who had supported the defeated evil sorcerer and villain Gaumata. Apparently, writing a guidebook for Iran to help marginal people of the Empire's Balkan periphery, Ctesias did not have any reason to say lies. Moreover, we don't have any reason to believe that Diodorus Siculus needed to distort the truth to that extent, when copying and thus preserving Ctesias' masterpiece for the posterity.

However, the transmission of the details about the Behistun inscription embarrassed the Benedictine copyists who wanted to denigrate Darius I the Great and to portray his great empire in a most derogatory manner. They had already proceeded in this manner, distorting other manuscripts, forging texts, and fabricating their pseudo-historical narratives at will.

That is why Ctesias' pertinent text, which had certainly been preserved in its original form within Diodorus Siculus' Bibliotheca Historica, was intentionally distorted by the Benedictine 'Holy Inquisition of Libraries', which fabricated the myths of today's Western world some time after the middle of the 8th c. CE. To be accurate, Ctesias' historical description was entirely replaced by a fictional and historically nonsensical account.

The unbelievable lies -invented and included in Diodorus Siculus' quotations from Ctesias- risked making of the fictional queen Semiramis a world ruler! Whereas the Assyrian Empire at the end of the 9th c. BCE did not control even the western half of today's Iranian territory, the unequivocally mythicized Semiramis had supposedly sent her armies up to India where those fictitious Assyrian soldiers were trampled by the elephants. This worthless narrative that replaced Ctesias' original text may very well have been invented as a 'historical' excuse for Alexander the Great's failure to advance deep inside India.

IX. The vicious distortions of the Benedictine liars: from Ctesias to Herodotus

But if the fictional Semiramis' Indian campaign is entirely false, so are then the preposterous narratives of Herodotus about Darius I the Great's and Xerxes I the Great's campaigns in the insignificant and barbarian circumference of South Balkans. These texts involved evil purposes, heinous anti-Iranian biases, fictional battles, racist discourses, vicious lies, incredibly large number of the Iranian armies, and absurdly high number of Iranian casualties.

The mendacious but idiotic Benedictine monks, who wrote those slander tales did not apparently expect that, sometime in the future, excavations would bring to light splendid Iranian antiquities, original cuneiform documentation, and trustworthy contemporaneous historical sources, whereas a systematic effort of decipherment would offer to people all over the world direct access to historical texts written in dead languages, thus irrevocably canceling Herodotus' nonsensical report and, even more importantly, the later distortions that the Benedictine monks made on their worthless manuscripts.

In any case, had those fictional campaigns against 'Greece' had a shred of truth to them, they would have certainly been documented one way or another in various Old Achaemenid, Babylonian, Elamite, Imperial Aramaic, Egyptian hieroglyphic or other sources; but they were not.

Even worse, the meaningless and ludicrous battles of Marathon, Thermopylae, Salamis, and their likes would have been commemorated by the Seleucids, the Ptolemies, and the Attalids all the way down to the Romans and the Eastern Romans. But we know quite well that the nonexistent, fictional past of the so-called Ancient Greek world was absolutely irrelevant to them: precisely because it had not yet been fabricated.

===================  

Aristotle as Historical Forgery, the Western World’s Fake History & Rotten Foundations, and Prof. Jin Canrong’s Astute Comments

academia.edu

Aristotle as Historical Forgery, the Western World's Fake History & Rotten Foundations, and Prof. Jin Canrong's Astute Comments

亞里斯多德作為歷史偽造品，西方世界的虛假歷史和腐爛的基礎，金灿荣和他敏銳的評論 Аристотель как историческая подделка, фальшивая история и гнилые основы западного мира, и проницател

Contents

I. Aristotle: a Major Founding Myth of the Western World

II. When, where and by whom was the Myth of Aristotle fabricated?

III. The Myth of Aristotle and its first Byproducts: Scholasticism, East-West Schism, the Crusades & the Sack of Constantinople (1204)

IV. Aristotelization: First Stage of the Westernization and the Colonization of the World

V. Aristotelization as Foundation of all the Western Forgeries: the so-called Judeo-Christian Heritage and the Fraud of Greco-Roman Civilization

VI. The Modern Western World as Disruption of History

VII. The Myth of Aristotle and the Monstrosity of Western Colonialism 

======================

Download the article in PDF:

megalommatiscomments

The Fake Texts of Ancient Greek ‘Historians’: the Behistun Inscription, Ctesias, Diodorus Siculus, Darius I the Great, and Semiramis

In a previous article published under the title ‘Aristotle as Historical Forgery, the Western World’s Fake History & Rotten Foundations, and

academia.edu

The Fake Texts of Ancient Greek 'Historians': the Behistun Inscription, Ctesias, Diodorus Siculus, Darius I the Great, and Semiramis

In a previous article published under the title 'Aristotle as Historical Forgery, the Western World’s Fake History & Rotten Foundations, and

4shared.com

4shared.com - free file sharing and storage - Document Preview - text

Download The Fake Texts of Ancient Greek 'Historians' the Behistun Inscription, Ctesias, Diodorus Siculus, Darius I the Great, and Semiramis

linkedin.com

Muhammad Shamsaddin Megalommatis on LinkedIn: The Fake Texts of Ancient Greek ‘Historians’

The Fake Texts of Ancient Greek ‘Historians’: the Behistun Inscription, Ctesias, Diodorus Siculus, Darius I the Great, and Semiramis Content

calameo.com

The Fake Texts of Ancient Greek 'Historians': the Behistun Inscription, Ctesias, Diodorus Siculus, Darius I the Great, and Semiramis

Contents Introduction I. A fictional concept: the origin of the fraud II. A construct based on posterior textual sources III. The deceitful

figshare

The Fake Texts of Ancient Greek ‘Historians’: the Behistun Inscription, Ctesias, Diodorus Siculus, Darius I the Great, and Semiramis

ContentsIntroductionI. A fictional concept: the origin of the fraudII. A construct based on posterior textual sourcesIII. The deceitful pres

SlideShare

The Fake Texts of Ancient Greek ‘Historians’: the Behistun Inscription, Ctesias, Diodorus Siculus, Darius I the Great, and Semiramis

The Fake Texts of Ancient Greek ‘Historians’: the Behistun Inscription, Ctesias, Diodorus Siculus, Darius I the Great, and Semiramis - Downl

Patreon

The Fake Texts of Ancient Greek 'Historians': the Behistun Inscription, Ctesias, Diodorus Siculus, Darius I the Great, and Semiramis | Megal

Get more from Megalommatis on Patreon

The Karnak Temple, Luxor - Egypt.

BBC News

Scottish independence: 19 October 2023 proposed as date for referendum

The UK Supreme Court will be asked if the Scottish government can hold a vote without UK consent.

Here we fucking go. No space for hesitation this time, lads - we break the English connection now or never.

Πόλο, Πόλεμος, το Τζυκανιστήριον Κωνσταντινουπόλεως, οι Δρόμοι του Μεταξιού κι οι Τουρανικές – Ιρανικές Βάσεις της Ρωμιοσύνης

Polo Games, War Games, the Tzykanisterion of Constantinople, the Silk Roads, and the Turanian-Iranian Foundations of Romiosyni, i.e. today's Eastern Romans (falsely denigrated as 'Greeks')

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ ΑΝΕΝΕΡΓΟ ΜΠΛΟΓΚ “ΟΙ ΡΩΜΙΟΙ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ”

Το κείμενο του κ. Νίκου Μπαϋρακτάρη είχε αρχικά δημοσιευθεί την 4η Μαΐου 2019.

Αναπαράγοντας τμήμα ημερησίου σεμιναρίου, το οποίο είχα παρουσιάσει στο Πεκίνο τον Ιανουάριο του 2019 σχετικά με ορισμένα σύγχρονα ψευδο-έθνη της Ασίας, της Ευρώπης και της Αφρικής, τα οποία έχουν παρασκευασθεί από τους δυτικούς αποικιοκράτες, ο κ. Μπαϋρακτάρης, στο κείμενό του αυτό, απαριθμεί μία σειρά ιστορικών θεμάτων σχετικών με την παρασκευή της ψευδέστατης ταυτότητας των δήθεν Νεο-ελλήνων και την σύσταση της ψευδοϊστορίας που διδάσκεται στην δήθεν 'Ελλάδα'. Είναι φυσικό ότι όλα αυτά τα θέματα, τα τόσο καθοριστικά για το παρελθόν και την ταυτότητα της Ρωμιοσύνης, ολοσχερώς αγνοούνται από τους σημερινούς ψευδο-Νεοέλληνες του επάρατου νοτιο-βαλκανικού κρατιδίου, επειδή αυτοί έχουν πέσει θύματα αμορφώτων και τρισαθλίων παραχαρακτών, δηλαδή των 'ελληνιστών' και των 'βυζαντινολόγων'. Έτσι, τυφλοί και άχρηστοι οι σημερινοί ψευδο-Νεοέλληνες, έχοντας απωλέσει την ρωμέικη ορθόδοξη ταυτότητά τους, βρίσκονται σε κατάσταση δουλείας ασυγκρίτως χειρότερης εκείνης της οθωμανικής περιόδου.

-----------------------------

https://greeksoftheorient.wordpress.com/2019/05/04/πόλο-πόλεμος-το-τζυκανιστήριον-κωνστ/ ======================

Οι Ρωμιοί της Ανατολής – Greeks of the Orient

Ρωμιοσύνη, Ρωμανία, Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία

Αμόρφωτοι κι ανιστόρητοι οι διάφοροι Νεοέλληνες εθνικιστές ή προπαγανδιστές ελληνοκεντρισμού, ελληνισμού κι αρχαιολατρείας θέλουν να ξεχνούν ότι στα χρόνια της Χριστιανικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, οι Ρωμιοί ένοιωθαν αποστροφή για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αρχαιότητας αλλά ελάτρευαν κι έπαιζαν μετά μανίας το Τζυκάνιον.

Αν θέλετε να τιμήσετε τον Κωνσταντίνο ΙΑ’ Παλαιολόγο, αν θέλετε να πιστεύετε ότι πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θάναι, αν σέβεστε την θρησκεία των προγόνων σας, αν είστε Χριστιανός Ορθόδοξος, τότε πρέπει να ξέρετε ότι τζυκανιστήρια (τεράστια στάδια όπου έπαιζαν το τζυκάνιον) υπήρχαν σ’ αρκετές πόλεις της Ρωμανίας – όχι μόνον στην Κωνσταντινούπολη.

Κι’ αυτό συνέβαινε για τον πολύ απλό λόγο ότι αυτό το τουρανικής – ιρανικής καταγωγής άθλημα που από την σασανιδική ιρανική αυλή του 5ου αιώνα μεταδόθηκε στην Βασιλεύουσα του Θεοδοσίου Β’ βοηθάει πολύ στην εξάσκηση του αυτοκρατορικού ιππικού. Το τζυκάνιον είναι αυτό που λέμε σήμερα πόλο.

Οι Ακρίτες κι η ακριτική παράδοση το τίμησαν, ο Βασίλειος Α’ Μακεδών το λάτρευε, ο ‘αὐτοκράτωρ πιστὸς εὑσεβὴς βασιλεὺς’ Αλέξανδρος Γ’ που βασίλευσε 13 μήνες το 912-913 σκοτώθηκε παίζοντας τζυκάνιον, και πολλοί Ρωμιοί ιστορικοί όπως ο Ἰωάννης Κίνναμος έγραψαν γι’ αυτό. Η Άννα Κομνηνή διασώζει κι αυτή πληροφορίες για τα θρυλικά τζυκανιστήρια της αυτοκρατορίας.

Σχετικά:

https://en.wikipedia.org/wiki/Alexander_(Byzantine_emperor)

https://en.wikipedia.org/wiki/John_Kinnamos

https://en.wikipedia.org/wiki/Tzykanisterion

Ενδεικτικό του πως γράφεται και ποια είναι η πραγματική Ιστορία που είναι απαγορευμένη στο νεοελληνικό ψευτοκράτος των θεόστραβων κι αργόσχολων μονιμάδων του Δημοσίου, τζυκανιστήρια αναφέρονται ότι υπήρχαν στην Σπάρτη και στην Αθήνα, πόλεις-εμβλήματα της Αρχαίας Ελλάδας που συμμετείχαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες αλλά στα χριστιανικά χρόνια προτιμούσαν αθλήματα τουρανικής κι ιρανικής προέλευσης.

