...

Ne yaptığına bak...

Şan dediğin bu mu?

Hala hikayenin kahramanı olduğuna inanıyor musun?

Yağmura dayanamıyorum, acıya dayanamıyorum...

Yükselttiğin bu savaşın bedelini ben mi ödeyeceğim?

Evet, parçalara ayırdığında benim kalbimi kırıyor.

Bu yüzden, Neden? Neden yalan söyledin?

Ve, Neden? Neden o düştü?

Neden beni burada hiçbir şey olmadan bıraktın?

Ne yaptığına bak...

Felaket üzerine parlaksın.

Aradığın adaletin bu olduğuna hala inanıyor musun?

Karanlık Notalar...

I am tired but I have to study.

“studying is a privilege,”

Şuana kadar kendimden vazgeçip başkalarına daha çok değer verdim.

Şimdi ise hiçbiri umurumda değil...

                                                                              Karanlık Notalar

Bıkmadık mı? Herkese hep bizi istediği gibi görmeye alıştırmaya, Kendimizden başka birini göstermekten, İyi olmadığımız halde iyiyim demekten...

Peki o zaman bunları neden yapıyoruz? Neden hem kendimizi, hem de karşımızdaki insana karşı aşılması zor duvarlar örüyoruz?

Hangisi daha ağırlıklı... Karşımızdaki kişinin bizi sevmemesinden korktuğumuz için mi? Yoksa O karşımızdaki kişinin bizi kıracağını, üzeceğini, satacağını, aldatacağını düşündüğümüz için mi?

İnsanlık hayatında bu dengedir... Her zaman daha iyi davranan, daha çok destekleyen, Daha çok emek veren, Daha çok çabalayan hep kaybeden olmadı mı bu savaşta... Bu yüzden bizde kendimizi tam olarak göstermemeye, hep şüpheyle yaşayan ve her zaman sıkıntıyla ve içimize sinmeyerek yaşayan yine biz olmayacak mıyız? Hiçbir zaman insanı dış davranışlarına göre yargılama...

Kim bilir... Belki onunda bir hikayesi vardır. 

                                                                          Bengeceninkaranlığı

Your face like melody...

I feel too stressful. I have to talk someone who doesn't know me.

Öyle birini arıyorum ki bu hayatta

Beni ben yapacak

Tekrar beni kendim olmamı sağlayacak

Güven duygusu aşılayacak...

Bir zamanlar umutla dolu olan o kalbimi yeşillendirecek

ve son olarak öfkemi dindirecek.

Kendime çok öfkeliyim her zaman öyleydim

Kendimi sevmem, sevemem.

Eğer böyle biri varsa gerçekten öyle çıksın karşıma.

İltifat sevmem...

İltifat ya da nazik söz bana boş gelir ve aniden olmasına alışık değilim...

Şimdi en kötü olan kısma geldik.

O da böyle birinin olmaması...

@academia-lucifer

@academia-lucifer

Ahmet Cemil gökyüzünün maviliklerini, gökyüzünün karanlığında çıkan çoban yıldızının beyaz gülüşünü bile bir ümit olarak görmüştü...

                                                                                  Mai ve Siyah

Karanlık Zihinler kitabını bitirmek üzereyim.

Eğer okumak isterseniz güzel bir bilim kurgu kitabı öneririm.

Yakında umarım Buz Kapanına başlayacağım.