"RABBİM ;

“ Ya RABBÎ ﷺ ;

Dara düştüğümüzde Sen'i hatırlayanlardan,

Geniş vakitlerde Sana şükreden kullarından eyle bizi... ”

Âmîn, Ecmâin. 🤲🏼

Çok şey kaldı içimde sana ait Hep söylenmek istenen, Ama hiç söylenmeyen şeyler ...

Yani anlayacağın hâlâ bende yaşıyorsun Ve hayallerime hâla en çok Sen yakışıyorsun ...

"Hayır ; Ben kimseyi yarı yolda bırakmadım… Kendi hikayemden ayrıldım."

"Eşeği saldım çayıra

Otlayıp karnın doyura

Gördüğü düşü hayra

Yoranın da avradını

Münkir münafıkın huyu

Yıktı harap etti köyü

Ölüsüne bir tas suyu

Dökenin de avradını

Dağdan tahta indirenin

Iskatına oturanın

Mezarına götürenin

İmamın da avradını

Derince kazın kuyusun

İnim inim inilesin

Kefen dikmeye iğnesin

Verenin de avradını

Müfsidin bir de gammazın

Malı vardır da yemezin

İkisin meyit namazın

Kılanın da avradını

Kazak Abdal söz söyledi

Cümle halkı ta neyledi

Sorarlarsa kim söyledi

Soranın da avradını..."

(Kazak Abdal)

“Sen'in üzerime devirdiğin dağları ne yapacağız.??”

“İnsan yorula yorula yürür,

Kırıla kırıla büyür..!”

Gün geliyor ;

Hiç tahmin etmediğin şeyler oluyor,

Hiç ummadığın hayaller gerçekleşiyor,

Asla geçmeyecek sandığın hüzünler geçiyor...

Zaman çok tuhaf bir kavram;

Yalnızca mevsimler değişmiyor,

Sadece meyveler olgunlaşmıyor, ya da bir tek vakit geçmiyor.

Zamanla duygular da değişiyor.

İnsan da olgunlaşıyor, acılar geçiyor ...

Zaman bana çok şey öğretti!

Fakat en güzeli sabretmekti .

Çünkü; yalnızca bu şekilde biraz geriye çekilip her şeye etraflıca bakabiliyor insan.

Çünkü; öfkeyle ,

Kırgınlıkla ,

Ya da kızgınlıkla kör oluyorsun .

Sadece sakin bir ruhla düşünerek doğruları görebiliyorsun.

Aradan yeterince zaman geçtikten sonra çok daha iyi anlıyorsun her şeyi ...

Bazı savaşları boşuna vermişsin,

Bazı durumlara boşuna katlanmışsın ve bazı insanları iyiki kaybetmişsin...

Yani; üstesinden gelemiyorsanız zamana bırakın efendim, halleder..!

"Canım çok şey anlatmak istiyor ama yorgunum.

Beynim yorgun,

Bedenim yorgun,

Bunca şeyi affeden kalbim bile yorgun artık...

Heveslerim yorgun,

İyimserliğim yorgun,

Konuşarak anlaşmaya olan inancım bile yorgun.

Benden geriye mecalsiz bir şey kaldı sadece,

Çok yorgunum..."

Bir olgunluk seviyesi vardır.

O seviyeye ulaşınca kimseyle uğraşasın gelmiyor.

Kendini yetiştirememiş, sinsi, ikiyüzlü insanlardan uzaklaşıyorsun.

Seni hasta edecek insanlarla birlikte olmaktan vazgeçiyorsun.

O seviyeye ulaşınca kendine değer vermeyi öğreniyorsun...!

(Sigmund Freud)

“ Bazen hayat, sadece bir kahve meselesi...

Ya da, bir bardak kahvenin ne kadar yakınlık getirebileceğinden ibaret... ”

Sonra bahar gelir

Bir sabah papatya kokulu bir güne açarsın gözlerini

Unutursun ne çetin bir kıştı yaşadığın

Karlı fotoğraflarına bakıp

Tebessümle bükülür dudakların

Yüzünü çevirip gökyüzüne

Gözlerin kapalı teşekkür edersin gülümseyen güneşe.

Sonra bahar gelir

İçin coşkun bir deniz olur

Yollara vurur seni

Daldaki kuşa el sallarsın

Sokaktaki kediye hal hatır sorasın gelir,

Dans eder gibi yürür ayakların.

İçinde sebepsiz bir neşe

Atlayıp kaybolmak istersin

Vapura trene otobüse

Sonra bahar gelir

Tatlı bir sarhoşluk hali peydah olur

Ellerin dokunur rengarenk çiçeklere

Kokusuyla döner başın

Böyledir bahar işte

Kalbin şarkı söyler, dilinden önce...

(İnan Durak Taş)

Çiçeklerin büyüsüne inanıyorum...

Yeşilin ferahlatan etkisine...

Baharın canlandıran gücüne...

Nisanı kucaklıyorum.

Nisan da bizi kucaklayacak,

İnanıyorum...

Hem inanmadan umut edilmez ki..

Biliyorum..

(İnan Durak Taş)