Ειρωνεία της Ιστορίας κι εκμηδενισμός των ανεγκέφαλων κι αμόρφωτων της ΕΣΤΙΑ TV κι άλλων ψευτομασωνικών, φιλοσιωνιστικών και νεο-ναζιστικών ομάδων που με τακτική Γκαίμπελς επαναλαμβάνουν το αισχρό κι αυτοκαταστροφικό ψέμμα του ‘διαχρονικού ελληνικού πολιτισμού’…..

Σε Αθήνα και Σπάρτη πριν από 1000 χρόνια, οι Ρωμιοί προτιμούσαν την τουρανική και την ιρανική πολιτισμική κληρονομιά, το αυτοκρατορικό άθλημα της θρυλικής δυναστείας των Καϋανιδών που περιγράφει ο Φερντοουσί στο Σαχναμέ, κι απολάμβαναν το τζυκάνιον μιμούμενοι τον Σιγιαβάς, θρυλικό ήρωα του Ιράν, και τον Αφρασιάμπ, μυθικό βασιλιά του Τουράν (που το όνομά του είναι το παραδοσιακό όνομα της Σαμαρκάνδης). Κι όλα αυτά για αιώνες πολλούς πριν το Μαντζικέρτ και πριν να φανούν στον ορίζοντα οι Σελτζούκοι.

Αυτό ήταν μία μόνο διάσταση των πολιτισμικών ανταλλαγών που έγιναν χάρη στους Δρόμους του Μεταξιού – ένα θέμα που οι Έλληνες ψευτο-πανεπιστημιακοί είχαν εξοστρακίσει κι απαγορεύσει από τον φόβο τους ότι η αληθινή Ιστορία θα ισοπέδωνε τα βρωμερά, ψευτο-μασωνικά, σιωνιστικά, ρατσιστικά, φασιστικά, νεο-ναζιστικά ψέμματά τους περί της τάχα ‘ανωτερότητος του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού’ – κάτι που έμπρακτα οι απόγονοι των Αρχαίων Ελλήνων έδειξαν ότι δεν πίστευαν.

Τώρα όμως που η Κίνα επιβάλλει παγκοσμίως την θεματολογία των Δρόμων του Μεταξιού, η αληθινή Ιστορία θα σβύσει το ψέμμα του ‘ελληνισμού’ που κατέστρεψε την Ρωμιοσύνη και την Ορθοδοξία, ξεφτιλίζοντας την Ελλάδα σαν ένα ανίκανο και χρεωκοπημένο κρατίδιο.

Το πόλο λοιπόν παραπέμπει στους ιρανικούς θρύλους και συμβολισμούς, καίριο ηρωϊκό πρόσωπο των οποίων είναι ο Σιγιαβάς του οποίου το όνομα κατέληξε ως ‘σαβάς’ (Savaş) να σημαίνει στα τουρκικά ‘πόλεμος’. Ο πόλεμος μεταξύ του Σιγιαβάς, διαδόχου του θρόνου του Ιράν, και του Αφρασιάμπ, βασιλιά του Τουράν, ήταν μια τρομερή σελίδα του ιρανικού-τουρανικού θρύλου που γράφηκε με φόντο το τζυκάνιον (πόλο) και που πρέπει να ξέρουμε πολύ καλύτερα από τις ιστορίες του εμφυλίου των Αρχαίων Ελλήνων που γράφει ο Θουκυδίδης.

Γιατί οι θρύλοι είναι προτύπωση των εσχάτων με συμβολικούς όρους, ενώοι ιστορίες του παρελθόντος δεν αφορούν ούτε το παρόν ούτε το μέλλον.

Δείτε το βίντεο:

Поло в Гилгите, Северный Пакистан – Как древний имперский спорт распространился из Турана и Ирана через Великий шелковый путь

https://ok.ru/video/1357665602157

Polo at Gilgit, North Pakistan – How an Ancient Imperial Sport spread from Turan & Iran across the Silk Road

https://vk.com/video434648441_456240156

Πόλο στο Γκιλγκίτ, Πακιστάν – Διάδοση ενός Πανάρχαιου Αθλήματος πάνω στους Δρόμους του Μεταξιού

Περισσότερα:

Το πόλο – αρχικά γνωστό σε αρχαία ιρανικά κείμενα ως τσαουκάν – είναι ένα τουρανικό – ιρανικό άθλημα του οποίου οι απαρχές χάνονται στην Κεντρική Ασία της 2ης προχριστιανικής χιλιετίας. Αν η θήρα λεόντων ήταν το αυτοκρατορικό άθλημα των Ασσυρίων μοναρχών κι αν η θήρα ιπποποτάμων ήταν το βασιλικό άθλημα των Αιγυπτίων φαραώ, το κατ’ εξοχήν άθλημα των Αχαιμενιδών σάχηδων κι όλων των διαδόχων τους μέχρι τα μέσα ισλαμικά και τα νεώτερα χρόνια ήταν το πόλο (τσαουκάν σε μέσα περσικά και τσοβγάν σε νέα περσικά).

Καθώς το άθλημα αγαπήθηκε στο Θιβέτ, στην Κίνα, στην Ινδία. και στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, ήταν ένα ακόμη τουρανικό – ιρανικό πολιτισμικό στοιχείο που χάρη στους Δρόμους του Μεταξιού διαδόθηκε σε όλες τις μεγάλες χώρες του προαναγεννησιακού κόσμου.

Το όνομα, με το οποίο το έμαθαν οι Άγγλοι στην Ινδία και στην συνέχεια το διέδωσαν σε άλλα μέρη του κόσμου, είναι ωστόσο όχι το τουρανικό – ιρανικό όνομά του αλλά το θιβετιανό όνομα του αθλήματος. Πούλου σημαίνει μπάλα στην θιβετιανή γλώσσα Μπαλτί που ομιλείται και στο Γκιλγκίτ, στα βόρεια άκρα του Πακιστάν.

Το θιβετιανό όνομα του αθλήματος διέδωσαν στην Ινδία Τούρκοι και Μογγόλοι που συχνά από στρατιώτες και στρατηγοί έγιναν αυτοκράτορες στο Δελχί. Ένας απ’ αυτούς μάλιστα σκοτώθηκε σε αγώνα πόλο – ο Κουτμπουντίν Αϊμπάκ που βασίλεψε ως σουλτάνος στο Δελχί από το 1206 μέχρι το 1210.

Το πόλο έγινε αυτοκρατορικό άθλημα επίσης στην Κίνα ήδη από την εποχή της δυναστείας Τανγκ (7ος – 10ος αι) και σε αυτοκρατορικούς τάφους βρίσκονται αγαλματίδια αθλητών πόλο είτε ανδρών είτε γυναικών. Συνέβαλε στην διάδοση του πόλο στην Κίνα η παρουσία των εκεί καταφυγόντων μελών της ιρανικής σασανιδικής δυναστείας που δεν αποδέχθηκαν την κατάκτηση του Ιράν από τους πρώιμους μουσουλμάνους στρατιώτες.

Στην Κωνσταντινούπολη το πόλο διαδόθηκε αρκετά νωρίς και στα χρόνια του Θεοδοσίου Β’ (408-450) αναγέρθηκε ολόκληρο Τζυκανιστήριο ώστε να παίζουν οι ευγενείς Ρωμιοί το … Τζυκάνιον (παραφθορά του περσικού τσαουκάν). Τζυκανιστήρια υπήρχαν επίσης στην Τραπεζούντα, την Έφεσο και αλλού. Ο λόγος που το άθλημα λατρεύθηκε από αριστοκρατίες και αυλές είναι απλός: αποτελεί εξαιρετική εκπαίδευση και προετοιμασία για το αυτοκρατορικό ιππικό μιας χώρας.

Ωστόσο, πουθενά αλλού το άθλημα δεν λατρεύτηκε περισσότερο από όσο ανάμεσα στους Πέρσες του Ιράν και τους Τουρανούς της Κεντρικής Ασίας. Ο λόγος είναι απλός: οι καταβολές του είναι από εκεί κι ανάμεσα σε Τουρανούς κι Ιρανούς το πόλο έγινε αντικείμενο μακροσκελέστατων επικών συνθέσεων. Ο εθνικός ποιητής του Ισλαμικού Ιράν Φερντοουσί κάνει λόγο για το πόλο που έπαιζε ένας από τα πιο σημαντικά πρόσωπα του ιρανικού θρύλου: ο Σιγιαβάς, γιος του Σάχη Κεϊκαούς.

Η ιστορία του Σιγιαβάς, Ιρανού διαδόχου του θρόνου που για να αποδείξει την αθωότητά του πρέπει να καταφύγει στον Αφρασιάμπ, βασιλιά του Τουράν, είναι από τα σημαντικώτερα σημεία του Σαχναμέ,του τεράστιου επικού ποιήματος του Φερντοουσί.

Ωστόσο οι εναλλαγές κι οι αντικατοπτρισμοί είναι έντονοι και το Καλό και το Κακό παίζουν περίεργα παιχνίδια ενοχής κι αθωότητας για τους ήρωες της Καϋανικής Δυναστείας που μέσα στο έργο του Φερντοουσί προηγείται της Αρσακιδικής Δυναστείας (Ασκανιάν) αλλά δεν μπορεί να ταυτιστεί με την ιστορική δυναστεία των Αχαιμενιδών που όντως στην Ιστορία προηγήθηκαν των Αρσακιδών. Ο συμβολικός χρόνος στο έργο του Φερντοουσί έχει τελείως άλλη υπόσταση και χρησιμεύει ώστε να περιγράφονται αποκαλυπτικά κι εσχατολογικά στοιχεία ως υπόθεση του παρελθόντος αν και ανήκουν ουσιαστικά στο μέλλον.

Έτσι ο Αφρασιάμπ σκοτώνει τον Σιγιαβάς του οποίου το όνομα αρχικά σήμαινε κυριολεκτικά “αυτός με το μαύρο άλογο” αλλά κατέληξε ως ‘σαβάς’ (Savaş) να σημαίνει στα τουρκικά ‘πόλεμος’.

Σχετικά:

https://en.wikipedia.org/wiki/Siyâvash

https://en.wikipedia.org/wiki/Afrasiab

https://en.wikipedia.org/wiki/Kay_K%C4%81vus

https://en.wikipedia.org/wiki/Kay_Khosrow

-------------------------------

Η ιστορία του Αρχαίου Αθλήματος Τσαουκάν – Τζικάνιον:

The game first played in Persia (Iran) at dates given from the 5th century BC, or much earlier, to the 1st century AD and originated there, polo was at first a training game for cavalry units, usually the king’s guard or other elite troops. To the warlike tribesmen, who played it with as many as 100 to a side, it was a miniature battle. In time polo became an Iranian national sport played normally by the nobility.

Women as well as men played the game, as indicated by references to the queen and her ladies engaging King Khosrow II Parviz and his courtiers in the 6th century AD. Certainly Persian literature and art give us the richest accounts of polo in antiquity. Ferdowsi, the famed Iranian poet-historian, gives a number of accounts of royal polo tournaments in his 9th century epic, Shahnameh (the Epic of Kings). In the earliest account, Ferdowsi romanticizes an international match between Turanian force and the followers of Siyâvash, a legendary Iranian prince from the earliest centuries of the Empire; the poet is eloquent in his praise of Siyâvash’s skills on the polo field.

Ferdowsi also tells of Emperor Shapur II of the Sassanid dynasty of the 4th century who learned to play polo when he was only seven years old. Naqsh-i Jahan Square in Isfahan is in fact a polo field which was built by king Abbas I in 17th century. Naqsh-e Jahan Square in Isfahan is the site of a medieval royal polo field.

Sultan Qutb-ud-din Aibak, the Turkic Emperor of North India, ruled as an emperor for only four years, from 1206 to 1210 but died accidentally in 1210 playing polo. While he was playing a game of polo on horseback (also called chougan in Persia), his horse fell and Aibak was impaled on the pommel of his saddle. He was buried near the Anarkali bazaar in Lahore (which is now in Pakistan). Aibak’s son Aram, died in 1211 CE [2], so Shams-ud-din Iltutmish, another ex-slave of Turkic ancestry who was married to Aibak’s daughter, succeeded him as Sultan of Delhi.

From Persia, in medieval times polo spread to the Byzantines (who called it tzykanion), and after the Muslim conquests to the Ayyubid and Mameluke dynasties of Egypt and the Levant, whose elites favored it above all other sports. Notable sultans such as Saladin and Baybars were known to play it and encourage it in their court. Polo sticks were features on the Mameluke precursor to modern day playing cards.

