Tutunacak bir sen
gönder bana içinde sana
Kavuşmak olsun...
@1duygusalhikayem
Olay mahallindeyim Biri birini terk etmedi Kimse gitmedi kimseden farz edelim Bu kötü kabus hiç yaşanmadı Ben beni terk etmenden korkmadım Ve ürkmedim farz edelim
Kimse kimseden gitmemişse eğer
Sen yürürken çiçekler kokan ayaklarını bastığı yerlerde en nadide çiçekler boy verir sevgilim o gül kokun sarar dört bir yanı Sen gülünce baharlar gelir içimde kelebekler uçuşur ciğerlerime kokun siner ben senin kokunu tenime değil ciğerime sindirmişim...💜
"En ağır işçi benim,
Gün 24 saat seni düşünüyorum..."..
RUHUMUN KARNAVALI♥️
"Yoğun bir siz tabakası gibi acılar kalbinin dört duvarını sararken bir umut ışığının el uzatmasını istersin ama etraf daha da karanlığa gömülür. İşte o an, sisin içinde tamamen kaybolursun..."
Toprak kokunu getiriyor bana.
Yağmur sarılmanı.
Bazı vazgeçişler hiç adil değil
ama sen yok oluşu yazdın kaderime.
O değil de insan canını yakanı
neden, nasıl unutamaz?
DÜN SABAH NAMAZINI EYÜP SULTAN DA KILMAK NASİP OLDU HUZUR VERİCİYDİ ORADA OLMAK SABAH ÇEKİMİNDE ÇOK İNSAN ÇIKMIŞ O YÜZDEN PAYLAŞMADIM🤗🌹
Yüreğine şiir takıp ta, düşmüşsün Dünya ya.
Ellerin, üzüm salkımlarından bir örnek gibi.
Bakışlarında, nar çiçeklerinin bereketi konuşuyor.
Sesinde, ışıltı bir sevinç şarkısı,
Aheste bir dokunuşla kalbimi okşuyor.
Biliyorum nar renkli, bir Ağustos akşamında.
Çıkıp gideceksin.
Bu eflatun rüya son bulacak.
Aşk, yaşatacak bize bu acıyı biliyorum.
Şiirlere küsmeyeceğim ve de şarkılara.
Yazdıkça saçlarına dokunacağım.
Gözlerinden öpeceğim, her mısrada.
Uzaktan göreceğim belki, hiç dokunmadan.
Akşamı getiren gün batımında.
Bir rüzgarın duacısı olacağım,
Yeter ki saçlarının kokusunu getirsin bana.
Gamzene sarılacak hüzünlerim,
Dön diye yalvaracaklar, adım gibi biliyorum.
Bağrımda yanan bir özlem ki,
Nazım'ın memleketine hasretliği gibi.
Duyarsan sesimi, sana bakan gözlerimden.
Dön ne olur.
Hasretlik, bir aşkın evlat acısı gibi.
Gittiğin günden beri, her an ölüyorum.
Seçil OĞUZ
♥️ @1ⅅUᎽᎶUЅᎯℒℋℐᏦᎯᎽℰℳ ♥️
♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️
Kaybetmek ; hayatın içimizdeki sevgiyi ve merhameti almasına izin vermek demektir.