A Persian miniature from the poem Guy-o Chawgân (“the Ball and the Polo-mallet”) during Safavid dynasty of Persia, which shows Persian courtiers on horseback playing a game of polo, 1546 AD

Later on Polo was passed from Persia to other parts of Asia including the Indian subcontinent and China, where it was very popular during the Tang Dynasty and frequently depicted in paintings and statues. Valuable for training cavalry, the game was played from Constantinople to Japan by the Middle Ages, known in the East as the Game of Kings. The name polo is said to have been derived from the Tibetan word “pulu”, meaning ball. https://royalpoloclubrasnov.ro/history-of-polo/

Επίσης:

https://irandoostan.com/polo-or-chogan-the-unesco-intangible-cultural-heritage-of-persia/

https://en.wikipedia.org/wiki/Polo#Origins

https://en.wikipedia.org/wiki/Chovgan

https://en.wikipedia.org/wiki/Tzykanisterion

-----------------------------------

Κατεβάστε την αναδημοσίευση σε Word doc.:

https://www.slideshare.net/MuhammadShamsaddinMe/ss-250620160

https://issuu.com/megalommatis/docs/polo_games_war_games_the_tzykanisterion_of_const

https://vk.com/doc429864789_620278896

https://www.docdroid.net/LUrtK69/polo-polemos-to-tzikanistirion-konstantinoypoleos-oi-dromoi-toy-metaksiou-ki-oi-toyranikes-iranikes-baseis-tis-romiosynis-pdf

Πνευματικότητα, Θρησκείες, Θεολογίες, Ιδεολογίες, Αποδοχή μιας άλλης Θρησκείας, Προσηλυτισμός και Πολυπολιτισμικότητα

Περιεχόμενα

Α. Πνευματικότητα, Θρησκείες, Θεολογίες και Ιδεολογίες

Β. Αποδοχή μιας άλλης θρησκείας και δράση προσηλύτων

Γ. Εγκλήματα προσηλυτιστών

Δ. Αλλαγή θρησκείας, προσηλυτισμός και πολυπολιτισμικότητα

Ε. Δεν υπάρχει το Ισλάμ ως θρησκεία χωρίς τις ιστορικές ισλαμικές επιστήμες

Επίλογος

Α. Πνευματικότητα, Θρησκείες, Θεολογίες και Ιδεολογίες

Οι δρόμοι του Ανθρώπου προς τον Θεό είναι άπειροι. Το ίδιο άτομο μπορεί να διέλθει πολλούς διαφορετικούς δρόμους στην πορεία του προς τον Θεό. Οι γνωστές ιστορικές θρησκείες αποτελούν -στην αρχή τους- προσπάθειες ένταξης της κοινωνίας σε δρόμους που οδηγούν στον Θεό. Αλλά πολύ συχνά οι πίστεις αλλοιώθηκαν, τα κηρύγματα παραχαράχθηκαν, και το αρχικό νόημα των θρησκειών εξαφανίστηκε. Αυτό μάλιστα φαίνεται στον πολιτισμό των εθνών ο οποίος αποτελεί την κοίτη από όπου προέρχονται οι θρησκείες, ενώ παράλληλα διαμορφώνεται και από αυτές, καθώς και από την εξέλιξη ή φθορά τους.

Και ενώ η πορεία προς τον Θεό αποτελεί αυτό το οποίο καλούμε πνευματικότητα (spirituality), η απόπειρα ερμηνείας της θρησκείας δημιουργεί μία όλως διαφορετική οντότητα, την θεολογία. Συχνά-πυκνά, η θεολογία αλλοιώνει την θρησκεία, την οποία υποτίθεται ότι ερμηνεύει, και ακόμη συχνώτερα στρέφεται εναντίον όλων όσοι αφοσιώνονται στην πνευματικότητα. Αυτό συμβαίνει επειδή η πνευματικότητα δεν είναι κοινωνικό φαινόμενο παρά μόνον στον βαθμό της ύπαρξης ενός οργανωμένου κύκλου πιστών αφοσιωμένων στην μύηση και στην εξάσκηση πάνω στους δρόμους της ανθρώπινης πορείας προς τον Θεό. Και ενώ η θρησκεία επιχειρεί να καταστήσει την πνευματικότητα σεβαστή, ελκυστική, αποδεκτή, προσιτή και εφικτή για όλους, η θεολογία κατά κανόνα σκοτώνει την πενυματικότητα.

Αυτό συμβαίνει επειδή η θεολογία, ως απόλυτα κοινωνικό φαινόμενο εξαιτίας της λειτουργικότητάς της να εξηγήσει την θρησκεία, συνιστά κατά κανόνα έκφραση ανθρώπινου συλλογισμού, άχρηστου στοχασμού, αχρείαστης σκέψης, υλι(στι)κής πρόσληψης, λαθεμένης κατανόησης (της θρησκείας), άγονης επιχειρηματολογίας, και ντε φάκτο προκαταδικασμένης ορθολογιστικής προσέγγισης. Όλα αυτά στρέφονται κατά της πνευματικότητας.

Ο Θεός δεν προσεγγίζεται ορθολογικά, επειδή ο ορθολογισμός, ή απλά η ανθρώπινη λογική, είναι τμήμα της Πτώσης του Ανθρώπου, και συνεπώς ο αρχικός άνθρωπος ήταν ασυγκρίτως υπεράνω των αχρήστων στο Ψυχικό Σύμπαν εννοιών, λειτουργιών και συνθηκών της 'γλώσσας', της 'γραφής', της 'σκέψης', της 'λογικής', καθώς και της κοινωνίας'. Η δε ψυχική κοινότητα είναι ολότελα διαφορετική της γνωστής υλικής.

Ναι, βεβαίως και υπήρξαν ιερά βιβλία σε πολλές θρησκείες, αλλά σύμφωνα με όλες τις θρησκείες δεν υπήρξε κανένα ιερό βιβλίο πριν από την Πτώση του Ανθρώπου. Τα ιερά βιβλία, όπως και τα κηρύγματα των Προφητών, είναι κλήσεις για επαναφορά στον αρχικό Κώδικα της Δημιουργίας, ο οποίος ήταν έμφυτος στον Αδάμ: αυτόν ακριβώς αποκαλούμε 'Ηθική'. Για κάθε άνθρωπο, δεν υπάρχει Ζωή χωρίς Ηθική. Αν πολλοί νομίζουν ότι μπορούν να υπάρχουν χωρίς Ηθική, αυτή και μόνον η εικασία τους καθιστά ζωντανούς-νεκρούς – ζόμπι. 

Αργά αλλά σταθερά, οι θεολογίες -ως παρασιτικά φυτά- κουκούλωσαν τις θρησκείες και έπνιξαν την πνευματικότητα. Ένα τέτοιο παράδειγμα στον χώρο του Ισλάμ είναι η απαγόρευση του τάγματος των Μπεκτασήδων στην δεκαετία του 1820 κατόπιν της επιμονής των περί τον σουλτάνο θεολόγων. Καθώς αυτό το βαθειά αντι-ισλαμικό μέτρο υλοποιήθηκε παράλληλα με την ακόμη πιο καταστροφική απόφαση σχετικά με την κατάργηση του στρατιωτικού σώματος των Γενιτσάρων, η καταρρέουσα από τους κρετίνους ιμάμηδες και τους ηλίθιους σεϊχουλισλάμηδες Οθωμανική Αυτοκρατορία οδηγείτο με μαθηματική ακρίβεια προς εξαφάνισιν. Και όντως αυτό έτσι συνέβηκε.

Ακόμη χειρότερα, η άνοδος στην εξουσία εγκληματικών σατανιστικών οργανώσεων στην Δυτική Ευρώπη του 15ου αιώνα, ο εκ μέρους τους έλεγχος της εκεί εξουσίας, και στην συνέχεια, η αποικιοκρατική κατάκτηση του κόσμου απετέλεσαν ένα συθέμελο κτύπημα εναντίον όλων των πολιτισμών, των αυτοκρατοριών, των θρησκειών και των κατά τόπους μυστικών οργανώσεων που συγκέντρωναν ακόμη σημαντικό αριθμό μυστών και ψυχικών ασκητών. Η δυτική αποικιοκρατία επέβαλε σχεδόν παντού την σατανική πνευματικότητα, τον θρησκευτικό προσηλυτισμό και τις συνεπακόλουθες διαιρέσεις, καθώς και τοπικές εξουσίες που, όντας δουλικές προς τους Δυτικούς, εργάζονταν για την καταστροφή των χωρών και των ομοεθνών τους.

Καθώς στην Δυτική Ευρώπη, άθλιες και άχρηστες θεωρίες, διεστραμμένες σκέψεις, ανοησίες ταμπελισμένες ως "φιλοσοφίες", και παρανοϊκά θεωρητικά συστήματα ετοιμάζονταν και διαδίδονταν με παγκοσμίως καταστρεπτικό σκοπό, οι ακαδημαϊκές ελίτ των αποικιοκρατών με σκοπό την επιβολή τους έδωσαν μεγάλη σημασία στο να μετατρέψουν συστηματικά τα κατά τόπους χείριστα θεολογικά συστήματα σε απλά ιδεολογήματα ώστε να τραβήξουν όλους τους εκεί πιστούς ακόμη πιο μακριά από την πνευματικότητα, την ηθική, την θρησκεία, την λαϊκή θρησκεία, την παράδοση, και την όλη παιδεία τους. Έτσι, βαθμιαία σβύστηκε η μη σατανική πνευματικότητα και ξέφτισαν όλες οι θρησκείες – με μικρή ίσως εξαίρεση εκείνες των πλέον μικρών και απόμακρων εθνών των οποίων το δύσβατο της γης χρησίμευσε ως ασπίδα κατά της αποικιοκρατίας, των άθλιων δυτικών ιδεολογημάτων, και του απάνθρωπου, διεστραμμένου μοντερνισμού.

Οπότε, σήμερα (ήδη από τα τέλη του 18ου, τις αρχές του 19ου αιώνα, και τις απαρχές της αγγλο-γαλλικής αποικιοκρατίας), όποιος αποδέχεται ή προσχωρεί σε μία άλλη θρησκεία, ουσιαστικά πιστεύει ένα ιδεολόγημα του οποίου το σημείο αναφοράς είναι η θρησκεία, την οποία ο νεοφώτιστος νομίζει ότι ευαγγελίζεται. Το αφήγημα της θρησκείας μπορεί να παραμένει το ίδιο, η θεολογική προσέγγιση μπορεί να είναι η ίδια, αλλά το όλο σύνολο έχει ιδεολογικοποιηθεί, κάτι που αυτόματα σημαίνει 'δυτικοποιηθεί'. Έτσι, το πραγματικό νόημα και η αληθινή αίσθηση της υποκείμενης θρησκείας έχουν χαθεί ανεπιστρεπτί. Μόνον όποιος ακολουθήσει τον δύσκολο δρόμο της ανασύστασης της θρησκείας στην οποία έχει προσχωρήσει μπορεί να αντιληφθεί πόσο διαφορετικός ήταν ένας Ιουδαίος των χρόνων του Μαϊμονίδη (1138-1204), ένας χριστιανός της εποχής του Μιχαήλ Ψελλού (1018-1078), και ένας μουσουλμάνος του καιρού του Νεζαμί Γκαντζεβί (1141-1209) από τους συγχρόνους ομολόγους τους.

Β. Αποδοχή μιας άλλης θρησκείας και δράση προσηλύτων

Βεβαίως, καμμία κοινωνική κατάσταση δεν προκαθορίζει αναγκαστικά την πορεία ενός ανθρώπου προς τον Θεό. Υπάρχουν πολλοί που επηρεάζονται από κοινωνικές περιστάσεις, οπότε ψυχικώς είναι νεκροί, και υπάρχουν πολλοί που ακούνε το κάλεσμα για την μόνη υπαρκτή πραγματικότητα: το ψυχικό σύμπαν. Ο τρόπος με τον οποίο κάποιος αλλάζει θρήσκευμα ποικίλει. Είναι προτιμώτερο να δεχθούμε ότι ο κάθε άνθρωπος αποτελεί μία ξεχωριστή και μεμονωμένη περίσταση, παρά να αποπειραθούμε να κατηγοριοποιήσουμε σαν να ήμασταν θεράποντες της ολότελα ανύπαρκτης ψευδο-επιστήμης της 'κοινωνιολογίας'.

Έτσι, για να δώσω απλώς μερικά παραδείγματα, μπορεί κάποιος να ακούσει ένα εσωτερικό (ψυχικό) κάλεσμα και να βρει τις αρχές και τα διδάγματα μιας θρησκείας εγγύτερα στην προσωπικότητά του, απορρίπτοντας έτσι την πίστη την οποία πιο πριν επρέσβευε, και μπορεί κάποιος άλλος να απορρίψει την θρησκεία του για ιστορικούς λόγους, αντιλαμβανόμενος ότι αποτελεί αλλοίωση ενός αρχικώς σωστού κηρύγματος, και αργότερα να αποδεχθεί μίαν άλλη, επειδή την ερμηνεύει ως την ορθή συνέχεια ενός διαχρονικού κηρύγματος αφοσίωσης στον Θεό.    

Επίσης ποικίλει ιδιαίτερα και η δράση δύο νεοφώτιστων σε μία θρησκεία άλλη από εκείνη των προγόνων τους. Κάποιος μπορεί να θελήσει να δει την νέα θρησκεία του στις πραγματικές διαστάσεις της, δηλαδή ως ένα ιστορικό φαινόμενο, το οποίο συμπεριλαμβάνει όχι μόνον την σχετική πνευματικότητα, μυστικισμό, λατρεία, ηθική, αρχές και αξίες, αλλά και την λαϊκή θρησκεία, τα γράμματα, τις τέχνες, τις επιστήμες, την αρχιτεκτονική, όπως επίσης και το σχετικό φιλοσοφικό σύστημα συμπεριφοράς, και έτσι να καταλάβει την ιστορική πραγματικότητα της εν λόγω θρησκείας ασυγκρίτως καλλίτερα ακόμη και από τους προύχοντες και τους αξιωματούχους της θρησκείας αυτής. Κάποιος άλλος μπορεί να αρκεστεί στην απλή ανάγνωση, μελέτη και αποδοχή των ιερών κειμένων της νέας θρησκείας του, να αποδεχθεί μία από τις αρκετές υπαρκτές θεολογικές ερμηνείες τους, και να θεωρήσει υποχρέωσή του να καταστήσει την νέα θρησκεία του γνωστή σε πολλούς άλλους που δεν την γνωρίζουν.

Μία θρησκεία δεν είναι θρησκεία, αν δεν διεκδικήσει την αποκλειστικότητα στην σωτηρία για όλους τους ανθρώπους, αλλά ποτέ ένα αρχικό κήρυγμα ή σύστημα ψυχικών-ηθικών αξιών, από το οποίο έχει προκύψει μία θρησκεία, δεν διεκδίκησε κάτι τέτοιο ειμή μόνον στις αρχικές κοινωνίες μέχρι τον Κατακλυσμό. Αλλά εκεί επρόκειτο για μία γενικευμένη αντιπαράθεση ανάμεσα στο Καλό και στο Κακό. Ούτε ο Μωϋσής, ούτε ο Ιωνάς, ούτε ο Ιησούς, ούτε ο Μωάμεθ μπορούσαν άλλωστε να διεκδικήσουν την αποκλειστικότητα, δεδομένου ότι όλοι τους εμφαντικά ανάγονταν και συχνά αναφέρονταν σε πρότερα κηρύγματα και μορφές μονοθεϊστικής πίστης. Ασφαλώς και απεσαφήνισαν ότι υπάρχει μία διαρκής αποκλειστικότητα, αλλά αυτή αφορά τον ορθό δρόμο προς τον Θεό. Ο δρόμος αυτός όμως παρέχει απέραντη ποικιλία πορειών...

Τίποτα δεν αποδεικνύει την αλήθεια του πρότερου ισχυρισμού μου περί μετατροπής όλων των θρησκειών σε ιδεολόγίες μέσα στα πλαίσια των συγχρόνων κοινωνιών (οι οποίες είναι σχεδόν όλες παράγωγα αποικιοκρατίας) καλλίτερα από το γεγονός ότι σήμερα πολλοί άνθρωποι, οι οποίοι αποδέχονται μία άλλη 'θρησκεία' (διάβαζε: 'ιδεολογία'), επιδιώκουν συχνά να προσηλυτίσουν και άλλους στην θρησκεία αυτή. Αυτό είναι συμπεριφορά οπαδού ιδεολογίας και μάλιστα πολιτικής αλλά όχι πιστού θρησκείας.

Γ. Εγκλήματα προσηλυτιστών

Ως λέξη ο 'προσηλυτισμός' δεν έχει παντού και πάντοτε το ίδιο νόημα. Προσήλυτος δεν είναι ο 'προσηλυτισμένος' αλλά ο νεοφώτιστος, δηλαδή ο προσ-ερχόμενος (από το 'έρχομαι' στον παρακείμενο: 'ελήλυθα') σε μία θρησκεία. Κατά κανόνα, στα δυτικά κράτη, ο προσηλυτισμός, δηλαδή η εκ μέρους ενός πιστού προσέλκυση ενός άλλου ατόμου σε μία θρησκεία διαφορετική της δικής του, απαγορεύεται. Με δεδομένο ότι οι σύγχρονες δυτικές κοινωνίες και κράτη είναι άθλιοι εσμοί ψεύδους, υποκρισίας και διαστροφής, μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε ότι αποικιοκράτες όπως οι Άγγλοι, οι Γάλλοι και οι Αμερικανοί απαγορεύουν στους άλλους να κάνουν ό,τι συνεχώς και αδιαλείπτως οι ίδιοι επιχειρούν. Η ιστορία των δήθεν ιεραποστολών είναι ένα έγκλημα εναντίον πολλών αφρικανικών, κυρίως αν και όχι αποκλειστικώς, εθνών.

Πολύ λίγοι υποψιάζονται το έγκλημα το οποίο επιτελείται με τις σατανικές ιεραποστολές των Προτεσταντών (κάθε φυράματος) και των Καθολικών στην Αφρική και αλλού: ο δήθεν εκχριστιανισμός πολλών αφρικανικών εθνών δεν ήταν ποτέ αληθινός. Στην πραγματικότητα, επρόκειτο για ένα άθλιο εκδυτικισμό και με δεδομένο ότι οι ξεπεσμένες, σάπιες σημερινές δυτικές κοινωνίες είναι ολοσχερώς αντίχριστες και απόλυτα αντι-χριστιανικές, ο ψευτο-εκχριστανισμός των Αφρικανών είναι μία μεθοδευμένη πνευματική γενοκτονία. Πολύ πιο κοντά στον Θεό (όπως και αν Τον εννοούσε και Τον επίστευε) θα ήταν μία αφρικανή κοπέλλα στο χωριό ή στον καταυλισμό της, όπου θα παντρευόταν και θα γινόταν μία αξιοσέβαστη μητέρα, παρά 'εκχριστιανισμένη', εκδυτικισμένη, και συνεπώς εκπορνευμένη να ζει μέσα στο αίσχος των προγαμιαίων και εξωγαμιαίων σχέσεων, καθώς και όλων των οικτρώς απανθρώπων ανωμαλιών, δυσλειτουργιών και μολυσματικών ασθενειών της Δύσης.

Πολύ λίγοι υποψιάζονται το έγκλημα το οποίο επιτελέστηκε με τις σατανικές ιεραποστολές των Προτεσταντών (κάθε φυράματος) και των Καθολικών στην Ασία εις βάρος πολλών ανατολικών χριστιανών και κυρίως των Αραμαίων Μονοφυσιτών (ή Μιαφυσιτών, ή Ιακωβιτών), των Αραμαίων Νεστοριανών, των Αρμενίων, των Γεωργιανών, και των Αραμαίων του Μαλαμπάρ (στην Δυτική Ινδία), όπως επίσης και στην Αφρική εναντίον των Κοπτών της Αιγύπτου.

Η αντίχριστη αγγλοσαξωνική χολέρα μισούσε θανάσιμα τον Νεστοριανισμό, επειδή ήταν η πιο αυθεντική μορφή Χριστιανωσύνης η οποία είχε επιβιώσει. Όχι μόνον έστειλαν σατανο-ιεραποστόλους στους τόπους όπου κατοικούσαν πολλές κοινότητες Νεστοριανών στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και στο Ιράν (ως αντίβαρο των εκεί ήδη αφιγμένων Καθολικών σατανο-ιεραποστόλων) αλλά ακόμη ξεσήκωσαν και τους πρώιμους Ουαχαμπιστές ψεευτο-μουσουλμάνους της αραβικής ερήμου, κατά τα χρόνια της εξέγερσής τους εναντίον των Οθωμανών (στα τέλη του 18ου και στις αρχές του 19ου αιώνα), προσκαλώντας τους (από τις εγκαταστάσεις-αποικίες τους στην Ινδία) να επιτεθούν ενάντια στους ιστορικούς Νεστοριανούς της Σοκότρα στον Ινδικό Ωκεανό και να τους εξισλαμίσουν. Αυτό ήταν ένα εξίσου αντιχριστιανικό και αντι-ισλαμικό έργο των βρωμερών σατανόψυχων Ουαχαμπιστών.

Η διάδοση μίας θρησκείας δεν μπορεί να γίνεται με στρατιωτικά μέτρα και με σκοτωμούς, όπως κατ' έξοχήν έγινε η επιβολή του ρωμαϊκού χριστιανισμού τον 4ο και 5ο αιώνα, ή ακόμη χειρότερα η βίαιη επικράτηση του σατανικού καθολικισμού στο Μεξικό, στο Περού και σε όλους τους χώρους που κατακτήθηκαν από τους άθλιους, αντίχριστους κονκισταδόρες. Όσοι δυτικοί προπαγανδιστές μιλούν καταδικαστικά εναντίον του Ισλάμ, ως θρησκείας διαδεδομένης με πολεμικές κατακτήσεις,

- πρώτον, αγνοούν εξεπίτηδες ότι πολλά έθνη και χώρες δέχθηκαν το Ισλάμ χωρίς πόλεμο (Υεμένη, Αβησσυνία, Σομαλία, Ανατολική Αφρική, Τουρανοί του Βόλγα, της Ανατολικής Ευρώπης, της Κεντρικής Ασίας, και της Σιβηρίας, κα),

- δεύτερον, συγκαλύπτουν το καθοριστικό γεγονός ότι οι πραγματικοί μουσουλμάνοι οι οποίοι περί τον Αλί αποτελούσαν την μόνη παρακαταθήκη του κηρύγματος του Μωάμεθ, δεν συμμετείχαν σε κανένα κατακτητικό πόλεμο, ούτε και νομιμοποίησαν κανένα (στα χρόνια που ο Αλί ιμπν Αμπί Τάλεμπ ήταν χαλίφης έπαυσε κάθε πόλεμος εναντίον 'αλλοθρήσκων'),

- τρίτον, αποσιωπούν τις εκατόμβες των θυμάτων των Ρωμαίων στρατιωτών εναντίον όλων των αρνητών της Χριστιανωσύνης και όλων των δήθεν 'αιρετικών',

- τέταρτον, λησμονούν τα εκατομμύρια των θυμάτων της αποικιοκρατίας,

- πέμπτον, ξεχνούν την υποδειγματική ειρηνική διάδοση του Νεστοριανισμού σε πολλούς και διαφορετικούς λαούς και χώρες στην Ασία (αντίθετα από την οικτρή, εγκληματική διάδοση του ρωμαϊκού χριστιανισμού και μεταγενέστερα των αιρέσεων του Καθολικισμού και του Προτεσταντισμού),

- έκτον, αποκρύπτουν την εντυπωσιακή ειρηνική διάδοση του Μονοφυσιτισμού και της Ορθοδοξίας στην Νοβατία, Μακουρία και Αλόη, δηλαδή στον τεράστιο χώρο του της Νότιας Αιγύπτου και του Σουδάν, και

- έβδομον, δεν παραδειγματίζονται από την πολιτισμένη και ειρηνική διάδοση της Ορθοδοξίας ανάμεσα στους Ρως του Κιέβου και αργότερα στους Ρώσσους της Μόσχας.

Όλα τα παραπάνω δείχνουν πολύ απλά ότι το πρόβλημα δεν είναι ούτε το Ισλάμ, ούτε η Χριστιανωσύνη, αλλά από την μία πλευρά, οι ψευτο-μοσυουλμάνοι οι οποίοι θέλουν τάχα 'να επιβάλουν' το (δικό τους λαθεμένο, και συνεπώς όχι το πραγματικό-ιστορικό) Ισλάμ, και από την άλλη πλευρά, οι ψευτο-χριστιανοί της Ρώμης και της Δύσης. Το θέμα είναι ασφαλώς τεράστιο, αλλά θα επιλέξω μία πολύ σημαντική διάσταση για να ολοκληρώσω αυτό το σύντομο εισαγωγικό σχόλιο.

Δ. Αλλαγή θρησκείας, προσηλυτισμός και πολυπολιτισμικότητα

Ακριβώς επειδή μία θρησκεία δεν είναι απλά και μόνον μία ιδεολογία, όπως όλες οι θρησκείες έχουν καταντήσει σήμερα (εξαιτίας της υπονόμευσής τους εκ μέρους των δυτικών αποικιοκρατών), δεν έχει κανένα νόημα ο οποιοσδήποτε προσηλυτισμός. Έγινα μουσουλμάνος το 1992, έχω ζήσει ως μουσουλμάνος για 32 χρόνια, είμαι 67 ετών, έζησα 28 χρόνια ως χριστιανός ορθόδοξος, και για άλλα 7 χρόνια ήμουν ένας άθρησκος πολίτης (επίσημα και με εμφανή δήλωση της θέσης μου αυτής στην αστυνομική μου ταυτότητα/πλην όμως όχι άθεος), αλλά ποτέ μου δεν σκέφθηκα να προσελκύσω κάποιο άλλο άτομο στο Ισλάμ. Ο λόγος είναι πολύ απλός.

Ως ιστορικός θρησκειών, γνωρίζω πολύ καλά ότι δεν αποσπάται μία θρησκεία από το πολιτιστικό πλαίσιό της μέσα στο οποίο αναπτύχθηκε. Δεν υπάρχει θρησκεία χωρίς παιδεία (κουλτούρα) και πολιτισμό, και ο κάθε πολιτισμός διαμορφώνεται γύρω από τις πνευματικές και θρησκευτικές αναζητήσεις και πεποιθήσεις ενός έθνους. Αυτή η κατάσταση δεν είναι στιγμιαία αλλά διαρκής. Αυτό έχει τεράστια σημασία. Συνεπώς, παράλληλα με την βαθμιαία εξέλιξη των ερμηνειών της θρησκείας, των πνευματικών αναλογισμών, των ψυχικών ασκήσεων, των θεωρητικών συλλογισμών, των ποικίλων λογοτεχνικών εμπνεύσεων, των καλλιτεχνικών επινοήσεων και υλοποιήσεων, ένα έθνος με την πάροδο των αιώνων διαμορφώνει αυτό το οποίο αποκαλείται σήμερα 'πολιτισμική κληρονομιά'. Στο επίκεντρό της ευρίσκονται η πνευματικότητα και η λαϊκή θρησκεία του εν λόγω έθνους. Αυτό λοιπόν δεν μπορεί να βιωθεί σωστά σε ένα περιβάλλον μακριά από τον τόπο του εν λόγω έθνους και της θρησκείας του.

Βεβαίως ένας χριστιανός ορθόδοξος εγκλιματίζεται εύκολα ανάμεσα σε Ρωσσία, Βουλγαρία, Ελλάδα, Ρουμανία, Αρμενία, Σερβία, Γεωργία, κλπ (παρά τις υπαρκτές διαφορές), όπως και ένας μουσουλμάνος προσαρμόζεται εύκολα ανάμεσα στους Τατάρους, τους Ιρανούς, τους Σομαλούς, και τους Βέρβερους. Αλλά τι νόημα έχει να γίνει κάποιος Ιρλανδός μουσουλμάνος, όταν ήδη η Χριστιανωσύνη τίθεται εκποδών εκεί και σε άλλες δυτικές χώρες;

Και τι νόημα έχει ένας Κετσούα (Quechua) στο Ουανκάγιο (Huancayo) του Περού να γίνει μοσυουλμάνος, αν πρόκειται να συνεχίσει να ζει στον τόπο του για το υπόλοιπο της ζωής του; Η θρησκεία δεν είναι πέντε προσευχές, επτά τσιτάτα, δέκα καίρια σημεία, και ένα κείμενο 6236 στίχων. Αυτή η προσέγγιση οφείλεται στην μετατροπή της θρησκείας σε ιδεολογία. Και τι θα κάνει ο Περουβιανός νεοφώτιστος όταν τελειώσει την ανάγνωση του κεφαλαίου Αλ Μάεντα (المائدة / Η Τράπεζα) και πέσει σε ένα πρόγραμμα περουβιανού τηλεοπτικού καναλιού με μία πορνό ταινία; Το ίδιο ισχύει και για όλους τους μουσουλμάνους οι οποίοι κατοικούν σε δυτικές χώρες. Αν είναι κοσμικοί (secular) όπως οι Τούρκοι κεμαλιστές, δεν θα έχουν κάποιο πρόβλημα. Αλλοιώς, ευρίσκονται αυτόματα σε ένα συγκρουσιακό πλαίσιο όπου δεν έχουν κανένα λόγο ύπαρξης.

Η σήμερον πολλαπλώς προπαγανδιζόμενη πολυπολιτισμικότητα δεν έχει τίποτα το πρότερον άγνωστον, το νέον ή το καινοφανές, ειμή μόνον για την διαστρεβλωτική προσέγγιση και την παρανοϊκή διαστρέβλωσή της εκ μέρους όσων την επικαλούνται. Πολυπολιτισμικότητα υπήρχε πάντοτε και μάλιστα υπήρχε και εντός της περιφέρειας των ιδιαίτερα διαδεδομένων (σε έκταση) θρησκειών. Ο ιουδαίος Βενιαμίν εκ Τουδέλης (1130-1173), ο χριστιανός Μάρκο Πόλο (1254-1324) και ο μουσουλμάνος Ιμπν Μπατούτα (1304-1369), είχαν την ευκαιρία, ταξιδεύοντας στην Ασία, την Αφρική και την Ευρώπη, να γνωρίσουν από κοντά πολλούς και διαφορετικούς πολιτισμούς και μάλιστα να εντοπίσουν τις διαφορές ιουδαίων, χριστιανών και μουσουλμάνων που ζούσαν σε διαφορετικά πολιτισμικά πλαίσια. Στις ημέρες μας αυτό είναι ακόμη πιο εύκολο λόγω των πολλών τεχνολογικών 'κατακτήσεων' και της ευκολίας των μετακινήσεων από την μία ήπειρο σε μία άλλη (ή ακόμη χάρη στο Ιντερνέτ).

Στον σημερινό πολυπολιτισμικό κόσμο, βρίσκει κάποιος μοσυουλμάνους στο Μάλι, χριστιανούς στην Ινδία, βουδιστές στο Θιβέτ της Κίνας, άλλους βουδιστές στο Λάος, άλλους χριστιανούς στην Γεωργία, και άλλους μουσουλμάνους στο Ιράν. Αυτός είναι ο σωστός πολυπολιτισμικός κόσμος ακολουθούμενος από τις μορφωτικές ανταλλαγές και συνεργασίες, εμπορικές εκθέσεις, εκπαιδευτικές γνωριμίες, κοκ. Κάθε άλλη μορφή πολυπολιτισμικότητας είναι εσφαλμένη, αν όχι εντελώς ανώμαλη, διεστραμμένη και εξεπίτηδες επιδιωκόμενη με σκοπό την γενική καταστροφή. Τι νόημα μπορεί να έχει να βρει κάποιος ένα Αλγερινό στην Γαλλία, ένα Τούρκο στην Γερμανία, ένα Τατζίκο στην Ρωσσία, και ένα Σομαλό στην Αγγλία; Κανένας τους δεν θα είναι αυθεντικός, και αν κάποιος έχει διατηρηθεί έτσι, σίγουρα θα νοσταλγεί τον τόπο του και δεν θα είναι ευτυχής στην χώρα όπου κατέληξε είτε παρσυρμένος, είτε εξαναγκασμένος, είτε από δική του θέληση.

Μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο, έχει νόημα κάποιος να αλλαξοπιστήσει μόνον αν θελήσει να ζήσει σε μία άλλη χώρα, ή σε πολλές άλλες χώρες, όπου η κυρίαρχη πίστη να είναι η νέα του θρησκεία. Φυσικά αυτό δεν αφορά κράτη με πολλές, διαφορετικές θρησκείες όπως η Ρωσσία, το Ιράν, το Σουδάν, η Αβησσυνία (ψευδώς ονομασμένη Αιθιοπία), η Κένυα, κοκ. Ως ιστορικός θρησκειών και ως πρώην χριστιανός, πρώην άθρησκος, και νυν μουσουλμάνος, αν θα ευρισκόμουν απέναντι σε μία υποθετική περίπτωση συνάντησης με ένα φίλο Μάγια από το Μεξικό, την Γουατεμάλα ή την Ονδούρα, ή με ένα Αϋμάρα από το Περού και την Βολιβία που θα ήθελε να γίνει μουσουλμάνος χωρίς να μετακομίσει σε μία μουσουλμανική χώρα, θα έδινα σαφώς προτεραιότητα στην εκ μέρους μου ανεύρεση και τον εντοπισμό των καθαρά πιο μονοθεϊστικών τάσεων, πίστεων, στοιχείων και παραδόσεων στην πολιτισμική-πνευματική-θρησκευτική του κληρονομιά, καθώς και στην παρουσίαση, ανάλυση, υπογράμμιση, επίκληση, υπόδειξη και ανάδειξή τους στην πίστη και στην κοσμοαντίληψη του υποθετικού συνομιλητή μου.

Ε. Δεν υπάρχει το Ισλάμ ως θρησκεία χωρίς τις ιστορικές ισλαμικές επιστήμες

Πολλοί μουσουλμάνοι θα με ώκτειραν γι' αυτό, αλλά η συμπεριφορά τους αυτή θα ήταν δικό τους λάθος και επιπλέον επικύρωση του πρότερου ισχυρισμού μου ότι σήμερα το Ισλάμ, όπως και όλες οι άλλες 'θρησκείες', δεν είναι πλέον μία θρησκεία (ειμή μόνον σε σπάνιες περιπτώσεις χωρικών και απομακρυσμένων κοινοτήτων), αλλά μία ιδεολογία και μάλιστα μία πολιτική ιδεολογία του συρμού (όπως όλες). Είναι πολύ εύκολο να αποδειχθεί με ισλαμικά κριτήρια (και χωρίς την άχρηστη και ανόητη τσιτατολογία που αναίτια παρουσιάζουν όσοι σεΐχηδες και ιμάμηδες λένε ασυναρτησίες) για ποιον λόγο ένας πιστός μιας μονοθεϊστικής θρησκείας, όπως για παράδειγμα η Ουακεφάνα των Ορόμο (45-50 εκ. Κουσιτών της Κατεχόμενης Ορομία, διαιρεμένων ανάμεσα σε Αβησσυνία και Κένυα), δεν χρειάζεται να αποδεχθεί επίσημα το Ισλάμ.

Κατά το Ισλάμ, η έμφυτη θρησκευτική πίστη του Αδάμ ήταν το Ισλάμ, δηλαδή η υποταγή του ανθρώπου στον Θεό. Προφήτες και ιερά βιβλία απεστέλλοντο από τον Θεό σε διάφορους λαούς και έθνη όταν η πίστη τους είχε παρεκκλίνει της αρχικής και αυθεντικής. Συνεπώς, το Ισλάμ, όπως το εκήρυξε ο προφήτης Μωάμεθ, δεν είναι παρά η τελευταία διδασκαλία της ίδιας ακριβώς πίστης-υποταγής στον Θεό και το Κοράνιο είναι το τελευταίο μιας σειράς ιερών βιβλίων αποκαλυφθέντων με Θεία Έμπνευση και Παρέμβαση στον άνθρωπο μέσω απεσταλμένων-προφητών. Έτσι, η ισλαμική θρησκεία αυτόματα εγκαινιάζει την ισλαμική επιστήμη της Ιστορίας, την οποία ανέπτυξαν κορυφαίοι σοφοί και επιστήμονες, συγγραφείς και θεωρητικοί όπως ο Ταμπαρί, ο Αλ Μπαϊρούνι, κοκ.

Όμως, αντίθετα με την ισλαμική επστημονική παράδοση, οι σύγχρονοι ψευτο-μοσυουλμάνοι αποδέχονται στις κίβδηλες θρησκευτικές σχολές τους την δυτική επιστήμη της ιστορίας, αντί να αναπτύξουν και να συνεχίσουν την παραδοσιακή ισλαμική επιστήμη της ιστορίας, η οποία είναι ολότελα διαφορετική. Συνεπώς, για την περίπτωση της απόλυτα μονοθεϊστικής θρησκείας Ουακεφάνα, η οποία κακώς δεν απασχολεί τις ψευτο-θρησκευτικές ισλαμικές σχολές και τα άθλια πανεπιστήμια όλων των μουσουλμανικών χωρών (τα οποία είναι κάκιστα αντίγραφα των δυτικών πανεπιστημίων του υλισμού, του δαρβισνισμού-εξελικτισμού, της αθεΐας και του αγνωστικισμού), σωστοί και καλοπροαίρετοι μουσουλμάνοι ιστορικοί θα πρέπει να αλλάξουν προσέγγιση και στάση, και να την μελετήσουν (και κακώς δεν το έχουν κάνει μέχρι σήμερα) ως μία μορφή Ισλάμ κηρυγμένου στους Κουσίτες προγόνους των σημερινών Ορόμο πριν από το κήρυγμα του προφήτη Μωάμεθ στην Αραβία.

Εναλλακτικά, ένας σύγχρονος μουσουλμάνος ιστορικός, ο οποίος εργάζεται με την μέθοδο των ιστορικών ισλαμικών επιστημών και της ισλαμικής επιστήμης της Ιστορίας, θα μπορεί να εκλάβει την Ουακεφάνα ως ζωντανή συνέχιση του αρχαίου αιγυπτιακού και κουσιτικού (δηλαδή σουδανικού) μονοθεϊσμού, ο οποίος έχει εντοπιστεί σε αρκετές από τις πολλές και διάφορες θρησκείες που αναπτύχθηκαν στην Αρχαία Αίγυπτο και το Κους ('Αιθιοπία' σε αρχαία ελληνικά και λατινικά – μία χώρα ολότελα άσχετη από την σύγχρονη Αβησσυνία/Ψευτο-Αιθιοπία) ήδη από την 3η προχριστιανική χιλιετία. Οπότε, δεν έχει κανένα νόημα να θέλει σήμερα ένας Ορόμο (ή άλλος) μουσουλμάνος να προσηλυτίσει ένα Ουακεφάτα (: οπαδό της Ουακεφάνα) Ορόμο στο Ισλάμ.

Ένας επιπλέον λόγος, για τον οποίο η διάθεση προσηλυτισμού μη μουσουλμάνων είναι ισλαμικώς ανόητη αν όχι κάκιστη, είναι ο εξής: αποτελεί βασική ισλαμική θέση ότι ο οποιοσδήποτε πιστός μιας άλλης θρησκείας σε μία άλλη χώρα μπορεί να έχει ζήσει όλη του την ζωή ως μουσουλμάνος, χωρίς να το ξέρει – είτε έχει απλά ακουστά περί Ισλάμ, είτε αγονεί την ύπαρξη του ισλαμικού κόσμου ολότελα. Αυτό είναι πολύ φυσικό, επειδή κατά το Ισλάμ, η πίστη είναι έμφυτη στον άνθρωπο ήδη από την Δημιουργία και η υποταγή στον Θεό αποτελεί φυσική στάση ζωής. Οπότε, όποια και να είναι η θρησκεία ενός ατόμου, κατά το Ισλάμ, αυτό μπορεί να ζήσει όλη του την ζωή ως μουσουλμάνος χωρίς να το ξέρει και να κερδίσει την αιώνια ζωή, χωρίς να έχει μάθει ούτε μισό στίχο του Κορανίου.  

Εξάλλου, δεν υπάρχει ποτέ 'νίκη' μιας θρησκείας, διότι αυτό αποτελεί μία απολύτως επιφανειακή και εξωτερική προσέγγιση των ιστορικών περιστάσεων. Ακόμη και αν έτσι χαρκτηριστεί η κοσμική επιβολή μιας θρησκείας σε ένα κάποιο κράτος (όπως του ρωμαϊκού χριστιανισμού στην Ρώμη και του ομεϋαδικού μουσουλμανισμού στην Δαμασκό), αυτό δεν λέει τίποτα. Αν μία θρησκεία έστω υποθετικά 'επιβληθεί' σε ένα κράτος αλλά οι πιστοί επιτελούν άθλια έργα, νοιάζονται για το υλικό συμφέρον τους, σκοτώνουν όσους ερμηνεύουν διαφορετικά τα ιερά κείμενα, και επίσης προξενούν εμφυλίους πολέμους, αυτό δεν είναι 'νίκη' αλλά 'ήττα' και 'ξεπεσμός' της θρησκείας.

Άλλωστε, τι νόημα έχει να 'νικήσει' και να 'επιβληθεί' σε ένα κράτος μία θρησκεία την οποία οικτρώς παρερμηνεύουν και αλλοιωμένα εφαρμόζουν οι πιστοί της; Αυτό είναι είτε υποκρισία είτε τραγέλαφος! Είναι προτιμώτερη μία βουδιστική χώρα με ηθικούς βουδιστές παρά μία εξισλαμισμένη, πρώην βουδιστική, χώρα με ανήθικους μουσουλμάνους.

Και πως μπορεί να 'νικήσει' ποτέ μία θρησκεία, εφόσον η μόνη πραγματική πίστη είναι έμφυτη στον άνθρωπο, δηλαδή μία κατάσταση την οποία όρισε ο Θεός. Βεβαίως και υπάρχει 'νίκη' του Καλού ή του Κακού, κάθε φορά που ένας άνθρωπος κάνει κάτι το καλό ή κάθε φορά που ένα άτομο επιτελεί κάτι το κακό, αλλά αυτό το συμβάν δεν έχει καμμία σχέση με την όποια θρησκεία πρεσβεύει το συγκεκριμένο άτομο, και ακόμη περισσότερο, αυτό δεν έχει σχέση με το νόημα που έχει η λέξη 'θρησκεία' και το όνομα 'Ισλάμ' κατά το Ισλάμ.

Συνεπώς, αν το τάδε ή το δείνα άτομο αποδέχθηκε το Ισλάμ, ή την Χριστιανωσύνη, ή μία άλλη θρησκεία, αυτό δεν σημαίνει τίποτα παραπάνω από το ότι το συγκεκριμένο συμβάν ή η αλλαγή αυτή ήταν κάτι το σημαντικό και απαραίτητο για το εν λόγω άτομο. Άλλωστε, η θρησκεία είναι μία ολότελα προσωπική υπόθεση και δεν υπάρχει καταναγκασμός στην θρησκεία {لا إكراه في الدين/λα ικράχα φι' ντ-ντιν: Κοράνιο, κεφάλαιο (σούρα) δεύτερο, Αλ Μπάκαρα/Η Αγελάδα; στ. 256}. Ωστόσο, πολλοί μουσουλμάνοι και πολλοί νεοφώτστοι θεωρούν υποχρέωσή τους να παρουσιάζουν μακροσκελείς καταλόγους 'επιφανών' ανθρώπων που αλλαξοπίστησαν και δέχθηκαν την πίστη την οποία αποδέχθηκαν και οι ίδιοι. Αυτό είναι μία επιπλέον επιβεβαίωση του πρότερου ισχυρισμού μου ότι οι θρησκείες έχουν σήμερα καταντήσει ιδεολογίες. Και ναι! Βέβαια! Αντίθετα από τις θρησκείες, οι ιδεολογίες μπορούν και 'νικούν', επειδή οι οπαδοί της μιας καταφέρνουν να συγκεντρώσουν 57% στις εκλογές, ενώ οι τυχόν αντίπαλοι περιορίζονται στο 43%, ή και ακόμη παρακάτω. Αλλά αυτό δεν μπορεί να έχει σχέση με μία θρησκεία και με τις επιταγές του ψυχικού σύμπαντος.

Προσωπικά, βρίσκω αυτή την τάση ως μάλλον αστεία. Τι σημασία μπορεί να έχει το γεγονός ότι ο Γάλλος φιλόσοος Ροζέ Γκαρωντύ (1913-2012) αποδέχθηκε το Ισλάμ, όταν τόσο κορυφαίοι επιστήμονες, επικοί ποιητές, ή υπερβατικοί μύστες και συγγραφείς, όπως ο Αλ Μπαϊρούνι (973-1050), ο Φερντοουσί (940-1020), ή ο Μοχυιελντίν Ιμπν Άραμπι (1165-1240), ήταν μουσουλμάνοι; Είναι κωμικό να συγκρίνει κάποιος τέτοια μεγέθη. Η τάση  αυτών των μουσουλμάνων να δίνουν σημασία στο ποιος δυτικός αποδέχθηκε το Ισλάμ είναι προϊόν έντονου εκδυτικισμού, ξενοδουλείας, δυτικολαγνείας, και ασυνείδητης αποδοχής του ψέμματος του τάχα 'δυτικού πολιτισμού' εκ μέρους επιφανειακά μόνον πιστών μουσουλμάνων των οποίων η θρησκεία είναι απλά ένα ιδεολόγημα, αντίθετο στον κομμμουνισμό, τον σοσιαλισμό, και τον νεοφιλελευθερισμό.

Επίλογος

Έγραψα αυτές τις εισαγωγικές σκέψεις χάρη σε ένα πρόσφατο διάλογο που είχα πρόσφατα με ένα Έλληνα φίλο μουσουλμάνο, ο οποίος προ ετών αποδέχθηκε το Ισλάμ. Χάρη στην δυτική, αποικιοκρατική ψευτο-ιστορία, την οποία διδάσκονται όλοι οι μουσουλμάνοι, και εξαιτίας της ξενόδουλης-δυτικόδουλης φύσης των ισλαμιστών και των θρησκευτικών σχολών (μεντρεσά) τους, οι σημερινοί ιδιαίτερα αμόρφωτοι μουσουλμάνοι νομίζουν ότι το αρχικό Ισλάμ διέφερε από την τότε Χριστιανωσύνη, τόσο όσο σήμερα το ισλαμιστικό ιδεολόγημα διαφοροποιείται από το ευαγγελιστικό χριστιανο-σιωνιστικό αφήγημα. Αυτό είναι ολότελα λάθος, Πλέον, γνωρίζουμε πολύ καλά ότι το Ισλάμ είχε τότε θεωρηθεί ως μία επιπλέον χριστιανική αίρεση αρχικά, ένα είδος ριζοσπαστικού νεστοριανισμού.

Στην συζήτησή μας, ετόνισα ότι, αν υπήρχε σήμερα Νεστοριανική Εκκλησία, μπορεί να μην είχα γίνει μουσουλμάνος αλλά νεστοριανός. Αυτό βεβαίως δήλωνε ότι και οι σημερινοί Νεστοριανοί Χριστιανοί είναι κίβδηλοι και συνεπώς ανύπαρκτοι (καθώς έχουν διαβρωθεί από Προστεστάντες και Καθολικούς), και η εγγύτητα του αρχικού, αυθεντικού Ισλάμ (όχι της σημερινής ισλαμιστικής ιδεολογίας) με τον τότε αληθινό Νεστοριανισμό ήταν εντυπωσιακή.

Γνωρίζοντας ελάχιστα το ο,τιδήποτε σχετικό με τον Νεστοριανισμό ως δόγμα, την Ιστορία του Νεστοριανισμού, και την Ιστορία των Πρώιμων και Μέσων Ισλαμικών χρόνων, ο νεοφώτιστος μουσουλμάνος φίλος μου με αφέλεια και απερισκεψία μου απάντησε ότι υπάρχουν και σήμερα Νεστοριανοί, όπως και ότι υπάχουν ακόμη και Μάρτυρες του Ιεχωβά. Αυτό είναι βέβαια ολότελα κωμικό διότι πρόκειται για μία σύγχρονη οργάνωση ολότελα μακράν του αυθεντικού κόσμου του 7ου-13ου αιώνα, από τον οποίο ο συνομιλητής μου ούτε καν υποψιάζεται πόσο απέχει, νομίζοντας ότι υπάρχουν τάχα σήμερα μουσουλμάνοι ή χριστιανοί.

Το πιο αστείο ήταν μάλιστα ότι με παρέπεμψε στο μπλογκ ενός άλλου Έλληνα μουσουλμάνου και στην εκεί ανάρτηση σχετικά με την προσχώρηση (πριν από ένα αιώνα) ενός Αραμαίου Νεστοριανού της Ουρουμίγιε (ΒΔ Ιράν), του Νταβίντ Κελντάνι, στο Ισλάμ. Καθώς έχω ζήσει στην Ουρουμίγιε και γνωρίζω Νεστοριανούς της Ουρουμίγιε του απάντησα και θα δημοσιεύσω αμέσως μετά, ξεχωριστά, την απάντησή μου (καθώς και το δημοσίευμα στο οποίο με παρέπεμψε), αλλά η πιο κωμική διάσταση του θέματος είναι η εξής:

Αντίθετα με τους ασήμαντους και ανίδεους μουσουλμάνους του 21ου αιώνα, οι οποίοι μέσα στην οικτρή κατρακύλα του Ισλάμ θεωρούν αναγκαίο να 'καυχηθούν' επειδή ο Νεστοριανός Αραμαίος Νταβίντ Κελντάνι έγινε μουσουλμάνος στις αρχές του 20ου αιώνα στην Ουρουμίγιε, ο κορυφαίος αστρονόμος Νασρεντίν αλ Τούσι (1201-1274) δεν είχε καμμία ανάγκη ούτε να προσηλυτίσει στο Ισλάμ, ούτε να καυχηθεί ότι επέτυχε κάτι τέτοιο σχετικά με τον Αραμαίο Μονοφυσίτη Χριστιανό επιστήμονα συνεργάτη του στο αστεροσκοπείο της Μαραγέ, τον περίφημο Γρηγόριο Μπαρ Εβραίο (1226-1286), ο οποίος ήταν 'Μαφριάν Καθολικός' (Μονοφυσίτης ‘Αρχιεπίσκοπος’ του Ιράν). Σχετικά:

ttps://www.academia.edu/52098180/Ζιτζ_ε_Σουλτάνι_Αστρικοί_Πίνακες_Ουλούγ_Μπεκ_Νασρεντίν_αλ_Τούσι_κι_η_διαφορά_Σιιτών_Σουνιτών_όπως_ψευδώς_παρουσιάζεται_από_τους_Δυτικούς_Οριενταλιστές

και

ttps://www.academia.edu/52276385/Μαραγέ_το_Αστεροσκοπείο_του_Χουλάγκου_Χαν_στο_Αζερμπαϊτζάν_ο_Αστρονόμος_Νασρεντίν_αλ_Τούσι_η_Πτώση_της_Βαγδάτης_και_το_Τέλος_των_Ασασίνων

και

ttps://www.academia.edu/51962673/Δημήτριος_Αλεξανδρίδης_Ένας_Σημαντικός_Ρωμιός_Μελετητής_του_Έργου_του_Ουλούγ_Μπεκ_Αστρονόμου_Σουλτάνου_του_Τουρκεστάν_Άγνωστος_στην_Ελλάδα_

και

ttps://www.academia.edu/51009792/Ουλούγ_Μπεκ_ο_Αστρονόμος_Σουλτάνος_του_Τουρκεστάν_ο_πιο_Πολυμαθής_Αυτοκράτορας_των_Τελευταίων_2500_Ετών_Εγγονός_του_Ταμερλάνου

Αυτή είναι όλη η ουσία σχετικά με το αληθινό Ισλάμ, το οποίο είναι άγνωστο στην παμψηφία σχεδόν των σημερινών μουσουλμάνων:

Α- είτε παράγεις επιστημονικό, ακαδημαϊκό, μορφωτικό, διανοητικό και πνευματικό έργο αναπτύσσοντας τις αυθεντικές ισλαμικές επιστήμες, οπότε και το Κοράνιο είναι ένα απειροελάχιστο τμήμα των γνώσεών σου, επειδή δεν σου χρειάζεται (δεδομενου ότι οι αρχές του διέπουν ήδη τις επιστήμες τις οποίες διαμορφώνεις χωρίς να δίνεις σημασία στις ψευτο-επιστήμες των άξεστων Δυτικών σατανιστών)

Β- είτε δεν παράγεις έργο, οπότε διαβάζεις και ξαναδιαβάζεις άσκοπα και άχρηστα το Κοράνιο που δεν καταλαβαίνεις, το κάνεις επίκεντρο του κόσμου επειδή δεν θέλεις να μορφωθείς αλλά τεμπελιάζεις, και αποδέχεσαι σαν τυφλός και ηλίθιος άπιστος τις δυτικές ψευτο-επιστήμες, πετώντας έτσι τον εαυτό οσυ οριστικά εκτός Ισλάμ και βαθειά μέσα στην Κόλαση.

Η πρώτη περίπτωση συνέβαινε στην χρυσή περίοδο του ισλαμικού πολιτισμού και η δεύτερη περίπτωση συμβαίνει σήμερα.

Και τι επιβεβαιώνει το αληθές των λόγων μου καλλίτερα από το γεγονός ότι και οι δυτικοί χείριστοι εχθροί και άθλιοι δυσφημιστές του Ισλάμ και οι ηλίθιοι ψευτο-μουσουλμάνοι ισλαμιστές συμφωνούν ότι τάχα αρκούν το Κοράνιο και οι Χαντίθ για να 'μάθει' κάποιος το Ισλάμ;

Στην πραγματικότητα, χρειάζονται πάνω από χίλια (1000) συγκεκριμένα έργα κορυφαίων μουσουλμάνων σοφών, ιστορικών, λογοτεχνών, επιστημόνων και μυστών των χρόνων της ισλαμικής ακμής για να αρχίσει κάποιος να μαθαίνει το πραγματικό, ιστορικό Ισλάμ (και όχι το σημερινό άθλιο ψευτο-ιδεολόγημα των φανατισμένων πααληρημάτων υπέρ του χετζάμπ και εναντίον του αλκοόλ).

Και, είτε γεννημένος μουσουλμάνος είτε νεοφώτιστος, πριν κάποιος μελετήσει εκατό (100) συγκεκριμένα έργα κορυφαίων μουσουλμάνων σοφών, ιστορικών, λογοτεχνών, επιστημόνων και μυστών των χρόνων της ισλαμικής ακμής, δεν πρέπει να διαβάσει το Κοράνιο διότι αναπόφευκτα θα το καταλάβει ιδιαίτερα εσφαλμένα.

Χωρίς έργα όπως η Ιστορία ή το Ταφσίρ του Ταμπαρί, δεν υπάρχει Κοράνιο για όλους τους μοσυουλμάνους σήμερα. Απλά, όσοι το διαβάζουν έτσι, δεν το καταλαβαίνουν. Και είναι φυσικό.

Ακριβώς όπως και για τον Χέοπα, χωρίς τα κατώτερα και μέσα στρώματα πέτρινων ογκολίθων, δεν θα είχε ποτέ τοποθετηθεί ο λίθος της κορυφής.  

Detail of sacrificial bull from fresco of Jason and Pelias, Roman, 1st century AD (no later than 79 AD) Casa di Giasone, Pompeii (IX, 5, 18-21, triclinio f) Museo Archeologico Nazionale di Napoli, Salla LXIX (inv. 111436) Detail in a fresco depicting Jason and Pelias: a young man leading a bull to sacrifice. This is the moment that King Pelias, not seen here, stands on the steps of the temple and recognizes Jason by his single sandal. The bull looks shocked!

The Spiritual Potency of Simple People: from J. B. Duroselle to today's Manichaean Rulers of Europe to a Crushed Greek Antichrist

Few days ago, an Egyptian friend wrote to me and commented on my article 'Plea for Jean Baptiste Duroselle’s Brilliant Book, Europe: A History of its Peoples':

academia.edu

Plea for Jean Baptiste Duroselle's Brilliant Book, Europe: A History of its Peoples

The famous French academician Jean Baptiste Duroselle was commissioned by the Commission of the European Union (European Communities at the

Table of Contents

I. How Simple People can utterly destroy today's World

II. Jean Baptiste Duroselle and Yahya Ibn Zakariya

III. Lassalian Monks and Schools  

IV. Western European Elites hide their Manichaean Nature and Evil Faith

V. "Gods" do not accept Multipolar Worlds! 

VI. A Greek World Leader and False Messiah: One of the several Antichrists to come  

VII. The Duroselle Affair in Greece, and I

I. How Simple People can utterly destroy today's World

His pessimistic viewpoint forced me to write a rather long response, because it is an essential issue of Moral and a supreme moral obligation for anyone not to associate himself with the injustice and the lawlessness of today's world, and even more so, to do all that it takes to dissociate himself from the surrounding environment, to reject it and to denounce it as inhuman, impermissible and subject to monstrous, terminal annihilation.

It is only due to the prevailing worldwide, overwhelming and compact materialism, evolutionism and relativism that people lost their faith and cannot duly assess the eventually great spiritual power of the wish and of the negative wish. A faithless person that does not truly believe in the spiritual world cannot bring forth results in either wishes or negative wishes; I have to point out that I fully distinguish between negative wish and curse. In the latter case, one person invokes something harmful to someone, whereas in the former case, one demands forcefully that a negative development be averted or cancelled. Although a curse may be at times morally imposed to be uttered, a negative wish is essential to be thunderously expressed every time one person encounters a case of injustice, a wrongdoing, evilness, and any sort of falsehood, deceit, perfidy, scheme, chicanery or lie.

Today's faithless Muslims, Christians, Confucians, Taoists, Hindus, Buddhists and others have lost real faith in the spiritual, 'supernatural', world. They stupidly believe only in diverse stories and unimportant narratives, which -in spite of their possible veracity- do not constitute an inherent part of the true religion; their faith to God is only nominal. The ensuing catastrophic consequences lead to indiscriminate feelings of inefficiency, impotency and, even worse, self-depreciation. Due to this situation, they become effectively irreligious, because they practice their religion only mechanically (imitating ancestors) or hypocritically (to show to the society that they are faithful); but this is utter disbelief. What follows this encumbering situation is spiritual apathy; this involves also emotional indifference, and full purposelessness in life. These people are characterized by moral depravity indeed, not in the sense of being genuinely corrupt, but for not reacting, for keeping silent, and for tolerating the wrongdoing.

A positive wish can do wonders for many; and a negative wish has the power to prevent many evil acts and ominous developments from happening. Virtually any taciturn or vociferous person, who has strong faith, can express formidable negative wishes and bring forth results. This actually happens, but today's idiotic materialists simply cannot 'see' or understand it. A very well focalized negative wish cancels everything; from a simple governmental act to an assassination attempt to a war. And I can conclude that the chaotic situation in which all the powerful and evil lobbies of today's world find themselves, failing to achieve what they intend, has much to do with highly synchronized negative wishes that resolutely cancel the Satanic plans of all the 'Christian', 'Jewish', 'Muslim', 'Hindu', 'Buddhist', 'Taoist', 'Confucian', 'Shinto' or other governments, which sooner or later will disappear in utmost ruination.

In fact, all the forthcoming disasters come -also- from the negative wishes expressed in our world by people who -thanks to their moral standards and irrespective of their religion- fully understand that this world is impermissible to exist and has therefore to vanish in monstrous extermination. All negative wishes expressed against today's lawless world are the path of the few to the Paradise; and every sort of reluctance, every form of indifference, and every aspect of apathy toward today's criminal governments, Satanic presidents, demonic prime ministers, and other anomalous magistrates open the Gates of the Hell to all the idiots who think that Eternal Life can possibly hinge on meaningless cults hypocritically performed just to ensure later 'reward'.

Quite unfortunately for the present, diabolical but perishing world's establishment, God is not as malleable and as stupid as they delusionally imagine He is; and I am not referring to the 'Demiurge'….

You can herewith find my friend's comment and my lengthy response.

-- A friend's comment about my Plea for J. B. Duroselle’s Book --

Very interesting story about this guy Jean Baptiste! His name reminded me of my college: College St. Jean Baptiste De La Salle in Bab El Louk, then Khoronfich, then in Daher...

This shows how Europeans are like the other crooks, how they plan things in advance, and they pass them on.

What do we have in our hands to change things, except to write and express our views, without any results…

-------------------- My response ------------------  

Dear Awadallah,

Thank you for your response, which so well shows that you understand that the Jean Baptiste Duroselle affair (in Greece 1990-1991), although it looks like an ‘internal’ European story (as an indication of the barbaric, ultra-nationalist and paranoid character of the basically uneducated and absolutely uncultured Greek society), has indeed wider implications. That is true.

II. Jean Baptiste Duroselle and Yahya Ibn Zakariya

All neighboring states must demonstrate a particular concern when, in a wretched country, people react with such hysteria, every time the lies that they stupidly believe in are overwhelmingly rejected by the world’s leading scholars.

Your email offered me the chance of a flash back and of a self-reappraisal; I will tell you what I mean. 

However, let me start with a funny episode of the Greek, absurd and paranoid, reaction (back in 1990-1991) against Duroselle’s book, which is nowadays the cornerstone of all the EU member states’ secondary education — except for the backward trash of Greece where the education manuals are more racist than those in Nazi Germany at the time of Hitler.

In the fever of the anti-Duroselle madness that turned the average Greeks to rabid dogs back in 1989-1991, every famous person felt stupidly obliged to contribute to that mental and intellectual cholera, to promote the local chauvinism, and to speak against Jean Baptiste Duroselle.

The ignorant, uneducated and clownish «poet» Odysseas Elytis wanted to add his childish nonsense to the insults aired against the excellent French academician and his pertinent book. Bear in mind that his fake Nobel Prize was purchased by the Greek government of Constantine Caramanlis with the money of the idiotic average Greek taxpayer! I have to also add that Elytis’ real surname is Alepoudellis, which sounds very low and even derogatory in Greek (as it means «puppy fox» or «fox-relative»), and that is why he changed it (due to his enormous psychological complex of inferiority). By the way, you have to also know, when it comes to the filthy rascal Elytis, that when he found out that his wife had multiple sclerosis, he locked her in a clinic to get rid of her and to enjoy his cursed life with the company of a young prostitute. 

So, this stinky trash of Elytis, in order to «prove» (!!!??!!!) that Jean Baptiste Duroselle was wrong for not including events of the otherwise unimportant Ancient Greek History in his comprehensive book of European History, said the following silly sentence: «Duroselle forgot that even his name is Greek»!

This is an allusion to the academician’s two personal names, namely «Jean Baptiste».

Although it appears that the French names originate from the respective Latin names (Ioannes Baptista), and that subsequently the Latin names derive from Ancient Greek, this is simply false. 

https://la.wikipedia.org/wiki/Ioannes_Baptista  /  https://en.wikipedia.org/wiki/John_the_Baptist 

John Baptist (known to Muslims as Hz. Yahya ibn Zakariya /  يحيى ابن زكريا,) was not a Greek, but an Aramaean-speaking Jew. 

en.wikipedia.org

John the Baptist in Islam - Wikipedia

John Baptist’s real name was Yohannan ha’Matbil ( יוחנן המטביל / and in Syriac Aramaic/Suryani:  ܘܚܢܢ ܡܥܡܕܢܐ)

https://he.wikipedia.org/wiki/יוחנן_המטביל  and https://arc.wikipedia.org/wiki/ܝܘܚܢܢ_ܡܥܡܕܢܐ 

{There is already, thank God (!), a Syriac-Aramaic Wikipedia: https://arc.wikipedia.org/wiki/ܦܐܬܐ_ܪܝܫܝܬܐ }

The conclusion is that Duroselle, when baptized as a Christian, got from his parents the two names 'Yohannan ha’Matbil' (Hz. Yahya ibn Zakariya) as personal names in their own language (French). His parents wanted apparently to commemorate the forerunner of the Christian faith.

There is no Greek involvement in this, and surely Yohannan ha’Matbil (Hz. Yahya) did not bother to learn Greek or any other foreign language. 

This episode shows clearly that chauvinistic ideas, concepts and thoughts are prevailing in the pseudo-European state of Greece.

III. Lassalian Monks and Schools  

This being one point, I have to add that I also know the Cairo-based institution that you attended when a schoolboy.

It is named after a (relatively recent) saint of the Catholic Church, namely Jean Baptiste de la Salle, who lived at the time of the Roi Soleil (Louis XIV). More: https://en.wikipedia.org/wiki/Jean-Baptiste_de_La_Salle

France is inundated with colleges like the one where you you took secondary education courses in Cairo.

The first of all of them was launched by the saint Jean Baptiste de la Salle himself, when he was in life. The instructors and administrators were members of the religious order that he also initiated.

They are known as Lassalian monks (after «de La Salle»). 

en.wikipedia.org

De La Salle Brothers - Wikipedia

IV. Western European Elites hide their Manichaean Nature and Evil Faith

Now about Europe I wrote many articles back in the middle 2000s; I don’t intend to repeat myself. Friends turned the most important of them into a video: 

OK.RU

50 лет европейского манихейства / 50 Years of European Manichaeism, by Prof. Muhammad Shamsaddin Megalommatis

Leading article first published by the distinguished Prof. Muhammad Shamsaddin Megalommatis on 25th March 2007 in the potrtals: Afroarticles

When the good friend of mine, who expressed his readiness to make of this article a video, asked me what music to add, I said «undoubtedly Uighur instrumental»! The result was excellent. I really love Uighur instrumental music.

Russian friends turned the slides prepared my friend to be used in the video, and they published my article as a presentation (although it is in English): 

thepresentation.ru

50 Years of European Manichaeism презентация, доклад

50 Years of European Manichaeism - Культурология, презентация на тему

No one understands that today’s real centers of power and secret societies, which shape the Western European process, are all Oriental of origin and they simply try to hide their Oriental past and identity by appearing as descendants of the Greeks and the Romans. That’s why they persistently over-magnified the significance of the Roman civilization, they fabricated the myth about Ancient Greece's supposedly important ancient civilization, and they threw all this filthy stuff to the eyes of stupid and uneducated people worldwide as a smokescreen.

As a matter of fact, there cannot be one Europe (not because the Germans, the Russians, the Italians, the French, and the Spaniards cannot hypothetically cohabitate in a sizeable Confederacy, but) due to the fact that the powerful secret societies that hide in the coulisses, behind the impotent governments, have different plans and divergent projects for Europe.

What average people do not know is that all these groups of power (the Jesuits, the Freemasons and the Zionists) have opposite plans of eschatological and messianic character. In simple terms, this means that all these groups prepare (or rather have already prepared) their own Messiahs, one for each of them, and they intend to launch them in public. Soon, you will see new, very influential statesmen to appear in clash with one another. They will be slandering one another as the Antichrist.

These centers of power existed for thousands of years; they are not new. And they existed mainly for this reason: in order to launch their Messiah (each of them). So, the clash will be ferocious and it will bring devastating disasters. Countries or people do not matter for them. What matters for each of them is their plan (by saying this, I mean its implementation). They will make entire countries disappear. What you saw in Pakistan is nothing. Bangladesh will disappear in one day. 

V. "Gods" do not accept Multipolar Worlds! 

Putin understood it very correctly and said it openly. What you and I believe about Allah, Islam, the Quran, etc. does not matter to them. These people believe utterly that they are «God». And they behave like that, using their power to destroy the enemy and the enemy’s pawns. One group of them, the Jesuits, has the secret plan of Russia’s Consecration to the Heart of Virgin Mary. 

en.wikipedia.org

Consecration of Russia to the Immaculate Heart of the Blessed Virgin Mary - Wikipedia

Do you know what this means? This means that the execrable Satanist, i.e. the Anti-Christian pope Francis I, does not consider Russia as a Christian state. He wants to turn it first to a Catholic dependency and then to use it. He tries to mobilize every stupid and idiotic politician anywhere on Earth for this purpose. Stupid and fake Muslim politicians, who have relations with this subordinate of the impending Antichrist (Masih al Dajjal), will lose their countries in a matter of few weeks (when the confrontation will start), because their enemies will manage to take benefit of the developments. 

Now, the people who launched European Union (back in the late 40s and the early 50s), like Jean Monnet and all the others, known as founders of the European Union (https://en.wikipedia.org/wiki/Founding_fathers_of_the_European_Union), were opposite to the Jesuits. But they did not protect their project (European Union) well. Then, after the late 1980s, the Jesuits marked a significant comeback. 

Duroselle was a close associate of Jean Monnet and a French Freemason. But their plans about Europe included also the split and destruction of Russia (then known as USSR). This became very evident with de Gaulle, who did not say the words «Union soviétique» (or U.R.S.S.) even once. He used to call that state «la Russie». So, de Gaulle spoke about a Europe «de Lisbonne aux Ourals», which means a de facto split of Russia. 

But naive Russians misread this very threatening discourse, by taking it as friendly!!!

Quite unfortunately, guileless Lavrov, like the absolutely idiotic Gorbachev, thinks that de Gaulle meant «one state from the Pacific to the Atlantic». There could not be worse reading than that. He keeps speaking in a most apologetic manner instead of invading Ukraine in its entirety, and ending the problem once forever.

The Russian establishment keeps maintaining useless, fraudulent hopes. They only confuse themselves and endanger their country.

Every word uttered by English, Americans, French, Canadians and Australians is a ruse and a fraud.

China makes the same disastrous mistake, speaking about a new multipolar world.

There isn’t going to be any new multipolar world.

The evil, crypto-Manichaean forces that control the Western world, when they will understand that, in their fight against one another, they allowed significant part of force to be obtained by others (Russia, China, India, Brazil, but also Turkey and Iran), will launch suddenly and unexpectedly a nuclear war — not at the scale that most people are afraid, but a nano-nuclear war like what you saw in Beirut.

VI. A Greek World Leader and False Messiah: One of the several Antichrists to come  

Then, there is also a fake Freemasonic lodge that wants to make of Greece a larger state with control over both sides of the Aegean Sea, the Dardanelles, the Sea of Marmara, and the Bosporus - after the Treaty of Sevres. 

They don’t hate Turkey and Islam only; they despise Christianity enormously, and they want to bring back the charlatan - pseudo-gods of the Ancient Greeks. They want also to create a phantasmagoric appearance of UFOs and extraterrestrials, who will ‘land’ on Mount Olympus; of course, as you can guess, these will be fake extraterrestrials.

In reality, they will be demons in humanoid form and they will start having sex in the brothel-temples of Ancient Greece that they will entirely rebuild. Every story that you heard about homosexuality, prostitution, sexual orgies, etc. revolves around this project.

For 1600 years, Theater was -thank God- banned among Christians, but with the establishment of Modern Greece, the French and the English started pushing for the return of the old, evil habits.

To fully prepare for the aforementioned, absurd and evil project, they re-introduced Ancient Theater in Modern Greece only in the 1950s, i.e. 130 years after the country became independent. Due to the shameless pseudo-art of Theater, Modern Greeks lost their religion and they indulge in every abomination, being the shame of their Eastern Roman Christian Orthodox ancestors. 

This villainous Freemasonic lodge wants to make of Greece the center of the world and their Messiah will be ruling from Crete where enormous treasures are going to be discovered (these Freemasons know the details). This is the whole secret behind the French-Greek alliance. You have a lot to wait in this regard.  

VII. The Duroselle Affair in Greece, and I

And for this reason, the duplicitous and evil Western European authorities rapidly covered the scandal «Greece», which exploded around the book of Duroselle.

Few people remember it today, but it is good to bring it to the surface and to show the level of ignorance and the fake education that prevails in that country in which still today private universities are not allowed to open and function.

Do you know why?

- In order not to allow anyone to challenge the tyrannically imposed bogus-historical dogma of Hellenism.

«Hellenism» is worse than Nazism. Unfortunately, «Hellenism» is merely the filthy, disreputable showcase; but in the abominable backstage, you have an exorbitantly disproportionate dose of sexual anomalies among the evil spirits that the ignorant and uneducated Ancient Greeks accepted as possibly 'gods'! All to the glory of Satan whose Ancient Greek name was Zeus!

Many friends asked me why I defended Duroselle, although my worldview is different and my approach to European History is very divergent from his. 

I responded that their evaluation is correct, but they basically misunderstood me, if they thought -even for a moment- that knowledge is a value for me. Knowledge is never a value. In the past, wisdom was accepted by the spiritually and intellectually superior as the real value. Ultimately, wisdom means accurate evaluation, pertinent judgment, and moral utilization of knowledge. There is no wisdom without Moral, and there is no Moral without Spirituality.

What are then the proper criteria of evaluation and the standards of investigation?

Nothing else except those stated clearly by the Moral.

Without Moral there is no religion, there is no faith, and spirituality ends up in black magic. 

Revisiting these days the Duroselle affair and getting a brief retrospective view on it, I noticed how much it helped me. 

In younger age, I had never thought to live in Greece; since my childhood, my future was «set» in the regions, lands and cities that my grandparents narrated to me.  I then can say that, during the period 1978-1990, a) my postgraduate studies in France, England and Belgium, b) my doctoral studies in Germany, and c) my archaeological explorations in Turkey, Syria, Iraq, Palestine and Iran fully equipped me with detailed knowledge and understanding. 

The barbarian, ignorant, narrow-minded and intolerant stance of the Greek elite, society and state, as expressed in the Duroselle affair, simply showed to me that I had to take distance from, and never return to, Greece.

I then drew the conclusion that a rubbish-collector in Sudan, Yemen, Chad, Somalia or Tanzania is superior to a professor of university, an academician, a prime minister or a president in Greece. Why? Because rubbish collectors are cleaner than all those who are plunged in the Satanic contamination and the falsehood of Hellenism!

Then, it did not matter whether I agreed or not with Duroselle; what mattered was that I disagreed with the disgusting sewerage of Greece. Ever since, my position has been irreversible, intransigent and unconditionally uncompromising.

Best regards,

Shamsaddin